به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این نویسنده مجارستانی که به نوشتن آثاری طویل و پیچیده شهرت دارد، بیشتر با فرانتس کافکا و ساموئل بکت مقایسه شده‌است. او پس از انتشار رمان «تانگوی شیطان» در سال ۱۹۸۵ به شهرتی جهانی رسید. این رمان در سال ۲۰۱۲ به انگلیسی ترجمه و منتشر شد. بلا تار، فیلمساز مجار، در سال ۱۹۹۴ فیلمی هفت ساعته با همکاری کراسناهورکایی با اقتباس از این رمان ساخت. این کتاب، اثری تیره و خیره‌کننده درباره فروپاشی یک جامعه روستایی است که سه دهه بعد، در سال ۲۰۱۳ جایزه «بهترین کتاب ترجمه‌شده» را در زبان انگلیسی به دست آورد.
کراسناهورکایی که اغلب نویسنده‌ای پسامدرن توصیف می‌شود، به خاطر جملات طولانی و پیچیده، مضامین مالیخولیایی و ویران‌شهری شناخته می‌شود؛ سبکی که منتقدان او را با گوگول، ملویل و کافکا مقایسه کرده‌اند.
سفر به اندازه زبان، مسیر ادبی کراسناهورکای را شکل داده است. او در سال ۱۹۸۷ مجارستان کمونیستی را ترک کرد و یک سال را در برلین غربی به عنوان بورسیه گذراند. بعدها شرق آسیا ــ به‌ویژه مغولستان و چین ــ الهام‌بخش آثاری چون «زندانی اورگا و ویرانی» و «اندوه زیر آسمان‌ها» شد.
او هنگام کار بر روی رمان «جنگ و جنگ» به‌طور گسترده در اروپا سفر کرد و مدتی نیز در آپارتمان آلن گینزبرگ، شاعر افسانه‌ای بیت در نیویورک زندگی کرد؛ حمایتی که خودش آن را برای به پایان رساندن این رمان حیاتی دانست.
تحسین‌کنندگان کراسناهورکایی چهره‌هایی برجسته‌اند: سوزان سونتاگ او را «استاد معاصر مجارستانیِ آخرالزمان» نامید و و. گ. زِبالد جهان‌شمولی نگاهش را ستود. در سال ۲۰۱۵، کراسناهورکای نخستین نویسنده مجار شد که جایزه بین‌المللی من‌بوکر را دریافت کرد.
ترجمه: زینب کاظم‌خواه
منبع: گاردین
