تصور کنید در ۸۲ سالگی دوباره به میادین فوتبال حرفه‌ای بازگردید! این رویایی است که برای لامبرتو بورانگا، پزشک متخصص قلب و طب ورزشی ایتالیایی، به حقیقت پیوسته است. او در آستانه بازگشتی شگفت‌انگیز به درون دروازه تیم ترِوی در دسته دوم فوتبال ایتالیاست و با شور و شوقی مثال‌زدنی، بار دیگر دستکش‌ها را به دست می‌کند.
بورانگا در گفت‌وگو با خبرگزاری آنسا، با همان روحیه جوان خود می‌گوید: این روزها مسن‌ترها بیشتر از جوانان کنجکاو هستند و دوست دارند چیزهای جدید تجربه کنند. من همیشه در حال حرکت هستم، نه تلویزیون تماشا می‌کنم و نه روزنامه می‌خوانم. ” او تأکید می‌کند که سن بیولوژیک با آنچه روی شناسنامه نوشته شده فرق دارد و گاهی خودش را ۵۰ ساله حس می‌کند. “اگر بیماری به من بگوید در ۸۲ سالگی می‌خواهد ورزشکار شود، از او می‌پرسم: تمرین هم کرده‌ای؟ روی فرم هستی؟ ” او با جدیت پزشکی خود، تمام آزمایش‌های لازم را انجام می‌دهد و در صورت تأیید آمادگی بدنی، چرا که نه!
این دروازه‌بان افسانه‌ای که متولد ۱۹۴۲ است و سابقه‌ای درخشان در تیم‌هایی چون پروجا، فیورنتینا، رجیانا، چزنا و پارما دارد (با بیش از ۱۰۰ بازی در سری آ)، در ماه اکتبر یک بازی برای تروی انجام خواهد داد. او می‌گوید: “قصد ندارم وارد رختکن شوم و فرمان بدهم. در همان ماه در رقابت‌های اروپایی پیش‌کسوتان دوومیدانی در مادیرا هم شرکت می‌کنم. من همیشه تمرین می‌کنم؛ پرش طول، پرش سه‌گام، پرش با نیزه، در هر رشته‌ای. ”
بورانگا از یک ماه پیش با مارکو بونایوتی، مربی دروازه‌بان‌های سابق اینتر و دستیار سمیر هندانوویچ، تمرینات ویژه دروازه‌بانی را آغاز کرده است. او حس خوبی دارد، هرچند مطمئن نیست که بتواند کل بازی را دوام بیاورد. او با قاطعیت می‌گوید که ورودش به دنیای فوتبال حرفه‌ای یک شوی تبلیغاتی نیست: “نمی‌خواهم مثل یک دلقک دیده شوم. اینکه بازی می‌کنم یا نه، تصمیمش با مربی است. هدفم این است که نشان بدهم سن بیولوژیک با آنچه روی شناسنامه نوشته شده فرق دارد. ”
راز سلامتی و شادابی این اسطوره ۸۲ ساله چیست؟ از زبان خودش می‌شنویم: “کم بخور اما درست بخور؛ بدون الکل، بدون دخانیات، گوشت خیلی کم. فقط شیر سویا و فعالیت بدنی. صبحانه کامل و متعادل، ناهار سبک با یک شکلات یا انرژی‌بار، و شام مختصر. همیشه هم بعد از غذا پیاده‌روی. ” او حتی در این سن هر روز روی تردمیل با شیب تنظیم شده، با تمرکز روی دوی سرعت، تمرین می‌کند؛ “سرعت برای هر ورزشکاری حیاتی است، حتی در آستانه ۸۳ سالگی. ”
بورانگا اذعان می‌کند که تنها نگرانی‌اش از شیرجه زدن است: “این اولین بار نیست که به صورت جدی به فوتبال برمی‌گردم؛ تا پنج سال پیش هم خیلی راحت توی دروازه شیرجه می‌زدم. من مثل یک وسیله آهنی زنگ‌زده نیستم. راستش خودم را یک پسربچه بزرگ‌شده حس می‌کنم. سن فقط یک مفهوم نسبی است. ”
این پزشک با دانش عمیق خود، توضیح علمی نیز برای وضعیت خاصش دارد: “یک قلب تمرین‌دیده می‌تواند حتی بعد از ۹۰ سالگی هم تاب بیاورد، البته اگر سبک زندگی سالم داشته باشی. در این شرایط فشار بدنی تبدیل به لذت می‌شود چون بدن مواد شیمیایی و هورمون‌هایی مثل GH، اندورفین، تستوسترون و سروتونین آزاد می‌کند. در بدنی که به تلاش عادت دارد، مغز هم بهتر کار می‌کند و دیرتر پیر می‌شود. همین هورمون‌ها هستند که ما را جوان نگه می‌دارند.
