از روزی که امیر قلعه نویی سکاندار تیم ملی کشورمان شده، بزرگترین نقد منتقدان و کارشناسان به تیم او ایرادات فراوان در خط دفاعی است. البته که همه می‌دانند در فوتبال امروز یک تیم همه با هم حمله و با هم دفاع می‌کنند، اما نقطه قوت زمان کیروش در دفاع تیمی، تبدیل به نقطه ضعف و پاشنه آشیل دوران قلعه نویی شده است!
آن اوایل که قلعه نویی اصلاً قبول نمی‌کرد و با گفتن جمله معروف «فودباله دیگه!» همه منتقدان را مشتی مغرض و کارنابلد معرفی می‌کرد. اما وقتی سال‌ها می‌گذرد و بازی به بازی، یک مشکل هرگز حل نمی‌شود، دیگر از انکار کردن کاری ساخته نیست و حقیقت راه خود را پیدا می کند.
خط دفاعی، پاشنه آشیل تیم ملی شده و نه فقط قادر به ترمیم مشکلات و رو به پیشرفت نیستیم، بلکه بازی به بازی یک عادت بد هم به شناسنامه تیم ما اضافه شده است. عادت ۱۰ نفره شدن و اشتباهات فاحش مدافعان. حرفان ده ها خطا می کنند و نهایتا دو کارت زرد می گیرند اما ما با اولین خطا، ده نفره می شویم!
امیر قلعه نویی هرچه می‌خواهد، انکار کند اما تاریخ و آمار گواهی می‌دهند که او هرگز نتوانسته تیمش را از لحاظ روحی روانی آماده مسابقات کند. مشکلات خط دفاعی نه فقط حل نشده بلکه تک تک بازیکنان پست‌های مختلف آن، سابقه اخراج را در تیم قلعه نویی پیدا کرده‌اند.
و بدتر از اخراج، ۱۰ نفره شدن تیم در نیمه اول است که در بازی با ازبکستان رکورد زمانی ۱۰ نفره شدن را جابجا کردند، دقیقه پنجم! تازه بعد تمام شدن چک داور وگرنه در جریان بازی، دقیقه چهارم هم تمام نشده بود.
از بین مدافعان راستی که امیر امتحان کرده، صالح حردانی و آریا یوسفی سابقه اخراج در دوره او را دارند. از مدافعان میانی شجاع خلیل‌زاده و حسین کنعانی زادگان طعم اخراج را چشیده‌اند و از مدافعان چپ، میلاد محمدی تیم ملی را در نیمه اول بازی با قطر ۱۰ نفره کرد.
و بدتر اینکه در غیاب بازی‌های دوستانه و تدارکاتی، تمام این اتفاقات در بازی‌های رسمی افتاده است؛ مثل مقدماتی جام جهانی یا جام ملت‌های آسیا و انگار کار به جایی رسیده که ما به جای امیدواری به ترمیم مشکلات دفاعی، فقط باید دعا کنیم تیم ملی بازی‌هایش را با همان ۱۱ نفر به پایان برساند!
