به گزارش ایسنا، محققان می‌گویند که یافته‌های آنها که در مجله تحقیقات روان‌تنی منتشر شده است، می‌تواند به پزشکان کمک کند تا ابزارهایی را برای پیش‌بینی خطرات سلامتی نه تنها بر اساس فشار خون و کلسترول، بلکه بر اساس نحوه تفکر، احساس و رفتار فرد نیز توسعه دهند.

به نقل از گاردین، رنه موتوس، روانشناس و یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: به جای بررسی تیپ‌های شخصیتی کلی و فراگیر مانند برونگرا یا وظیفه‌شناس، ما بر توصیفات فردی تمرکز کردیم: روش‌های دقیقی که افراد هنگام پر کردن پرسشنامه‌های استاندارد شخصیت در مورد خودشان صحبت می‌کردند.

این استاد دانشگاه ادینبورگ گفت یافته‌های «مستحکم» این مطالعه اولین نشانه را تاکنون ارائه می‌دهد که آن توصیف‌های جزئی و خاص از خود یعنی آنهایی که اکثر ما بدون هیچ تردیدی از آنها عبور می‌کنیم، می‌توانند بی‌سروصدا پیش‌بینی کنند که چه کسی عمر طولانی‌تری خواهد داشت.

موتوس می‌گوید: «کلمه «فعال» از همه جالب‌تر بود. شرکت‌کنندگانی که خود را اینگونه توصیف می‌کردند، به طور قابل توجهی کمتر احتمال داشت در طول دوره مطالعه فوت کنند  و حتی با در نظر گرفتن سن، جنسیت و شرایط پزشکی، این خطر ۲۱ درصد کمتر بود.

ویژگی‌های سرزنده بودن، منظم بودن، مسئولیت‌پذیری، سخت‌کوشی، کمال‌گرایی و مفید بودن با فاصله کمی پس از آن قرار گرفتند. این تحقیق بیش از ۲۲ هزار بزرگسال را در چهار مطالعه عمده با دوره‌های پیگیری شش تا ۲۸ سال پوشش داد.

پارائیک اوسیلاباین، یکی دیگر از نویسندگان این مقاله و دانشیار روانشناسی در دانشگاه لیمریک ایرلند، می‌گوید: اهمیت این مطالعه در دقت آن نهفته است. مطالعه ما نشان می‌دهد که شخصیت نه تنها به عنوان یک تأثیر کلی، بلکه به عنوان مجموعه‌ای از رفتارها و نگرش‌های خاص عمل می‌کند و این ویژگی‌های فردی تأثیر قابل اندازه‌گیری بر طول عمر دارند.

به عبارت دیگر، فقط وظیفه‌شناس بودن مهم نیست، بلکه سخت‌کوش و دقیق بودن هم مهم است. فقط برون‌گرا بودن مهم نیست، بلکه سرزنده و فعال بودن هم مهم است.

موتوس می‌گوید: افراد می‌توانند به طرق مختلف به طور مشابه وظیفه‌شناس یا برون‌گرا باشند. این تفاوت‌های ظریف است که اهمیت دارد و احتمالا حتی بر مدت زمانی که زندگی می‌کنیم تاثیر می‌گذارد.

موتوس می‌گوید: وقتی این تفاوت‌های ظریف با هم جمع می‌شوند، قدرت پیش‌بینی بیشتری نسبت به ویژگی‌های کلی‌تر دارند.

این مطالعه نشان داد در حالی که ویژگی‌های مثبت به افراد کمک می‌کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند، به نظر می‌رسد که ویژگی‌های عاطفی متضاد آنها اثر معکوس دارند: افرادی که خود را در دسته‌های مرتبط با روان‌رنجوری مانند دمدمی مزاج بودن، مضطرب بودن یا به راحتی ناراحت شدن در رتبه بالایی قرار می‌دهند، احتمال بیشتری دارد که زودتر بمیرند.

اما قبل از اینکه کسی برای بازنویسی شخصیت خود عجله کند، نویسندگان مشتاق بودند تاکید کنند که یافته‌هایشان قطعی نیست. شما محکوم به مرگ زودهنگام نیستید زیرا بیش از حد نگران هستید، یا تا ابد زنده نیستید زیرا هرگز ضرب‌الاجل‌ها را از دست نمی‌دهید.

اوسیلاباین گفت: آنچه تحقیقات ما نشان می‌دهد این است که شخصیت می‌تواند نقش حمایتی داشته باشد. نقشی که در پزشکی و سلامت عمومی دست کم گرفته می‌شود.

این مطالعه همچنین نشان داد که سبک زندگی و عوامل بالینی مانند سیگار کشیدن، شاخص توده بدنی (BMI)، فعالیت بدنی و بیماری‌های مزمن، برخی از تفاوت‌های بین شخصیت و طول عمر را توجیه می‌کنند، اما نه همه آنها را.

اوسیلاباین می‌گوید: این یعنی «سازماندهی» ممکن است به افراد کمک کند تا به روال‌هایی که سلامت را بهبود می‌بخشند، پایبند بمانند، اما همچنین می‌تواند نشان‌دهنده‌ی تاب‌آوری روانشناختی یا عادات اجتماعی باشد که به زندگی طولانی‌تر کمک می‌کنند.

دکتر راس استوارت، متخصص شخصیت و روانشناسی در دانشگاه چستر، تمرکز بی‌سابقه این مطالعه بر ویژگی‌های شخصیتی خاص را ستود. او گفت: تاکنون، اکثر مطالعات در سطح گسترده‌تر ویژگی‌ها متوقف شده بودند. اما این تحقیق نشان می‌دهد که روش‌هایی که افراد خود را با استفاده از کلمات فردی توصیف می‌کنند، می‌تواند به همان اندازه قدرتمند باشد.

ساموئل هنری، پژوهشگر ارزیابی روانشناختی در دانشگاه تارتو در استونی، می‌گوید که پیامدهای عملی این یافته کاملا بنیادی هستند. او گفت اگر سازمان‌ها درمانی بتوانند غربالگری شخصیت را در ارزیابی‌های معمول بگنجانند، ممکن است به شناسایی افرادی که در معرض خطر هستند کمک کند، زیرا الگوهای رفتاری آنها نشان دهنده مشکلاتی در مدیریت سلامت درازمدت است.

او گفت: فردی که خود را «سازمان‌یافته» نمی‌بیند، ممکن است برای مصرف دارو دچار مشکل شود. کسی که احساس «فعال بودن» نمی‌کند، ممکن است برای تحرک به حمایت بیشتری نیاز داشته باشد.