اولین یادداشتم را خطاب به دوست عزیز و آدم با معرفت و کاربلد دولت، آقای عارف، در مورد کلیات می‌نویسم:
۱- دولت از بیرون یک مجموعه منسجم دیده نمی‌شود، به‌خصوص در حمایت از نظرات رئیس‌جمهور. پزشکیان در دولتش تنها به نظر می‌رسد.
۲- مشکلات البته زیاد است، ولی با این سال پربحرانی که بر کشور گذشت، متأسفانه اعضای دولت بسیار کم‌حرف بودند. در بحران‌های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی نباید وزارتخانه‌ها ساکت بمانند.
۳- کاملاً مشهود است خیلی از اعضای دولت محافظه‌کارانه به فکر آینده خود هستند و دوست دارند کمتر دردسر داشته باشند. وفاق وقتی با این مقدمه به مراحل پایین‌تر می‌رسد، خیلی از وزرا بخش خود را دو دستی تقدیم مخالفان جدی دولت کرده‌اند. آدم‌هایش را خودتان بهتر می‌شناسید. سر بسته بگویم ارج و قربی که نمایندگان مجلس فعلی در این دولت دارند، کمتر سابقه داشته است.
۴- بعضی از وزرا گمان کرده‌اند که همه تلاش مردم در رأی به پزشکیان برای این بوده است که آن وزرای بزرگوار بر کرسی بنشینند. به همین دلیل که این افتخار را به مردم داده‌اند، کمترین تغییر را در معاونان و به‌خصوص مدیران کل شهرستان‌ها داده‌اند.
۵- طولانی شدن استعلام‌ها و دخالت استعلام‌کنندگان در همه امور و برای پست‌های کوچک و بزرگ، بدنه دولت را عملاً خالص‌سازان و خالص‌شدگان به روال دولت قبل حفظ می‌کند.
جناب آقای عارف، باور کنید دولت به تغییرات نیاز دارد. شجاعت داشته باشید. مردم را در تعلیق نگه ندارید. زمان را از دست ندهید. با مردم بیشتر از مدیران رودربایستی داشته باشید.
الهی که موفق باشید تا مردم سرحال شوند.
