به گزارش مشرق، در روزهای اخیر، برخی رسانه‌های اجتماعی و تحلیل‌گران رسانه‌ای از بروز نشانه‌هایی از ناراحتی یا فشار روانی در میان برخی مجریان و کارکنان شبکه‌های فارسی‌زبان مستقر در خارج از کشور، از جمله شبکه «من‌وتو»، سخن گفته‌اند.
بر اساس برخی ویدیوها و پست‌های منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی، گمانه‌زنی‌هایی درباره مشکلات فردی یا حرفه‌ای برخی از چهره‌های شناخته‌شده این رسانه‌ها مطرح شده است.
کاربران فضای مجازی نیز با بازنشر این محتواها، به تحلیل علل احتمالی بروز این وضعیت پرداخته‌اند. عده‌ای معتقدند فشارهای ناشی از کاهش مخاطب، تغییر رویکرد رسانه‌ای، یا وطن‌فروشی می‌تواند از عوامل این وضعیت باشد.
فشار مالی و بازاریابی احساسی در شبکه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور
امید کبیری، کارشناس رسانه در مورد ادعاهای قبلی این رسانه ها در مورد کمبود مالی، اشاره می‌کند که «هرگاه کفگیر این رسانه‌ها به ته دیگ خورده»، مدیرانشان اقدام به پخش برنامه‌های جمع‌آوری کمک مالی می‌کنند و با استفاده از «بازی احساسی»، تلاش دارند منابع مالی جدیدی جذب کنند.
این استراتژی، از نگاه او، نشانه‌ای از وضعیت بحرانی رسانه‌ای نیست که تمرکز بر محتوا دارد، بلکه بیشتر بر بقا و تأمین مالی تاکید دارد.
شکست پروژه‌های رسانه‌ای سیاسی با مأموریت خارجی
ایمان شمسایی، تحلیل‌گر ارشد رسانه، معتقد است که شبکه‌هایی مانند من‌وتو پس از مدتی مأموریت اصلی‌شان که گاه ترویج ارزش‌ها یا روایت خاصی برای جامعه ایرانی بوده تمام شده است. او می‌گوید:
«به‌نظر من دلیل اصلی تعطیلی شبکه من‌وتو پایان مأموریت آن است. این شبکه برای بزک کردن نظام سلطه در جامعه ایرانی تأسیس شد… امروز دیگر این مأموریت غیر قابل تحقق است.»
به نظر وی، قبل از آن‌که «وطن‌فروشی» عینی باشد، یک پروژه رسانه‌ای سیاسی بوده که به سرانجام یا شکست رسیده است.
