دونالد ترامپ، رئیسجمهوری آمریکا که با شعار «اول آمریکا» به قدرت بازگشت، در هفتههای اخیر درگیر مجموعهای از تصمیمات جهانی شده است که بسیاری از ناظران آن را نشانهای از بازگشت سیاست خارجی پرتنش، غیرقابل پیشبینی و شخصمحور او میدانند. از تهدید نظامی علیه حماس گرفته تا وعده وام ۲۰ میلیارد دلاری به آرژانتین، اقدامات ترامپ نشان میدهد که شعار «اول آمریکا» در عمل، بیش از هر چیز به معنای «اول ترامپ» است.
در ظاهر، ترامپ خود را مخالف مداخلات خارجی و مدافع تمرکز بر منافع داخلی آمریکا میداند. اما واقعیت این است که او نه منزویگراست و نه طرفدار انزوا از جهان. سیاستهایش بیشتر نشانه نوعی ضد بینالمللگرایی است؛ یعنی استفاده گزینشی از قدرت آمریکا برای اهداف شخصی و سیاسی، نه برای تقویت نظم جهانی.
