خبرگزاری مهر، گروه استانها - محدثه نجف زاده: مدینه روزهای سختی را پشت سر گذاشته است و دقایق پایانی زندگی پر برکت رسول خدا را تجربه میکند تا هم او که سراسر عمر خود را وقف بندگی پروردگارش کرد و از سوی او به عنوان خاتم رسولان برگزیده شد، پس از حج الوداع و بیان آنچه برای آینده مسلمین لازم بود دیگر از این جهان خاکی رخت بربندد و به دیدار مرادش برود اما قرآن و اهل بیت (ع) دو وصیت اصلی ایشان است تا جامعه دینی را از پراکندگی و هلاکت در امان نگاه دارد.
دو امانتی که اگر در ۱۴ قرن پس از رحلت رسول الله (ص) محور اصلی جوامع دینی بود، امروز دیگر مشرکان و فرزندان شیطان به خود اجازه نمیدادند تا مسلمانان را از خانههایشان بیرون کنند و دولتهای اسلامی با بی ارادگی در مشت مستکبرین باشند و عالم در مقابل چشمانش به وضوح شاهد شهادت کودکان مسلمان از فرط گرسنگی، تشنگی و به آتش کشیده شدن خانه و کاشانه شأن نبود.
پیامبر اکرم (ص) از آغاز دعوت خود تا زمان رحلت، منادی وحدت بودندو با وجود عرب بودن اما دعوت ایشان فراتر از هرگونه مرزبندی سیاسی، قومی و فرهنگی بود که این امر در سیره آن بزرگوار و در نحوه رفتارشان با مسلمانان عرب و غیر عرب به وضوح دیده میشد.
پیامبر اسلام (ص) همواره در اندیشه و علم و عمل برای وحدت مسلمان تلاش فراوانی داشتند و سعی در ایجاد اتحاد امت اسلامی از تلاشهای اولیه و مداوم ایشان بود و امیرمومنان علی (ع) در خصوص این تلاشهای وحدت آفرین میفرمایند: «دل های نیکوکاران شیفتۀ او گشت، نگاه چشمها به او دوخته شد، خداوند به وسیله او کینههای دیرینه را دفن کرد، شعلههای فروزان دشمنی و عداوت را خاموش نمود، دلها را با هم الفت داد و مردم را با هم برادر ساخت و دوستان (در کفر و جهالت) را از هم جدا کرد، ذلتها را به عزت و عزتها را به ذلت، تبدیل کرد، خداوند به وسیله پیغمبر جداییها را وصل، و فاصلهها را پیوسته کرد، میان خویشان الفت داد و یگانگی برقرار ساخت پس از آنکه دشمنی ریشه دار در سینهها و کینههای برافروخته در دلها جای داشت.»
حضرت محمد (ص) در حدیثی میفرمایند که «أَلجَمَاعَهُ رحمَهٌ و الفُرقَهُ عذَابٌ: جماعت! وحدت، مایه رحمت و تفرقه موجب عذاب است»، که درواقع ایشان همانند کتاب خدا، وحدت و انسجام مسلمانان را مایه رحمت شمرده و حتی مؤمنین را منشأ رحمت میدانند و جدایی و تفرقه بین آنها را جز عذاب و ذلت چیزی نمیدانند تا مسلمانان بدانند که به هر اندازه به جماعت و وحدت مسلمین پیوند داشته باشند، به همان اندازه استقلال و استحکام خواهند داشت اما دوری از این جماعت باعث نکبت و خواری آنها میگردد.
حدیث دیگری از ایشان وجود دارد که فرمودند «هر کس یک وجب از جامعه مسلمین دور شود، خداوند رشته مسلمانی را از گردن او باز کند» که در این حدیث اشاره به وحدت ستیزی شده و رسول خدا حتی یک وجب گسستگی و دوری از جماعت مسلمانان را مساوی با گسستگی از اسلام دانسته اند که یعنی مسلمان بودن مقید به اتحاد و انسجام با مسلمانان شده، لذا کسی که در پی اختلاف باشد از چارچوب اسلام خارج گشته است.
به گفته پیامبر مهربانیها «مسلمانان نسبت به همدیگر همچون یک مرد هستند که هرگاه عضوی از اعضای او دردمند شود، اعضای دیگر او نیز احساس درد می کنند» که در این حدیث نیز وحدت و هم بستگی جامعه مسلمانان، به وحدت و هم بستگی اعضای انسان تشبیه شده تا اندیشمند شهید، مرتضی مطهری در توضیح این حدیث مبارک تاکید کند که «یکی از علائم حیات جامعه این است که همبستگی میان افرادش بیشتر است، خاصیت مردگی، متلاشی شدن و متفرّق شدن و جدا شدن اعضای آن از یکدیگر است و خاصیت اجتماع نیز همبستگی و پیوستگی بیشتر اعضا و جوارح آن اجتماع است» و سعدی شیرازی شاعر نام آوازه ایران نیز این حدیث را در قالب شعر بدین گونه میسراید:
بنی آدم اعضای یک دیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چون عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
در اختلافات و منازعات، وجود مقدس پیامبر حَکَم قرار گیرد
حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی میرباقری در سخنانی اظهار کرد: بزرگترین نعمتی که خداوند به ما عطا کرده است، نعمت وجود مقدس نبی مکرم اسلام (ص) است و هیچ نعمتی به برکت نعمت وجود ایشان نیست که از این جهت در قرآن کریم میفرماید: «خدا بر اهل ایمان منّت گذاشت که رسولی از خودشان در میان آنان برانگیخت که بر آنها آیات او را تلاوت میکند و آنان را پاک میگرداند و به آنها علم کتاب و حقایق حکمت میآموزد، و همانا پیش از آن در گمراهی آشکار بودند».
وی افزود: خدای متعال نعمت بزرگی را به مؤمنین عطا کرد که پیامبری را از بین خودشان مبعوث کرد که آیات الهی را برایشان تلاوت میکند، تعلیم کتاب و حکمت میکرد و آنها را تذکیه میکند و رشد میدهد، اینها بعضی از شئون وجود مقدس پیامبر اسلام (ص) است و همه نعمتهای دیگری که خداوند متعال به ما داده است با وجود مقدس پیامبر اکرم (ص) است که به فعلیت می رسند.
رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم با بیان اینکه پیامبر است که مسیر خداپرستی را میآموزد، اذعان داشت: خدای متعال نیز در قبال وجود مقدس پیامبر اکرم (ص) از ما یک سری تکالیفی را خواسته است و تأکید کرده که ما باید این وظایف را در مقابل پیامبر انجام دهیم و منافع این انجام وظایف به خودمان برمی گردد که ما اگر بخواهیم از شفاعت و هدایت پیامبر برخوردار شویم، باید وظایفمان را در قبال پیامبر انجام دهیم.
میرباقری با اشاره به اینکه یکی از تکالیف این است که مسلمانان در مقابل پیامبر اکرم (ص) تسلیم باشند و آن هم نه تسلیم ساده بلکه باید تمام قلب و قوا تسلیم پیامبر (ص) باشد، گفت: پس ایمان به رسول خدا وقتی در ما محقق میشود که ما در اختلافات و منازعات، وجود مقدس پیامبر را حَکَم قرار دهیم و اختلاف در بین مؤمنین پیش میآید و طبیعی هم هست؛ در این اختلافات باید به پیامبر رجوع کنیم و این از نشانههای ایمان است، لذا وقتی حضرت را حَکَم قرار میدهیم، ممکن است ایشان به نفع یا ضرر ما حکم کند که اگر او را حَکَم قرار دادیم، باید بدانیم که حُکمشان بر اساس عقل و عدل است و باید این را بپذیریم و حتی در دلمان هم احساس عسر و حرج نکنیم.
پیامبر اجازه نمیدادند سایر ادیان از اختلاف مسلمانان بهره ببرند
حجت الاسلام جلال رضوی مهر در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه دشمنان دین خدا همواره تحت لوای نام مبارک رسول الله (ص) در پی رسیدن به مقاصدشان هستند، گفت: امروز که استکبار جهانی از هر طریقی خواهان ایجاد اختلاف بین بلاد اسلامی است مسلمانان باید بیش از همیشه هوشیار باشند تا این حرکات را دفع کنند، سیره پیامبر (ص) همواره در حال پرهیز دادن انصار و مهاجرین و یارانشان از چنین توطئههایی بودند.
وی ضمن بیان اینکه رفتارهای سیاسی پیامبر (ص) حجت همه مذاهب اسلامی است، گفت: پیامبر اکرم (ص) هرگز اجازه نمیدادند که سایر ادیان از اختلاف بین مسلمانان برای رسیدن به مقاصد خود بهره ببرند و ایشان یارانشان را با قومیتهای مختلف زیر پرچم قرآن کریم جمع میکردند.
این استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: ایشان زمانی که مدینه را پایگاه وحدت اسلامی قرار میدهند همچنان از ملت مکه همچون ملت مدینه به خوبی یاد میکردند و امروز نیز باید با پیروی از سیره ایشان در پی وحدت باشیم.
رضوی مهر با تاکید بر اینکه اگر کسی به نام تشیع به مذاهب دیگر تعرض کند و اگر کسی به نام سنی به شیعیان تعرض کند در پیشگاه جهان اسلام مطرود خواهد بود، گفت: امروز باید با توجه به نقاط مشترک در پی حفظ برادری بود، عزاداری بر پیامبر و پیروی از ایشان تنها محدود به مسائل شخصی و اخلاقی نمیشود و در جنبههای سیاسی و اجتماعی نیز باید مد نظر باشد.