اندیشکده آمریکایی «نشنال اینترست» در روزهای اخیر در گزارشی پیرامون جنگ ۱۲ روزه ، تاکید کرد که برخلاف اهداف راهبردی مدنظر آمریکا و رژیم‌صهیونیستی، «هیچ نشانه‌ای از فروپاشی در جمهوری‌اسلامی ایران دیده نمی‌شود».
شارلوت کراوس، تحلیلگر شورای سیاست‌خارجی آمریکا در این گزارش نوشت: «حملات اخیر اسرائیل و آمریکا به برنامه هسته‌ای ایران، بسیاری را به گمانه‌زنی درباره پتانسیل تغییر سیاسی اساسی در ایران سوق داد، اما چند هفته بعد، امیدها برای نوعی تحول داخلی کمرنگ شد».
این تحلیلگر آمریکایی، که در دانشگاه «سنت اندروز» اسکاتلند روابط بین‌الملل و زبان فارسی می‌خواند، معتقد است: «حدود چهار دهه و نیم پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ و با وجود سختی‌های عظیم اقتصادی و سیاسی، به نظر نمی‌رسد جمهوری‌اسلامی ایران نشانه‌هایی از ضعف را نشان دهد و پایداری حکومت، به نوبه خود، محصول تاریخ طولانی و پرآشوب ایران است».
وی همچنین تاکید می‌کند که «ایران یکی از تمدن‌های بزرگ جهان باستان بود که هزاران سال پیش از ظهور اسلام وجود داشت. در طول دو هزاره، ایران مورد تهاجم‌های متعددی ازجمله ازسوی مغول‌ها و تیمورلنگ قرار گرفت، اما با تکیه بر میراث غنی خود، با موفقیت مقاومت کرد».
کراوس با بیان اینکه چنین روندی تا دوران مدرن نیز ادامه یافته است، ادامه می‌دهد: «به عنوان مثال، حمله غافلگیرانه عراق به ایران در سال ۱۹۸۰ و جنگ ایران و عراق پس از آن، کشور را در دوران تحولات سیاسی پس از انقلاب متحد و جمهوری‌اسلامی را تثبیت کرد. همین پویایی‌ها امروز نیز در جریان است».
راهبرد شکست خورده براندازی
تحلیلگر شورای سیاست‌خارجی آمریکا در ادامه اعتراف می‌کند که «در طول جنگ ۱۲ روزه اخیر، مقام‌های آمریکایی و اسرائیلی، از براندازی در ایران صحبت کردند و حتی مردم را به قیام علیه جمهوری‌اسلامی تشویق کردند، اما هیچ اعتراض فعال ضد حکومتی محقق نشد و فرماندهان ارشد ایرانی که توسط اسرائیل ترور شدند، به سرعت جایگزین شدند».
شارلوت کراوس با تاکید بر اینکه «ایران به‌دلیل تاریخ خود، همچنان عمیقاً نسبت به جهان خارج محتاط است»، تصریح می‌کند که به‌دلیل بی‌اعتمادی تاریخی ایران به غرب از یک‌سو و پایبندی ایدئولوژیک به صدور انقلاب اسلامی ازسوی دیگری، ایران حاضر به تغییر رفتار منطقه‌ای یا شناسایی اسرائیل نیست؛ «ایران ترجیح می‌دهد دوباره به یک امپراتوری درحال ظهور تبدیل شود تا اینکه تسلیم یک نظم منطقه‌ای خصمانه شود».
وی در ادامه نسخه «راهبرد بهتر برای مها بلندمدت ایران» را برای تصمیم‌سازان آمریکایی تجویز می‌کند و براین اعتقاد است که «در طول دو دهه گذشته، سیاست‌گذاران در واشنگتن به دنبال رویکرد مناسب در قبال تهران بوده‌اند و در نتیجه، سیاست آمریکا به شدت میان «تعامل» و «خصومت» در نوسان بوده است».
نسخه ای برای تعامل آمریکایی
این تحلیلگر شورای سیاست‌خارجی آمریکا با طرح این ادعا که «پس از جنگ ۱۲ روزه، اکنون آمریکا فرصت تازه‌ای برای ایجاد یک سیاست مهار در قبال و به تبع آن، یک معماری امنیتی منطقه‌ای» دارد، ادامه می‌دهد: «در چنین وضعیتی، تعامل هم مهم است. کاخ سفید تمایل خود را برای یک توافق هسته‌ای جدید با ایران نشان داده است».
شارلوت کراوس در ادامه راهبردی هم برای تصمیم‌سازان آمریکایی تحویز می‌کند و مدعی می‌شود که «اگر دولت کارت‌های خود را درست بازی کند و از ترکیب مناسبی از هویج‌های دیپلماتیک و چماق‌های استراتژیک استفاده کند، ممکن است به توافقی دست یابد که گسترده‌تر باشد و منافع آمریکا را بهتر از توافقی که ترامپ در سال ۲۰۱۸ از آن خارج شد، تأمین کند».
