الگوهای اشتغال در کشورهای مختلف ارتباط نزدیکی با سطح توسعه اقتصادی آن‌ها دارد. براساس جدیدترین داده‌های بانک جهانی، بخش غالب اشتغال در هر کشور به‌طور معمول در یکی از سه بخش اصلی خدمات، کشاورزی و صنعت متمرکز است. در سطح جهانی، سهم بخش خدمات از اشتغال به حدود ۵۰ درصد رسیده است، در حالی که بخش‌های کشاورزی و صنعت به‌ترتیب ۲۶ و ۲۴ درصد نیروی کار را به خود اختصاص داده‌اند.
به گزارش ایمنا، در کشورهای پردرآمد، بیش از دوسوم نیروی کار، یعنی حدود ۷۴ درصد در بخش خدمات مشغول به کار هستند. این بخش شامل مشاغلی همچون بهداشت و درمان، آموزش، فروشگاه‌داری، امور مالی و فناوری اطلاعات است. در این کشورها، سهم کشاورزی بسیار ناچیز و حدود ۳ درصد است.
این روند بازتاب‌دهنده گذار بلندمدت اقتصادهای توسعه‌یافته از صنایع سنتی به اقتصادهای مبتنی‌بر دانش و خدمات است. نرخ بالای شهرنشینی در این کشورها نیز موجب شده که بخش خدمات جایگاه نخست را در اشتغال به‌دست آورد.
از طرف دیگر، در کشورهای کم‌درآمد، بخش کشاورزی همچنان نقش بسیار حیاتی در تأمین اشتغال دارد و نزدیک به ۵۷ درصد نیروی کار در این بخش مشغول هستند. کشاورزی علاوه‌بر تأمین امنیت غذایی، منبع اصلی معیشت بسیاری از مردم این کشورها به حساب می‌آید. در همین حال بخش خدمات در این کشورها تنها حدود یک‌سوم نیروی کار را به خود جذب کرده است و بخش صنعت نیز سهم اندکی معادل ۱۱ درصد دارد که نشان‌دهنده محدودیت رشد صنعتی در این مناطق است.
بر این اساس می‌توان گفت که توسعه اقتصادی با تغییر ساختار اشتغال همراه است، به‌طوری‌که کشورهای در حال توسعه بیشتر بر بخش کشاورزی تکیه دارند و کشورهای با درآمد بالا به‌طور عمده نیروی کار خود را به بخش خدمات اختصاص می‌دهند. بخش صنعت نیز به‌طور معمول نقشی میانجی بین این دو بخش ایفا می‌کند و سهم آن بسته به استراتژی‌های اقتصادی و سطح توسعه کشورها متفاوت است. این تغییرات بازتاب‌دهنده تحولات گسترده اقتصادی و اجتماعی در جهان معاصر است که به‌سوی اقتصادهای دانش‌بنیان و خدماتی حرکت می‌کند.
