به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، آمار سازمان هواشناسی از ابتدای سال آبی جاری تا ۱۸ مهر ۱۴۰۴ حکایت از بحرانی دارد که می‌تواند تمامی بخش‌های کشور را از کشاورزی گرفته تا تأمین آب شرب، به مرز انفجار اجتماعی برساند. بارش‌ها در کشور نسبت به دوره بلندمدت ۵۵.۵ درصد کاهش یافته است؛ اما این کاهش کلی تنها بخشی از واقعیت تلخ است.
در هشت استان یزد، مرکزی، کهگیلویه و بویراحمد، فارس، خوزستان، خراسان جنوبی، ایلام و اردبیل، بارش‌ها به طور کامل متوقف شده و میزان بارش‌ها در این مناطق ۱۰۰ درصد کاهش یافته است. این بدان معناست که نه تنها زمین و منابع آبی زیرزمینی هیچگونه جبرانی دریافت نکرده‌اند، بلکه بحران کم‌آبی در این استانها به سطح هشدار قرمز رسیده است.
وضعیت سایر استانها نیز متفاوت نیست. در ۱۶ استان دیگر کشور، کاهش بارش‌ها بیش از ۹۰ درصد گزارش شده است. این آمار نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از کشور درگیر یک خشکسالی شدید و غیرقابل بازگشت است. حتی استان‌های بارانی شمال، گیلان و مازندران، با کاهش بارش به ترتیب ۲۱.۲ و ۲۳.۴ درصد، دیگر آن توان اکوسیستم سابق خود را ندارند. در تهران، پایتخت کشور، کاهش بارش‌ها به ۸۲.۷ درصد رسیده است؛ موضوعی که نگرانی‌ها درباره تأمین آب شرب و مدیریت شهری را به سطح بی‌سابقه‌ای رسانده است.
این آمار نه تنها یک هشدار اقلیمی است، بلکه یک زنگ خطر اجتماعی و اقتصادی نیز محسوب می‌شود. از یکسو کشاورزی در استان‌های جنوبی و مرکزی به تعطیلی کشیده شده و معیشت میلیون‌ها کشاورز و دامدار تهدید می‌شود، و از سوی دیگر ذخایر آبی شهرها در حال خشک شدن است. با ادامه این روند، تأمین آب شرب، صنعت و حتی برق کشور در معرض بحران‌های جدی قرار خواهد گرفت.
مسئله این است که این خشکسالی گسترده و بی‌سابقه صرفاً یک پدیده طبیعی نیست؛ ترکیبی از تغییرات اقلیمی جهانی، مدیریت ناکارآمد منابع آب و رشد نامتعادل مصرف، ایران را به لبه یک فاجعه واقعی کشانده است. اگر مسئولان تصمیم عاجل نگیرند، سال آینده ممکن است نه تنها دشت‌ها و رودخانه‌ها خشک شوند، بلکه شهرها و صنایع کشور نیز وارد مرحله بحران شوند.
این یک هشدار است، ایران دیگر نمی‌تواند چشم به آسمان داشته باشد و انتظار باران داشته باشد. بحران کم‌آبی، اگر امروز جدی گرفته نشود، فردا هیچ نقطه‌ای از کشور را از خشکسالی نجات نخواهد داد.
