خدیجه ناصری قاجار، که با عنوان «عزالسلطنه» شناخته می‌شود، یکی از دختران ناصرالدین شاه قاجار بود که زندگی پرماجرایی را پشت سر گذاشت. او در سال ۱۲۶۹ شمسی توسط «محبوب السلطنه»، یکی از همسران ناصرالدین شاه، به دنیا آمد و سی‌وچهارمین فرزند از مجموع ۳۷ فرزند شاه بود. عزالسلطنه در طول زندگی‌اش با غلامحسین امیراصلانی، معروف به احتشام‌الملک، ازدواج کرد و صاحب شش فرزند شد. دوران کودکی او با رویدادهای مهمی همراه بود؛ از جمله زمانی که در شش سالگی شاهد ترور پدرش بود و پس از آن تحولات گسترده‌ای در نظام حکومتی ایران رخ داد.
به گزارش تابناک، او یکی از معدود اعضای خاندان قاجار بود که دوران سلطنت شش پادشاه ایران، ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، محمدعلی شاه، احمدشاه، رضاشاه و محمدرضاشاه را به چشم دید. پس از انقلاب، او به مدت شش سال زندگی کرد و سرانجام در تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۳۶۳ شمسی درگذشت و در قطعه ۱۸ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.
در بهشت زهرای تهران، در قطعه ۱۸، ردیف ۱۶، شماره ۲۵، زن مدفون است که هشتم اردیبهشت ماه ۱۳۶۳ خورشیدی درگذشت.
بر اساس اطلاعات سازمان، او با نام خدیجه ناصری قاجار (امیر اصلانی) و پدرش شاهنشاه شهید شناخته می‌شود.
بر روی سنگ قبر نوشته شده است: «آرامگاه شادروان بانو خدیجه ناصری قاجار (امیر اصلانی)، فرزند ناصرالدین، تولد ۱۲۶۹، وفات ۱۳۶۳.۲.۸» و در کنار آن شعری آمده است: «ز مرگت سرد و خاموش است خانه/ کجایی ای چراغ آشیانه».
عنوان «امیر اصلانی» در کمانک به دلیل نسبت با همسرش، غلامحسین امیر اصلانی، ملقب به احتشام الملک، است. حاصل این ازدواج شش فرزند بوده است.
