همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: این پدیده جهانی که «لبوبو» نام دارد، به سرعت درحال تبدیل‌شدن به یک وسواس کلکسیونی است و حالا ردپای این هیولاهای کوچک به کشور ما نیز باز شده است اما برای درک این محبوبیت، باید فراتر از ظاهر عروسک، به مکانیزم‌های روانی پشت آن نگاه کنیم.

ریشه این تب فراگیر را بیش از هرچیز باید در روانشناسی مدرن و استراتژی‌های بازاریابی هوشمندانه جست‌وجو کرد. برند Pop Mart با عرضه لبوبو در قالب «بلایند باکس» یا جعبه‌های شانسی، دست روی یکی از قدرتمندترین محرک‌های مغز انسان گذاشته است: هیجان پاداش نامشخص؛ این همان مکانیزمی است که در بازی‌های ویدئویی با ترشح دوپامین، فرد را به تکرار یک عمل ترغیب می‌کند. لذت، دیگر در داشتن خود عروسک نیست، بلکه در فرایند بازکردن جعبه و هیجان کشف یک مدل نایاب است.

این مکانیزم روان‌شناختی، با قدرت شبکه‌های اجتماعی به یک وسواس جهانی تبدیل شده. وقتی یک خواننده پاپ یا یک یوتیوبر معروف، مجموعه لبوبوی خود را به نمایش می‌گذارد، یک «تأیید اجتماعی» قدرتمند صادر می‌کند. این امر، میل به تعلق و پیوستن به یک «گروه خاص» را در مخاطبان بیدار می‌کند. در این نقطه، فرد، دیگر یک عروسک نمی‌خرد، بلکه بلیتی برای ورود به یک ترند جهانی را تهیه می‌کند.

اگرچه تب لبوبو در کشورهایی مانند چین و تایلند به اوج خود رسیده و صف‌های طولانی برای خرید آن شکل می‌گیرد ولی ورود آن به ایران که هنوز در مراحل ابتدایی است، فرصتی برای تأمل است. این پدیده، یک جابه‌جایی ظریف در مفهوم لذت را به ما نشان می‌دهد؛ گذر از لذت «داشتن»، به اعتیاد به «دنبال‌کردن». پیش از آنکه در جعبه‌ بعدی را باز کنیم، شاید بهتر باشد از خود بپرسیم: آیا به‌دنبال یک عروسک هستیم، یا صرفاً هیجان زودگذر شکار آن؟