سال‌ها قبل که مسئولیتی در تلویزیون داشتم، نامه‌ای از ستاد نمازجمعه تهران دریافت کردم که با ارسال یک عکس بتوانم در صف جلو در نماز شرکت کنم. بلافاصله از آن‌ها تشکر کردم و پاسخ دادم که بنده با این کار و هرگونه تفکیک بین نمازگزاران و میله کشی، آن‌هم در جایگاهی مثل نمازجمعه مخالف هستم. این کار با روح و دلیل اقامه نماز جمعه سازگار نیست.
پدیده تفکیک بین مردم و مقامات چند سالی است که در بعضی موقعیت‌های دیگر مثل مراسم ختم بویژه در مراسمی که صاحب عزا یک شخصیت سیاسی است، رونق بیشتری یافته است؛ یعنی تفکیک آدم‌ها و نشاندن مقامات در صندلی‌ها و مکان‌های مخصوص و جداشده از مردم عادی.
البته ناگفته نماند که موقعیت برای جلوس مقامات هم به دو موقعیت VIP و CIP تقسیم شده است!
ظاهر این رفتار مهم نیست، اما نشانه‌ی مهمی است که تفاوت طبقهها مهم است و نسبت به گذشته اهمیت بیشتری پیداکرده است.
طبیعی است که این‌گونه رفتارها با رفتار علوی که ادعای آن را داریم، سازگار نیست.
در هشت سالی که همایش چهره‌های ماندگار را برگزار می‌کردم، بارها مقامات مایل بودند که در جلسه شرکت کنند و بنده یک شرط برای دفاتر آنان مطرح می‌کردم که اگر بدون تشریفات و پروتکل‌های مربوطه تشریف می‌آورند قدمشان روی چشم. معتقد بودم اگر قرار باشد صدر و ذیلی در مراسم چهره‌های ماندگار تعریف شود، صدر آن باید مختص بزرگان علمی باشد.
پیشنهاد می‌کنم بجز چند نفر که حفاظت از آنان ضرورت دارد و همه ما نیز حفاظت از آنان را واجب می‌دانیم، بقیه مسئولان بین مردم بنشینند. بنده بارها از جماعت در انواع موقعیت‌ها شنیده ام که درباره هرگونه تفکیک، نگاه و نظر خوبی را اظهار نمی‌کنند و گاهی نیز با نگاهی خشم آلود به این‌گونه رفتارها برخورد داشته اند.
باید به فکر پیوند عاطفی بیشتر بین مردم و رده‌های مدیریتی، بویژه مدیریت‌های ارشد کشور باشیم.
