به نقل از ریسپانسیبل استیت کرفت، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، سه‌شنبه شب در گفت‌وگو با خبرنگاران در خارج از رستورانی در واشنگتن اظهار داشت که از بمباران قطر، شریک نزدیک آمریکا در خلیج‌فارس که به درخواست واشنگتن میزبان رهبران سیاسی حماس بوده، به شدت ناراضی است.
ترامپ گفت: «من از این موضوع اصلاً خوشحال نیستم. از کل ماجرا راضی نیستم.» او ادعا کرد که اسرائیل پیشاپیش به او اطلاعی نداده بود. «من خیلی ناراحت بودم، از هر جهت این ماجرا ناراحتم کرد. باید گروگان‌ها را آزاد کنیم، اما از نحوه انجام این کار خیلی ناراضی بودم.»
ترامپ ممکن است واقعاً ناراحت باشد، اما نخست‌وزیر اسرائیل او را در جایگاهی مشابه بایدن قرار داده است: صدور بیانیه‌های خشمگینانه در برابر اقدامات اسرائیل که به وضوح منافع آمریکا را تضعیف می‌کند، اقداماتی که تقریباً به یقین بدون رضایت ضمنی واشنگتن ممکن نبود، اما هیچ نشانه‌ای از عواقب برای اسرائیل به دلیل سرپیچی ادعایی از ایالات متحده وجود ندارد.
بدتر از آن، وزیر امور خارجه قطر فاش کرد که به‌اصطلاح هشدار واشنگتن نه پیش از حمله اسرائیل، بلکه تنها پس از شروع بمباران دوحه دریافت شده است.
شیخ محمد بن جاسم آل ثانی گفت: «حمله در ساعت ۳:۴۶ رخ داد. اولین تماس از یک مقام آمریکایی در ساعت ۳:۵۶ بود - یعنی ۱۰ دقیقه پس از حمله.»
چه واشنگتن از طرح‌های جنگی اسرائیل آگاه بوده، چه در آن‌ها همدستی کرده، یا همان‌طور که ترامپ ادعا می‌کند از آن بی‌اطلاع بوده، نتیجه یکسان است: اسرائیل ضربه شدیدی به اعتبار آمریکا وارد کرده است.
اگر آمریکا یا در حمله‌ای علیه شما تبانی کند یا نتواند از آن جلوگیری کند، چتر امنیتی آمریکا - یا حتی میزبانی از پایگاه نظامی آمریکا - چه ارزشی دارد؟
این سؤالی است که اکنون پیش روی هر شریک آمریکا در خلیج‌فارس قرار دارد، شرکایی که بقای خود را به حفاظت آمریکا گره زده‌اند. با توجه به اینکه واشنگتن از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ هرگونه محدودیت معنادار بر اسرائیل را کنار گذاشته، رهبران این کشورها باید می‌دانستند که چنین روزی اجتناب‌ناپذیر است.
ایالات متحده نباید تضمین‌های امنیتی - ضمنی یا صریح - به هیچ کشوری در خاورمیانه ارائه دهد. این منطقه دیگر برای منافع آمریکا حیاتی نیست و آمریکا بیش از حد درگیر تعهدات خود است. تعهدات موجود باید بازنگری شوند و در صورت لزوم کاهش یابند. اما این کار باید به صورت آگاهانه و بر اساس شرایط واشنگتن انجام شود - نه اینکه توسط اسرائیل خراب شود - زیرا هدف این اقدام تقویت اعتبار تعهدات اساسی آمریکا است، نه تضعیف کلی اعتبار ایالات متحده.
برای افزودن توهین به آسیب، اسرائیل نه تنها اعتبار تضمین‌های امنیتی آمریکا را زیر سؤال برده، بلکه جایگاه دیپلماتیک آن را نیز تضعیف کرده است. این دومین بار در سال جاری است که اسرائیل از پوشش دیپلماسی تحت رهبری آمریکا برای انجام اقدامات نظامی غیرقانونی سوءاستفاده کرده است - اولین مورد حمله به ایران در میانه مذاکرات هسته‌ای در ژوئن بود.
اسرائیل ممکن است مزایای روشنی در تضعیف اعتبار دیپلماسی آمریکا ببیند. آمریکایی که قادر به مذاکره نباشد، آمریکایی است که مجبور به دنباله‌روی از اسرائیل در ماجراهای نظامی بی‌پروا و مغایر با منافع ایالات متحده خواهد بود. برای واشنگتن، این چیزی جز فاجعه نیست.
اکنون سؤال این است که ترامپ چگونه پاسخ خواهد داد. اگر ادعای او درست باشد - که نه اطلاع قبلی دریافت کرده و نه با اسرائیل همدستی کرده - ابراز نارضایتی بدون اعمال عواقب واقعی برای خرابکاری مکرر اسرائیل در منافع آمریکا بی‌معناست.
از اواخر ماه مه، ترامپ در تقریباً تمام جبهه‌ها - از ایران گرفته تا غزه و لبنان - در برابر نتانیاهو تسلیم شده و این همواره به زیان آمریکا بوده است. این تسلیم تحقیرآمیز تنها نتانیاهو را جسورتر کرده و او را نسبت به ترامپ و اولویت‌های آمریکا بی‌اعتنا‌تر ساخته، که اوج آن در حمله گستاخانه به دوحه بود.
شاید این رویداد ترامپ را وادار کند تا به اشتباه برون‌سپاری سیاست آمریکا در خاورمیانه به اسرائیل پی ببرد. تنها او قدرت تغییر این مسیر را دارد.
منبع: خبر فوری
