به گزارش اقتصادنیوز،ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه، این تصور که ممکن است به اروپا حمله کند را به سخره گرفت. او گفت که نه تنها این ایده مزخرف بود، بلکه این غرب است که در آستانه خطر آرماگدون هسته ای اهدافی را برای حمله در روسیه انتخاب می کند. با این حال، این سوال که کرملین در صورت پیروزی در اوکراین چه خواهد کرد، نکته ای است که نبایدآن را نادیده گرفت.
امروز در واشنگتن در باب دو مقوله حل و فصل اختلافات اوکراین و روسیه و یا حمایت ازکی یف بحث ها بالا است. اگر پوتین جاه‌طلبی‌های دیگری فراتر از آنچه در اوکراین به دست آورده، نداشته باشد، در این صورت منافع اروپا و ایالات متحده ممکن است با توقف حمایت های تسلیحاتی از اوکراین این کشور را برای گفتگو با روسیه تحت فشار قرار دهد. با این حال، اشتباه گرفتن این محاسبه فاجعه‌بار خواهد بود، و به گفته رهبران کشورهای اروپای شرقی که - برخلاف جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان ایالات متحده - قرن‌ها را صرف زندگی و جنگ با روسیه کرده‌اند، اشتباه است. اگر هدف پوتین در اوکراین بازگرداندن قدرتی باشد که مسکو با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 از دست داد، که مشهورترین فاجعه ژئوپلیتیک قرن بیستم است، این بازیگر ممکن است حملات خود را متوقف کند تا دوباره سازماندهی شود، اما مسکو به چنین سیاستی تن نمی دهد.
به نوشته بلومبرگ، دلایل زیادی وجود دارد مبنی بر این که پوتین پیروز و انتقام‌جو تلاش کند تا کنترل بیشتری را که روسیه اعمال می‌کرد، از بالکان گرفته تا کشورهای بالتیک، به دست آورد. پوتین به چیزی کمتر از یک ساختار امنیتی جدید و نظم بین المللی برای اوراسیا فکر نمی کند.اگر رهبر روسیه مجبور نشود از رویاهای خود برای پیوستن به پانتئون بزرگترین رهبران امپراتوری روسیه دست بکشد، این آینده ای است که در کنار بت هایش پیتر کبیر و کاترین کبیر نه تنها برای روسیه بلکه برای اروپا رقم خواهد زد.پوتین به عنوان رئیس جمهور بارها مهارت های خود را در انتشار اطلاعات نادرست که در دوران تصدی اش در کاگ ب آموخته، ثابت کرده است.او پیشنر ایده حمله به اوکراین را به سخره گرفت، درست تا زمانی که 200 هزار سرباز این کشور در مرز مستقر شدند.اما فقط به این دلیل که پوتین دروغگوی سریالی است، ثابت نمی کند که او اکنون دروغ می گوید. همچنین این که مبلغان تلویزیونی روسی دائما در مورد بازپس گیری لهستان یا بمباران اتمی لندن صحبت می کنند، حقیقت را فاش نمی کند. بنابراین، سوال این استف قصد واقعی پوتین چیست؟
پوتین در سخنرانی هایش بر تعهد جهت گسترش دامنه ارتش، محافظت از هموطنان روسیه، ادامه عملیات نظامی به اصطلاح ویژه در اوکراین، ایجاد نظم امنیتی جدید و افزایش نرخ زاد و ولد تاکید دارد. او به صراحت گفته که خود را در حال جنگ با غرب می‌داند؛ گزاره ای که نشان می دهد قصد دارد روسیه را به «فضای در حال مرگ» تبدیل کند. اظهارات پوتین، مانند حمله به خود اوکراین، فراخوانی برای رشد روسیه به عنوان یک قدرت بزرگ بود، پروژه ای که قرن ها دارای محدودیت های جغرافیایی متحرک بوده است. هرچه کنترل مسکو بیشتر می شد، روسیه بزرگتر بود و به منطقه حائل بزرگتر برای احساس امنیت نیاز داشت. در این میان، تلاش‌های کرملین برای بی‌ثبات کردن مولداوی، جمهوری سابق شوروی سابق که عمدتا رومانیایی زبان است و اکنون برای پیوستن به اتحادیه اروپا تلاش می‌کند، نشانه خوبی نیست.
روسیه برای مدت طولانی در این زمینه سخت تلاش کرده تا گرما و انرژی این کشور را خاموش کند تا اینکه مولداوی به خرید گاز و برق از اروپا روی آورد.او حتی وقوع شورش را در این بازیگر امتحان کرد که توسط یک الیگارشی فراری و دوستدار کرملین سازماندهی و تامین مالی شد. به گفته دولت مولداوی،روسیه در این کشور کودتا کرد. همه این تلاش ها از زمان شروع جنگ در اوکراین صورت گرفته و مسکو هنوز کارت هایی برای بازی دارد.اینها شامل قلمرو جدایی طلب مولداوی ترانس نیستریا است، منطقه ای عمدتاً روسی زبان که در آن تقریباً به کل جمعیت گذرنامه های روسی داده شده است. پژواک درخواست های جدایی طلبان برای مداخله روسیه در اوکراین به همان اندازه غیرقابل انکار بود که پاسخ مسکو قابل پیش بینی.مولداوی سیاست های پوتین را مبهم تر کرده است. اگر ناتو در مولداوی دخالت کند، به این دلیل است که روسیه به آن حمله می کند. مگر اینکه پوتین به اهداف خود در نووروسیا (روسیه جدید) دست یابد و ارتش او به اودسا برسد. در آن مرحله گزینه‌های جدیدی فراهم می شود –گزینه هایی چون تسلط بر دریای سیاه و ایجاد قدرت و نفوذ در رومانی و بالکان.
سرویس‌های اطلاعاتی استونی در گزارش سالانه خود در سال 2024 اعلام کردند: پوتین به دنبال تضمین پیروزی در اوکراین برای نشان دادن برتری ژئوپلیتیکی بر غرب و تغییر شکل چشم‌انداز امنیتی اروپا است، یعنی عقب‌نشینی ناتو تا مرزهای دهه 1990. بدون ناتو، مسکو آزاد خواهد بود تا حوزه نفوذ خود را در اروپای شرقی مجدداً با استفاده از مجموعه‌ای از ابزارهای اقتصادی، سایبری و نظامی حفظ کند.استونی ها ممکن است اشتباه کنند. اما حقیقت این است که پوتین قبل از حمله به اوکراین در این باره زمزمه هایی کرده بود. همچنین این همان کاری است که رهبران شوروی و تزارهای روسیه طی قرن ها انجام دادند یا به دنبال آن بودند. بهترین زمان و مکان برای شکستن این الگو - اجازه دادن به روسیه برای تطبیق با وضعیت جدید به عنوان یک دولت-ملت عادی، است.
