به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، تصور کنید اواسط دهه ۹۰ شمسی، شهر جدید پرند – این جواهر بدلی در حاشیه غربی تهران – شبیه به شهرهای ارواح چین بود. بیش از ۱۳ هزار واحد مسکن‌مهر، خالی از سکنه زننده، ایستاده در سکوت. یک‌سوم کل واحدها، منتظر مالکانی که هرگز نیامدند. اما حالا، در مهر ۱۴۰۴، داستان فرق کرده است.
جمعیت پرند از مرز ۳۰۰ هزار نفر گذشته و رشدش دو برابر تهران است. طبق پیش‌بینی‌های سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان تهران خانه‌های خالی نایاب شده‌اند. چرا؟ چون تهرانی‌ها، به این کمپ حاشیه‌ای پناه برده‌اند.
اما، این مهاجرت، ریشه در جنگ دارد. در آن ۱۲ روز تحمیلی (جنگی که جهان را به مرزهای ما کشاند) هزاران خانواده تهرانی، چمدان به دست، به پرند هجوم بردند. خانه‌های خالی، یک‌شبه به کمپ‌های موقت تبدیل شدند: اجاره روزانه، هفتگی، ماهانه.
واسطه‌های ملکی محلی می‌گویند: «عرضه و تقاضا در این‌جا هم مثل تهران جوشان است، اما این‌جا برای سکونت است، نه سرمایه‌گذاری.» این مهاجرت دو بال دارد: یکی، فشار قیمت در پایتخت زیرا میانگین قیمت آپارتمان در تهران به ۱۰۰ میلیون تومان در مترمربع رسیده، در حالی که پرند فقط ۱۵ میلیون است، یعنی ۶.۵ برابر ارزان‌تر.
بال دیگر، موج بیکاری و مشکل معیشت از استان‌های دیگر، که امکانات را در تهران جست‌وجو می‌کنند، اما تهران را دور می‌زنند و به حاشیه پناه می‌برند.
آمارها می‌گوید در پردیس (همسایه شرقی تهران) قیمت‌ها ۱۵ درصد جهش کرده و از ۲۹.۳ به ۳۳.۷ میلیون تومان در مترمربع رسیده است. اما پرند؟ قیمت‌ها ۶.۵ درصد سقوط کرده و، از ۱۶.۲ به ۱۵ میلیون رسیده است. گفته می‌شود اغلب معاملات نه برای سود، که برای سرپناه گرفتن است. کارشناسان ملکی پرند تأکید دارند: «تهرانی‌ها می‌آیند، چون اجاره‌بها در پایتخت نفس‌گیر شده است.» و مهاجران از استان‌های دورافتاده به علت تورم و مشکلات معیشتی، به پرند می‌آیند.
گزارش «دنیای اقتصاد» این سوال را مطرح می‌کند که این کمپ، چقدر پایدار است؟ جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، پرند را به آزمایشگاهی برای مهاجرت اجباری بدل کرد. برای خانواده‌هایی که مترو سوار می‌شوند و روزانه ۵ ساعت در رفت‌وآمد هستند، این مسافت، شکنجه‌آور است. اتوبوس کم، تاکسی نایاب، فضاهای آموزشی، درمانی و تفریحی نامناسب و محروم از ویژگی‌های زندگی در پرند هستند. پرند رشد کرده، اما زیرساخت‌هایش لنگ می‌زنند. این، پارادوکس شهرهای جدید در تهران است؛ ارزان، اما ناقص.
اما این کمپ تهرانی‌ها، نماد چیست؟ نماد ناکارآمدی سیاست‌های مسکن دهه‌های پیش. کارشناسان می‌گویند اگر زیرساخت‌ها تقویت نشود، این مهاجرت، به‌صورت موقت می‌ماند و حاشیه‌ها، دوباره بدل به شهر ارواح می‌شوند. اما در دل جنگ، پرند نشان داد انسان، همیشه راهی برای بقا می‌جوید، حتی اگر آن راه، ۵ ساعته باشد.
اقتصاد، نه فقط عدد است، بلکه داستان آدم‌هاست. مشروح این گزارش را در صفحه مسکن و شهرسازی شماره پنجشنبه روزنامه دنیای اقتصاد بخوانید.
