به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، موضوع بازگشت هنرمندان ایرانی خارج‌نشین، همواره یکی از بحث‌های پرچالش بوده است. از یک سو مسئولان بر ضرورت ایجاد فضای آشتی ملی و دعوت از این افراد برای حضور دوباره در کشور تأکید می‌کنند و از سوی دیگر، تجربه‌های گذشته و محدودیت‌های موجود باعث شده بسیاری از مردم نسبت به تحقق این وعده‌ها بی‌اعتماد باشند. مخاطبان خبرآنلاین نیز در نظرسنجی اخیر، نظرات متفاوتی را مطرح کردند که بازتابی از نگرانی‌ها و خواسته‌های عمومی در این زمینه است. در ادامه نگاهی به بخشی از این نظرات انداخته‌ایم.
از جمله پرپاسخ‌ترین کامنت‌های کاربران، کامنت کاربری بود که نوشت: «به این‌ها نمی‌شود اعتماد کرد.» و یکی از مخاطبان در پاسخ به این کاربر نوشت: « اگر حکومت نمی‌تواند اعتماد کند مشکل خود حکومت است. ملت به هنرمندان اعتماد دارند. شهرام و مارتیک دو هنرمند هستند و آمدن‌شان به وطن بسیار هم زیباست. چرا نباید کنسرت بگذارند؟ در حالی‌که بسیاری از خواننده‌های سطحی با صدا و اخلاق ضعیف، ماهی یک کنسرت برگزار و جوانان را سرکیسه می‌کنند. شهرام و مارتیک هم هنرمندترند، هم باحیاتر و هم دوست‌داشتنی‌تر.»
مخاطب دیگری در واکنش به نظر قبلی نوشت: «منظور این بنده خدا این است که به عارف نمی‌شود اعتماد کرد. به مارتیک و بقیه می‌گویند بی‌آیند ولی وقتی آمدن با آن‌ها درست رفتار نمی کنند.»
کاربری دیگر جواب داد: «بهتر است مسئولان به هنرمندان داخل کشور بیشتر توجه کنند تا به هنرمندان خارج‌نشین. با افرادی چون عباس قادری و فریدون فروغی چه کردند که حالا انتظار دارند با خارج‌نشین‌ها برخورد دیگری شود؟»
کاربری هم با اشاره به تلاش دولت در راستای ایجاد وفاق نوشت: «حالا که دولت شعار همدلی و وفاق داده و از ایرانیان خارج از کشور برای بازگشت دعوت می‌کند، توپ در زمین همان هموطنان است. این گوی و این میدان.»
دیگری نوشت: «تجربه نشان داده اگر برگردند بازداشت می‌شوند. چرا مسئولان نمی‌پرسند اصلا چرا مهاجرت زیاد شده است؟ مشکل اصلی، بی‌توجهی به معیشت مردم است. حتی در قرآن هیچ اجباری در دین نیست، اما مجلس قانون حجاب اجباری تصویب می‌کند و در عمل هیچ کاری برای بهبود زندگی مردم نمی‌کند. با این اوصاف، چرا باید هنرمندان برگردند؟ به کجا؟»
کاربری نیز با اشاره به اتفاقات رخ داده برای حبیب نوشت: «اگر به ایران بیایند سرنوشتی مشابه مرحوم حبیب در انتظارشان است؛ خانه‌نشینی، افسردگی و محدودیت.»
مخاطبی نیز با کنایه به تصمیم‌گیران فرهنگی نوشت: «هر وقت شرایط داخلی متشنج می‌شود، یاد مردم و هنرمندان خارج‌نشین می‌افتند! مگر با کنسرت همایون شجریان چه کردند که حالا می‌خواهند برای بازگشت این افراد مجوز صادر کنند؟ بسیاری از خواسته‌های مردم در یک سال اخیر برآورده نشده، حالا دنبال چه هستند؟»
کاربری دیگر با اشاره به شعاری بودن این تصمیمات نوشت: «ایران متعلق به همه ایرانیان است. بسیاری از هنرمندان به دلیل تنگناها کشور را ترک کردند، نه از سر قهر. اما بازگشت‌شان در عمل با ممنوع‌الکاری و فشار همراه خواهد بود، همان‌طور که برای حبیب محبیان یا بهمن مفید رخ داد. در گذشته هم فردین و ناصر ملک‌مطیعی سال‌ها از کار بیکار شدند. حالا چه چیزی تغییر کرده است؟ این وعده‌ها بیشتر شبیه شعار است تا عمل.»
دیگری نوشت: «مردم دیگر این شعارها را باور نمی‌کنند. مگر حبیب اجازه کار و حتی دفن در بهشت زهرا داشت؟ مگر بهمن مفید را آزاد گذاشتند؟ در حالی که بسیاری از مفسدان آزادند، هنرمندانی چون بهروز وثوقی ۴۷ سال است در تبعید آرزوی بازگشت دارند.»
کاربری نیز به موضوع کنسرت همایون شجریان اشاره کرد و نوشت: «همایون شجریان برای برگزاری یک کنسرت چقدر سختی کشید. هنرمند خارج‌نشین برگردد چه خواهد کرد؟ تنها استقبالی که در انتظارش است کفن و قبر است.»
یک مخاطب نیز نوشت: «بازگشت هنرمندان خارج‌نشین چه تغییری ایجاد می‌کند؟ آیا وضع مردم بهتر می‌شود؟ آیا ارزش پول یا اعتبار پاسپورت ایران بالا می‌رود؟ پاسخ منفی است. مشکل اصلی در تفکر حاکمیت است که نیاز به تغییر دارد، نه بازگشت هنرمندان.»
نظرات مخاطبان نشان می‌دهد موضوع بازگشت هنرمندان خارج‌نشین بیش از آن که یک تصمیم فرهنگی باشد، به مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گره خورده است. بی‌اعتمادی عمومی به وعده‌های مسئولان و تجربه‌های تلخ گذشته، باعث شده بسیاری از مردم این دعوت‌ها را بیشتر شعاری بدانند. در عین حال، برخی نیز همچنان بر لزوم وفاق ملی و حضور دوباره هنرمندان در کشور تأکید دارند. در این میان تنها آینده نشان خواهد داد که این بار چه خواهد شد.
۲۴۲۲۴۴
