از منظر شهری و اقتصادی، توسعه بدون توجه به فرونشست میتواند موجب هدررفت منابع ملی و افزایش هزینههای تعمیر و نگهداری شود.
زیرساختهای موجود در این مناطق، از جمله پلها، کانالها، خطوط انتقال آب و برق، در معرض آسیب دائمی قرار دارند و هرگونه پروژه جدید باید با در نظر گرفتن نقشههای ریسک زمینشناسی و ارزیابی پایداری خاک انجام شود. در عین حال، استفاده از فناوریهای نوین پایش زمین، سیستمهای مدیریت آب و مقررات ساختمانی مقاوم میتواند بخشی از خطرات را کاهش دهد و توسعه شهری را ایمنتر سازد.
مسئله اجتماعی نیز اهمیت بالایی دارد. ساکنان مناطق فرونشستی، اغلب از اقشار کمدرآمد هستند که در صورت بروز فرونشست، آسیبهای جدی مالی و جانی خواهند دید. به همین دلیل، مدیریت شهری موظف است ضمن تعیین محدودههای ممنوعه برای ساختوساز، برنامههای بازآفرینی شهری، جابجایی تدریجی و اطلاعرسانی مستمر به مردم را در دستور کار قرار دهد.
در نهایت، توسعه شهری پایدار در مناطق فرونشستی تنها با هماهنگی میان دستگاههای محیط زیست، آب و فاضلاب، راه و شهرسازی و مدیریت بحران امکانپذیر است. بدون این هماهنگی، خطر فرونشست نه تنها بر سرمایهگذاریهای شهری، بلکه بر کیفیت زندگی شهروندان اثر مستقیم خواهد داشت.
معاون شهرسازی و معماری وزیر راه گفت:طرحهای توسعه و عمران پیش از تصویب، با محدودههای فرونشستی تطبیق داده میشوند تا توسعه شهری در مناطق پرخطر جلوگیری شود.
غلامرضا کاظمیان، معاون شهرسازی و معماری وزیر راه و شهرسازی اظهار کرد: توسعه شهری در محدودههای فرونشستی متوقف خواهد شد و طرحهای توسعه و عمران در این مناطق تصویب نمیشوند.
وی با اشاره به تصمیمات شورای عالی شهرسازی و معماری افزود: محدودههای فرونشستی شناسایی شده و در طرحهای توسعه و عمران مدنظر قرار میگیرند. نقشههای این محدودهها از مراجع تخصصی دریافت شده و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در این زمینه فعال است.
وی درباره نقش معاونت در کاهش مخاطرات فرونشست توضیح داد: تمامی طرحهای توسعه و عمرانی پیش از ارجاع به شورای عالی، در کمیتههای فنی بررسی شده و محدوده مورد مطالعه با محدودههای فرونشستی تطبیق داده میشود.
کاظمیان یادآور شد: فرونشست یکی از مخاطرات طبیعی است که بسیاری از مناطق شهری و غیرشهری کشور را درگیر کرده و با برنامهریزیهای دقیق در حوزه وظایف و مسئولیتهای معاونت، در تلاش هستیم تا آسیبها و خطرات آن کاهش یابد.