به گزارش خبرگزاری صداوسیما، سردار سرتیپ «محمود چهارباغی» رئیس مرکز آموزش قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا و از فرماندهان جبهه مقاومت در سوریه، در مراسم شب خاطره مدافعان حرم که در موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس برگزار شد، با اشاره به سابقه حضور خود در مأموریت دفاع از حرم اظهار داشت: سال ۱۳۹۳ در عملیاتی قرار بود که منطقه «شیخ مسکین» سوریه را بازپس‌گیری کنیم، اما موفق نشدیم؛ یک علت مهم این ناکامی، نداشتن توپخانه بود؛ لذا به من مأموریت دادند که توپخانه سپاه در سوریه را تشکیل دهم و ما با سرعت توانستیم سه گردان توپخانه را شکل دهیم.

 

سردار چهارباغی افزود: پس از برخورداری از یگان توپخانه، اولین عملیات موفق ما انجام شد و منطقه وسیعی که زیر دید اسرائیلی‌ها در بلندی‌های جولان بود، بازپس گرفته شد و به «تل قرین» رسیدیم.

 

وی اضافه کرد: در نزدیک سنگر فرماندهی بودم که در بی‌سیم اطلاع دادند خط شکسته شده و منطقه را گرفته‌ایم. حاج قاسم و ابو احمد (سردار اسدی) با موتور راهی شدند و من هم دنبالشان رفتم تا به منطقه رسیدیم. حاج قاسم بعد از بررسی خط به ما گفت به همه گوشزد کنید که هیچ ایرانی جلوی دوربین نرود. عملیات باید به نام ارتش سوریه تمام شود. مارش پیروزی می‌زدند و فرماندهان ارتش سوریه مصاحبه کردند، در واقع همه مردم و ارتش با این کار روحیه گرفتند و این تدبیر حاج قاسم بود که کار نیرو‌های ما را به نام ارتش سوریه زد و آنها روحیه گرفتند و موفقیت‌های بعدی پیش آمد.

 

فرمانده توپخانه سپاه در سوریه به خاطره‌ای دیگر اشاره و بیان کرد: روزی ابو احمد (سردار اسدی) تماس گرفت و گفت صبح خودت تنها بدون راننده با ماشین بیا اینجا. وقتی که رسیدم، ابو احمد به همراه یک نوجوان سوار ماشین شدند. ابو احمد گفت برویم به همه جبهه سر بزنیم. گفتم بعضی از جبهه‌ها خطرناک است و با خمپاره و تیربار هم می‌توانند ما را بزنند؛ البته با خمپاره و تیربار هم زدند، ولی سالم رسیدیم؛ آن نوجوان هم می‌گفت برویم جلو همه جا را ببینیم.

 

سردار چهارباغی ادامه داد: عصر که کار تمام شد، ابو احمد به من گفت، چرا نپرسیدی این نوجوان کیست؟ گفتم حتماً خودت لازم نمی‌دانستی بگویی. او گفت این «عباس» پسر آقای «رشید» (سپهبد شهید غلامعلی رشید) است، او را فرستاده و سفارش کرده که در منطقه دور بزنید و جبهه را به او نشان دهید.

 

وی افزود: یکی از مناطق مهم، «نبل و الزهرا» بود؛ این منطقه در محاصره قرار داشت و ساکنانش به ایرانی‌ها و حاج قاسم نامه نوشته بودند که ما از شیعیان و هم‌آیین شما هستیم، ما را از محاصره آزاد کنید. عملیات آزادسازی این منطقه شروع شد و تا آخرین سنگر پیش رفتیم. شب وقتی که حاج قاسم رسید، چشم‌هایش از بی‌خوابی قرمز بود. ایشان در اتاق عملیات، وضعیت را بررسی کرد. قرار بود که یک ساعت دیگر رمز عملیات را اعلام کنیم. به حاجی گفتم نیم ساعت در اتاق بغلی بخوابید؛ برای شروع ساعت سین، شما را بیدار می‌کنم. حاجی رفت و بلافاصله هم خوابش برد، نزدیک زمان عملیات رفتم بیدارش کنم؛ چند بار صدا زدم، اما به دلیل خستگی فراوان بیدار نشد؛ طوری خوابیده بود که دلم نیامد بیشتر صدایش کنم.

 

فرمانده جبهه مقاومت اضافه کرد: ابو احمد را پیدا کردم و به او توضیح دادم که حاجی بیدار نشد؛ رمز را بگو تا عملیات را شروع کنیم؛ او رمز را گفت و بعد از چند دقیقه حاجی با صدای غرش توپ و انفجار‌ها بیدار شد و گفت حاج محمود! شروع کردی؟ قرار بود رمز را من بگویم. من هم گفتم، دیدم شما خیلی خسته هستید، به ابو احمد گفتم که رمز را اعلام کند. حاجی با ناراحتی نگاهی به من انداخت و چیزی نگفت.

 

سردار چهارباغی گفت: در منطقه ریتیان که آخرین سنگر بود، به دلیل شهر زیرزمینی که دشمن ایجاد کرده بود، زمین‌گیر شدیم. آنجا سردار اسدی خودش به میدان زد و گفت همه پشت سرش حرکت کنند. وقتی که خط شکسته شد با هر زحمتی که بود، جلوی او را گرفتیم تا برگردد و مابقی فرماندهان ادامه دهند. وارد نبل و الزهرا شدیم. در بدو ورود، با حاج قاسم و دیگر فرماندهان به گلستان شهدا رفتیم و بعد نماز جماعت را در مسجد جامع آنجا خواندیم. مدافعان حرم ایرانی قهرمان‌های مردم آنجا شده بودند و من هم یاد آزادی خرمشهر افتادم.