در این اجلاس، ترامپ به نمایندگی از کی‌یف با پوتین مذاکره نکرد و موافقت نکرد روابط با روسیه را پیش از پایان جنگ عادی‌سازی کند. در عوض، در ۱۸ اوت، او ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، و گروهی از رهبران اروپایی را در کاخ سفید پذیرفت. این دیدار به یک نمایش هماهنگ از حمایت آمریکا و اروپا از اوکراین تبدیل شد که توپ دیپلماسی را به زمین پوتین بازگرداند. الکساندر استاب، رئیس‌جمهور فنلاند، این روز را «نمایش اتحاد تیم اروپا و تیم آمریکا در حمایت از اوکراین» توصیف کرد. با این حال، پوتین که می‌داند طرح اولیه‌اش - تحمیل یک توافق از مسکو بر کی‌یف - محقق نمی‌شود، به استراتژی دوم خود روی آورده است: صبر کردن تا ترامپ از کمک به اوکراین خسته شود.

 

 

استراتژی پوتین بر سه محور اصلی استوار است: نگه داشتن توجه ترامپ، جلوگیری از تحریم‌های جدید آمریکا، و ادامه جنگ. از نظر کرملین، زمان به نفع روسیه است. مسکو در میدان جنگ برتری عددی در پرسنل و تجهیزات دارد و با وجود تلفات سنگین، به‌تدریج خطوط دفاعی دونباس را در هم می‌شکند. همچنین، روسیه در جنگ پهپادی در حال جبران برتری اوکراین است و آتش‌بس را - مگر با پذیرش همه خواسته‌هایش - نمی‌خواهد. این رویکرد نشان می‌دهد پوتین با استفاده از دیپلماسی نمایشی ترامپ، به دنبال کشاندن جنگ به نفع خود است.

 

 

با وجود اعتمادبه‌نفس مسکو، مشخص نیست پوتین برنامه جایگزینی برای زمانی که اوکراین بتواند مقاومت کند - همان‌طور که در سه سال گذشته کرده - دارد. اگر اتحادیه اروپا تحویل مهمات و پهپادها را تسریع کند و با مصادره ۲۵۰ میلیارد دلار دارایی بلوکه شده روسیه، به کی‌یف کمک مالی کند، کرملین ممکن است به هدفش - تسلیم اوکراین - نرسد. کارشناسان هشدار می‌دهند که با وجود اقتصاد جنگی روسیه، پوتین به چیزی بیش از زمان برای پیروزی نیاز دارد.

 

 

اوایل کار دولت دوم ترامپ برای کرملین امیدوارکننده بود. انتصاب استیو ویتکاف، دوست ترامپ، به‌عنوان نماینده ویژه و دیدارهای مکرر او با پوتین، همراه با سه تماس تلفنی طولانی بین روسای‌جمهور، نشان از پیشرفت داشت. کرملین حتی پیشنهاد عادی‌سازی روابط با آمریکا - از بازگشایی کنسولگری‌ها تا مذاکرات تسلیحاتی - را مطرح کرد. اما این تلاش‌ها با موفقیت زلنسکی در ترمیم رابطه با ترامپ از طریق یک قرارداد معدنی ناکام ماند. این قرارداد به آمریکا دسترسی به منابع نادر اوکراین داد و در مقابل، کمک‌های نظامی آمریکا، از جمله اطلاعات و تسلیحات، ادامه یافت.

 

 

ترامپ در ۱۴ جولای، در کنار مارک روته، دبیرکل ناتو، تهدید به «تعرفه‌های بسیار شدید» کرد اگر روسیه آتش‌بس نپذیرد. اگرچه صادرات ۳ میلیارد دلاری روسیه به آمریکا تعرفه‌های سه‌رقمی را جدی نمی‌کند، تعرفه ۲۵ درصدی بر کالاهای هندی به دلیل خرید نفت روسیه، تخفیف‌های فروشندگان نفت را افزایش داده و سود کرملین را کاهش داده است. کاهش درآمدهای نفت و گاز، کسری بودجه روسیه را از ۰.۵ درصد به ۲.۲ درصد تولید ناخالص داخلی در هفت ماه اول سال رسانده و مناطق جنگی را مجبور به کاهش پاداش‌های جذب سرباز کرده است.

 

 

تحریم‌های بیشتر آمریکا، از جمله قرار دادن شرکت‌هایی مثل روس‌نفت و لوک‌اویل در فهرست سیاه، می‌تواند فشار بیشتری بر کرملین وارد کند. الکساندرا پروکوپنکو در فارن افرز پیش‌بینی کرده اقتصاد روسیه تا ۱۸ تا ۲۴ ماه دیگر از جنگ پشتیبانی می‌کند، اما وضعیت رو به وخامت است. این فشارها کرملین را به اجلاس آلاسکا واداشت تا رابطه شخصی با ترامپ را احیا کند.

 

 

اجلاس آلاسکا پس از سه ساعت گفت‌وگو، با لغو ناهار کاری و کاهش کنفرانس خبری به اظهارات رسمی پایان یافت - نشانه‌ای از شکست تلاش‌های روسیه برای بخش‌بندی جنگ اوکراین. اما پوتین در هدف اصلی‌اش موفق شد: متقاعد کردن ترامپ به تمرکز بر راه‌حل جامع به جای آتش‌بس بی‌قیدوشرط. او با مذاکرات نمایشی، ترامپ را فریب داد که گمان کند امتیاز داده است. پیشنهاداتی مثل واگذاری دونتسک و لوهانسک به جای چهار منطقه اولیه، و معامله زمین‌هایی در دنیپروپترووسک و خارکیو، پذیرفته شد، هرچند زلنسکی تسلیم این مناطق را غیرممکن می‌داند.

 

 

موضوع تضمین‌های امنیتی پس از جنگ نیز مطرح شد. ویتکاف از «پیشرفت عظیم» سخن گفت و مدعی شد پوتین با تضمین‌هایی قوی‌تر از بند ۵ ناتو - بدون عضویت کی‌یف - موافقت کرده است. اما لاوروف بعداً روشن کرد که این تضمین‌ها به توافق اجماعی با وتوی کرملین وابسته است و نیروهای اوکراینی را محدود می‌کند. این موضع مشابه مذاکرات شکست‌خورده استانبول ۲۰۲۲ است که بر سر تضمین‌ها به نتیجه نرسید.

 

طرح‌های اروپا: فشار بر پوتین 

 

در حالی که پوتین وقت‌کشی می‌کند، اروپا طرح‌هایی دارد. طرح A فشار بر ترامپ برای مقصر دانستن کرملین و اعمال تحریم‌های بیشتر است. پس از اجلاس، پنتاگون فروش ۸۵۰ میلیون دلار تجهیزات، از جمله موشک‌های بُرد بلند، به اوکراین را تأیید کرد. طرح B حفظ حمایت نظامی و افزایش فشار تحریم‌هاست، از جمله اشتراک تجهیزات و مصادره دارایی‌های روسیه برای خرید تسلیحات آمریکایی. اگر آمریکا اطلاعات و اجازه خرید را حفظ کند، اروپا می‌تواند تا ۱۸ تا ۲۴ ماه آینده اوکراین را حمایت کند.

آینده نامعلوم: آیا روسیه شکست می‌خورد؟

پوتین با تحمل درد و استفاده از نیروی انسانی، آماده جنگ طولانی است. اما اگر خطوط دفاعی اوکراین فرو نریزد - سناریویی که کرملین برایش برنامه‌ای ندارد - ممکن است برتری عددی روسیه به شکست منجر شود. این بازی وقت‌کشی، آینده جنگ را نامعلوم‌تر از همیشه کرده است.