عصر ایران - شاید داستان هایی از گربه هایی شنیده اید که پس از گم شدن در مسافت های طولانی، به شکلی معجزه آسا راه خانه را پیدا کرده اند. این توانایی باورنکردنی که گاهی با نام «جهش مکانی» شناخته می شود، سال هاست که ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. اگرچه هنوز تمام جزئیات این فرآیند مشخص نیست، اما سه نظریه اصلی وجود دارد که به توضیح این قدرت خارق العاده کمک می کند.
این نظریه جذاب پیشنهاد می کند که گربه ها یک حس جهت یابی ذاتی دارند که به آنها اجازه می دهد از میدان مغناطیسی زمین برای مسیریابی استفاده کنند.
برخی محققان معتقدند که سلول های بسیار ریزی که به مغناطیس حساس هستند، در پنجه ها یا گوش داخلی گربه ها وجود دارند و مانند یک قطب نمای بیولوژیکی عمل می کنند. این قابلیت به آنها کمک می کند تا حتی در محیط های ناآشنا نیز جهت یابی کنند.
در برخی آزمایش ها، مشخص شده است که حس جهت یابی گربه ها در هنگام قرار گرفتن در معرض میدان مغناطیسی قوی مختل می شود. با این حال، این نظریه به تنهایی نمی تواند توضیح دهد که چگونه آنها به یک مکان دقیق و مشخص می رسند.
بر اساس این نظریه، گربه ها یک نقشه ذهنی بسیار دقیق از قلمرو خود می سازند.
گربه ها هنگام گشت و گذار در محیط اطراف، یک نقشه ذهنی از نشانه های دیداری، صداها و بوهای آشنا ایجاد می کنند. اگر از خانه دور بیفتند، می توانند با استفاده از این نقشه داخلی، مسیر خود را به یک مکان آشنا و سپس به خانه پیدا کنند.
گربه هایی که به محیط اطراف خود کاملاً مسلط هستند، شانس بیشتری برای بازگشت به خانه دارند.
این نظریه معتقد است که گربه ها از حس بویایی فوق العاده قوی خود برای دنبال کردن ردی از بو به سمت خانه استفاده می کنند.
بینی گربه ها با حدود 200 میلیون گیرنده بویایی، به طرز باورنکردنی حساس است. گربه ها می توانند بوهای بسیار ظریفی را که انسان ها قادر به تشخیص آنها نیستند، حس کنند و مسیر خود را با دنبال کردن رد بوی خود یا بوهای آشنای محیط خانه پیدا کنند.
تحقیقات نشان می دهند گربه هایی که با محیط زندگی خود آشنایی بیشتری دارند، به احتمال زیاد می توانند با استفاده از رد بو به خانه برگردند.
به احتمال زیاد، توانایی گربه در پیدا کردن راه خانه ترکیبی از این سه نظریه است. این قابلیت خارق العاده، ترکیبی از مهارت های ذاتی مسیریابی، حس بویایی بسیار قوی و توانایی ساخت یک نقشه ذهنی از محیط اطراف است.
