تینا مزدکی_پیش از توافق بر سر یک سیستم مختصات، مسیریابی وضعیت آشفته‌ای داشت. البته می‌شد مسیریابی کرد، اما کشورها بر سر اینکه «نصف‌النهار مبدأ» نقطه‌ای که طول جغرافیایی در آن ۰ درجه تنظیم می‌شود، باید کجا باشد، اختلاف نظر داشتند. فرانسه نقشه‌هایی را منتشر می‌کرد که نصف‌النهار مبدأ از پاریس می‌گذشت، در حالی که چین نقشه‌هایی را ایجاد می‌کرد که ۰ درجه از پکن عبور می‌کرد؛ این موضوع برای هر کسی که می‌خواست در سراسر جهان مسیریابی کند، یک کابوس بود. به طور خلاصه، بیشتر کشورها اصرار داشتند که نصف‌النهار مبدأ باید از کشور خودشان عبور کند و آن را به راحتی (برای خودشان) روی ۰ درجه تنظیم می‌کردند.

در کنفرانس بین‌المللی نصف‌النهار در واشنگتن در سال ۱۸۸۴، که توسط چستر آرتور، رئیس‌جمهور وقت آمریکا برگذار شد، ستاره‌شناسان و نمایندگان ۲۵ کشور گرد هم آمدند تا در مورد یک نصف‌النهار مبدأ جهانی تصمیم‌گیری کرده و به این سردرگمی پایان دهند. در این کنفرانس، به این نکته اشاره شد که استفاده از رصدخانه سلطنتی گرینویچ در لندن به عنوان نصف‌النهار مبدأ، جایی که خط بین‌المللی تاریخ قرار بود تنظیم شود، بسیار مناسب است، زیرا این خط تقریباً به طور کامل از روی آب عبور می‌کرد.

اکنون آن نقطه، صفر درجه طول جغرافیایی را مشخص می‌کند؛ خطی که از بالای سیاره به پایین کشیده شده و شرق را از غرب جدا می‌کند. تعیین ۰ درجه عرض جغرافیایی (که خط استوا است) بحث‌برانگیزتر بود، هرچند مشخص کردن آن (که نیازمند محاسبات نجومی زیادی بود) دشوارتر بود.

و اما در مختصات ۰,۰ چه چیزی وجود دارد؟ همانطور که گفته شد، نصف‌النهار مبدأ عمدتاً از روی آب می‌گذرد. مختصات ۰,۰ نیز از میان آب، به طور مشخص از خلیج گینه، درست در سواحل غربی آفریقا در اقیانوس اطلس گرمسیری شرقی، عبور می‌کند. اما چیزی برای مشخص کردن آنجا وجود دارد و در نقشه‌های دیجیتال، این مکان جای «جزیره نال» (Null Island) است. هنگام دیجیتالی کردن نقشه‌ها با استفاده از یک سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، داده‌های آدرس به مختصات تبدیل می‌شوند. این یک فرآیند نسبتاً ساده، هرچند زمان‌بر، است. اما اگر داده‌ها اشتباه باشند، شما را با یک خطای ناخوشایند به شکل یک جزیره مواجه می‌کنند.

بر اساس توضیحات تیم سنت اونگ در وبلاگ کتابخانه کنگره، فرآیند تبدیل آدرس به مختصات جغرافیایی همیشه بی‌نقص نیست. خطاهای انسانی مانند اشتباهات تایپی، وجود داده‌های به‌هم‌ریخته، یا حتی نقص فنی در خود ابزارهای نرم‌افزاری می‌تواند باعث ایجاد آدرس‌های نامعتبر، مواردی مانند نام‌های خیابان با املای غلط یا شماره پلاک‌های ناموجود شود. این آدرس‌های نامعتبر، ابزار را سردرگم کرده و باعث می‌شوند که مختصات خروجی به صورت پیش‌فرض روی «۰,۰» تنظیم شود. هرچند این خروجی نشان‌دهنده یک خطاست، اما از آنجایی که «۰,۰» یک نقطه واقعی روی نقشه جهان است، داده‌های اشتباه به همین مکان بی‌ربط منتقل و در آنجا ثبت می‌شوند. نتیجه این فرآیند، شکل‌گیری یک «جزیره مجازی از داده‌های نامناسب» در این نقطه است.

در مقطعی، این منطقه به شوخی به عنوان «جزیره نال» شناخته شد و پس از آنکه جغرافی‌دانان در Natural Earth این جزیره را به صورت دستی روی نقشه عمومی خود ترسیم کردند، توجه عموم را به خود جلب کرد. طبق گفته Natural Earth: «[جزیره نال] یک جزیره خیالی به ابعاد یک متر مربع است که در نزدیکی آفریقا، در محل تلاقی خط استوا و نصف‌النهار مبدأ، واقع شده است. از آنجایی که در مرکز ۰,۰ (صفر عرض و صفر طول جغرافیایی) قرار دارد، برای نشانه‌گذاری خطاهای زمین‌کدیابی که توسط اکثر سرویس‌های نقشه‌برداری به ۰,۰ هدایت می‌شوند، مفید است.»

درحالی‌که در دنیای غیر دیجیتال چیز زیادی در آنجا وجود ندارد، این مکان خانه یک شناور تنها به نام Station ۱۳۰۱۰ - Soul است. این شناور و ۱۶ شناور دیگر، سیستم «آرایه لنگردار پیش‌بینی و تحقیقات در اقیانوس اطلس» (PIRATA) را تشکیل می‌دهند که عواملی مانند دما، رطوبت و سرعت باد را نظارت کرده و به پیش‌بینی‌های آب و هوا و مدل‌های اقلیمی اطلاع‌رسانی می‌کنند.

منبع: iflscience

۲۲۷۳۲۳