به گزارش اقتصادنیوز روزنامه خراسان نوشت:
سفر اخیر مسعود پزشکیان به چین صحنه‌ای تازه از تقاطع دیپلماسی رسمی و دیپلماسی عمومی را به نمایش گذاشت. یکی از ابعاد برجسته این سفر، حضور دختر رئیس‌جمهور، زهرا پزشکیان، در برخی دیدارها و تصاویر بود؛ حضوری که به‌سرعت بازتابی وسیع در رسانه‌های منطقه‌ای و شبکه‌های اجتماعی یافت.کاربران مسلمان در کشورهای منطقه، به‌ویژه کاربران عرب‌زبان، از تصویر زهرا پزشکیان با پوشش چادر به‌عنوان نماد هویت و وقار بانوی ایرانی استقبال کردند. این بازتاب مثبت تا جایی پیش رفت که بسیاری، او را با دختران و همسران برخی رهبران کشورهای عربی حوزه خلیج فارس که غالباً بی‌حجاب در مجامع حاضر می‌شوند، مقایسه کرده و بر تفاوت فرهنگی و هویتی تأکید کردند.
با این‌حال، نکته‌ای که در داخل کشور کمتر مورد توجه قرار گرفت، عدم روشنگری و شفافیت دفتر رئیس‌جمهور درباره چرایی این همراهی بود. چنین ابهامی، در غیاب اطلاع‌رسانی درست، می‌تواند به برداشت‌های منفی یا حتی سوءتفاهم‌های رسانه‌ای دامن بزند. در حالی‌که اگر این حضور با طراحی دقیق و بهره‌گیری از تکنیک‌های روابط بین‌الملل و شناخت شیوه تفکر مخاطب صورت گیرد، می‌تواند به ابزاری مؤثر در تقویت دیپلماسی عمومی بدل شود.
این نخستین بار نیست که نقش همسر یا اعضای خانواده رئیس‌جمهور در روابط خارجی مورد توجه قرار می‌گیرد. در دولت سیزدهم، خانم علم‌الهدی، همسر شهید رئیسی، در برخی سفرها از جمله در ونزوئلا حضور یافت و در کنار همسر نیکلاس مادورو قرار گرفت. این همراهی‌ها به‌وضوح نشان داد که دیپلماسی زنان می‌تواند به‌عنوان مکملی قدرتمند برای سیاست رسمی کشور عمل کند و روایتی متفاوت از زن ایرانی در سطح جهانی ارائه دهد.
در دنیای امروز، نقش همسران و خانواده رهبران کشورها فراتر از تشریفات ظاهری است. حضور آنان، اگر با درک عمیق از حساسیت‌های فرهنگی و مهارت‌های دیپلماسی عمومی همراه شود، می‌تواند به تقویت تصویر زن ایرانی به‌عنوان فردی فرهیخته، باوقار و فعال در عرصه‌های اجتماعی منجر شود. درباره رئیس‌جمهور کنونی، با توجه به فقدان همسر، همراهی دختر او می‌تواند از این منظر جایگاه ویژه‌ای داشته باشد.
البته باید توجه داشت که این حضور، اگر صرفاً به شکل نمایشی و بدون پشتوانه فکری و مهارتی رخ دهد، نه تنها در خارج از کشور اثر مثبت نخواهد داشت، بلکه در داخل نیز می‌تواند به انتقادهایی چون «رانت خانوادگی» یا «استفاده ناعادلانه از جایگاه» منجر شود. بنابراین، شرط اصلی بهره‌گیری از این ظرفیت، پایبندی به نزاکت رفتاری، آگاهی از قواعد بین‌المللی و اجتناب از هرگونه برداشت تبلیغاتی سطحی است.
سفر چین و همراهی زهرا پزشکیان، بار دیگر ضرورت توجه به دیپلماسی عمومی و نقش خانواده رهبران در بازنمایی هویت ملی ایران را برجسته ساخت. این تجربه نشان داد که در کنار دیپلماسی رسمی، دیپلماسی زنان نیز می‌تواند به ابزاری مؤثر برای خنثی‌سازی تبلیغات غرب و تقویت تصویر واقعی بانوان ایرانی در افکار عمومی جهان بدل شود؛ به شرط آن که هوشمندانه و با درک حساسیت‌ها مدیریت شود.
