به گزارش اقتصادنیوز، با گذشت بیش از دو ماه از توقف جنگ بین ایران و اسرائیل، مطهره خردمندان خبرنگار اقتصادنیوز به سراغ صاحبان برخی مغازه های آسیب دیده از جنگ رفته است تا آخرین وضعیت رسیدگی به این آسیب دیدگان را واکاوی و بررسی کند.
او در بخشی از گزارش خود که چند روز پیش با تیتر «زندگی مغازه‌دارانِ جنگ‌زده زیر آوار وعده‌ها | جبران خسارت ماهی 4 میلیون تومان؟ | کسبه تجریش خسارت گرفتند، نارمکی‌ها بلاتکلیفند» منتشر شده ، آورده است؛
«خانه که خراب شود، آدم بلاخره گوشه‌ای برای زندگی پیدا می‌کند. اما وقتی مغازه‌ات می‌رود، هم خانه‌ات خراب می‌شود، هم نانت می رود.» این را یکی از مغازه‌داران نارمک می‌گوید که کسب‌وکارش با جنگ از هم پاشید.
روایت‌های کاسبانِ جنگ زده یک وجه مشترک دارد: هیچ نهادی مسئولیت مستقیم جبران خسارت را بر عهده نگرفته است. مردی که مغازه‌اش در آتش‌سوزی و تخریب از بین رفته، می‌گوید:«ما رفتیم وزارت صمت، گفتن به ما ربطی نداره. گفتن بروید شهرداری. شهرداری گفت داخل مغازه به ما ربط نداره، بروید وزارت صمت! ما سرگردون شدیم. هیچ بخشنامه‌ای، هیچ اطلاعیه‌ای، هیچی اعلام نکردن. ما موندیم این وسط.»
او توضیح می‌دهد که قرار است از ماه آینده ۳۱ میلیون تومان به‌عنوان کمک‌هزینه بگیرند؛ پولی برای اجاره یک مکان موقت. اما بلافاصله اضافه می‌کند: «۳۱ میلیون تومن، اونم بدون پول پیش؟ الان اجاره یه مغازه کوچیک با پول پیش کمتر از ۴۰-۵۰ میلیون نیست. اصلاً کفاف نمیده.چجوری؟ کجارو اجاره کنم؟»
مشکل اما فقط میزان پول نیست. گروهی از این مغازه‌ها سرقفلی بوده‌اند. صاحب مغازه و سرقفلی‌دار هر دو حقی دارند و همین موضوع به اختلاف‌ها دامن زده است. یکی از کسبه می‌گوید:«این پولی که به ما میدن رو باید تقسیم کنیم. بیست تومن بدیم به حاجی (صاحب مغازه)، ده تومن خودمون برداریم. آخرش هم نه کار درست میشه، نه مغازه‌ای داریم. همین‌طور جلو می رویم تا ببینیم چی میشه.»
روایت‌ها گاهی از گلایه فراتر می‌رود و رنگ خشم می‌گیرد. یکی از مغازه داران نارمک تعریف می‌کند: «شهرداری یک روز آمد و همه تشکیلات رو کند و برد. همان چهارتیکه تیر و تخته و وسایل نیمه تخریب شده، بخشی از وسایل سالم من هم از همانجا رفت و پیگیری‌ها هم فایده‌ای نداشت و دست من به هیچ‌کدام از آن وسایل نرسید. نه تنها خسارت اولیه جبران نشد، که بخشی از باقی‌مانده وسایل هم در روند جمع‌آوری و تخریب از بین رفته است.»
آقای اصغری، یکی از مغازه‌داران، تنها چهار میلیون تومان به‌عنوان کمک‌هزینه از شهرداری دریافت می‌کند. مبلغی که حتی اجاره یک انباری هم نمی‌شود. وقتی معیار تعییین خسارت را از او می‌پرسیم می‌گویند: «گفتن چون مستاجر بوده‌ای بیش از این نمی‌شود، من اینجا 20 خط تلفن فعال داشتم، 4 میلیون تومان هزینه آبونمان یکی از خط‌های تلفن من هم نیست.»
مغازه‌داری که در جریان آسیب‌ها، مغازه‌اش در نارمک به طور کامل تخریب شده است می‌گوید: «اون درآمدی که اون موقع داشتیم الان نصف هم کمتر شده. مگر اینکه شرکتی کاری رو به ما ارجاع بده که کم پیش میاد چون اکثر کار ما در مغازه پشتیبانی گارانتی بود. اما الان نهایت هفته‌ای سه چهار تا نصب وسیله از شرکت بهم بخوره وگرنه که اونم حساب کتابش معلوم نیست.»
سرمایه‌ای که از بین رفته، به این راحتی‌ها جایگزین نمی‌شود. وام‌ها کفاف بازسازی نمی‌دهند و زمان لازم برای جان گرفتن دوباره بازار کار در یک جای جدید هم، از زبان خود مغازه‌داران حداقل یک سال است.
آنطور که صاحبان مغازه‌ها و خانه‌های آسیب‌دیده می‌گویند شهرداری در برخی مناطق وعده داده تا واحدهای آسیب‌دیده را تجمیع کندو دوباره بسازد. پیمانکار هم معرفی شده، جلساتی هم با کسبه برگزار شده، اما همه چیز در حد کلی‌گویی باقی مانده است و هنوز اوضاع بلاتکلیف است و آسیب‌دیدگان هم بدون روشن‌شدن اوضاع تصمیمی نمی‌گیرند.
