به گزارش بهداشت نیوز، سازمان جهانی بهداشت، سه شاخص مهم را برای مدیریت این بیماری پیشنهاد می کند: 1 کاهش فاصله بین تشخیص اولیه و نهایی به کمتر از 60 روز 2 تشخیص دست کم 60 درصد موارد در مرحله 1 و 2 3 درمان و مراقبت کامل از بیماران مبتلا در حداقل 80 درصد موارد

فارغ از برخورداری از برنامه غربالگری با ماموگرافی یا معاینه یا هر دو، آنچه که باعث می شود سرطان در ایران در بسیاری از مواقع، به موقع تشخیص داده نشود عدم وجود ساز و کار نظام مند برای تشخیص افراد علامتدار و ارجاع به موقع آنهاست.

در واقع پییش زمینه هر اقدامی برای برنامه های غربالگری، ایجاد یک شبکه معین برای شناسایی موارد مشکوک و هدایت آنها در یک مسیر مشخص است به طوری که ارائه دهندگان خدمت از سطح شبکه بهداشت تا گروه های تخصصی در جای درستی از این مسیر، قرار گرفته باشند و خدمات از پیش تعیین شده ای را ارائه دهند. از طرفی بیمار نیز چه پیش از زمان تشخیص قطعی و در طی فرایندهای تشخیص زودهنگام و چه پس از تشخیص قطعی، از نقشه راه مشخصی برای طی سفر بیماری برخوردار و از آن مطلع باشد. این مسیر مشخص، سبب می شود نه بیمار از خدمتی محروم شود و نه خدمتی را بیهوده دریافت کند و در عین حال از حداکثر حفاظت مالی چه از سمت سازمان های بیمه گر و چه صندوق بیماران خاص و صعب العلاج برخوردار باشد.

معاونت درمان وزارت بهداشت، به عنوان مسئول برنامه های مدیریت سرطان در ذیل برنامه کلان پیشگیری و تشخیص زودهنگام بیماری های غیرواگیر، برنامه جامعی برای نظام مند کردن خدمات، بهبود کیفیت آنها و حفاظت مالی از بیماران در قالب "شبکه ملی مراقبت سرطان" تدوین کرده و با مشارکت انجمن های علمی و سازمان های مردم نهاد در این مسیر گام بر می دارد و با تمهیدی تحت عنوان "هدایتگر بیمار"، حداکثر خدمات حمایتی به بیماران را ارائه خواهد داد.

پیش بینی می شود با پایش کیفیت و زمان مندی خدمت، در آینده نزدیک شاهد بهبود شاخص های گفته شده باشیم.