عصر ایران - ژان رنو، با نام اصلی خوان مورنو اررا-خیمنز، متولد ۳۰ ژوئیه ۱۹۴۸، بازیگر سرشناس فرانسوی-اسپانیایی است. او با همکاری‌های موفق خود با کارگردان لوک بسون، جایگاه خود را به عنوان یکی از چهره‌های اصلی سینمای فرانسه تثبیت کرد و در پروژه‌های بین‌المللی متعددی نیز به ایفای نقش پرداخته است.
ژان رنو سه بار نامزد دریافت جایزه سزار شده؛ یک بار برای بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم «لئون: حرفه‌ای» (۱۹۹۴)، یک بار برای فیلم «بازدیدکنندگان» (۱۹۹۳) و یک بار نیز برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم «آبی بیکران» (۱۹۸۸).
در دهه ۱۹۷۰، رنو تازه کار خود را در دنیای بازیگری آغاز کرده بود. او به پاریس نقل مکان کرد و در مدرسه تئاتر کور سیمون آموزش دید و در کنار بازی در تئاتر، نقش‌های کوچک سینمایی را نیز پذیرفت. در این دهه، او بیشتر در نقش‌های فرعی در تلویزیون و سینمای فرانسه ظاهر شد، از جمله در فیلم‌هایی مانند «فرضیه نقاشی دزدیده شده» (۱۹۷۹).
نقطه عطف زندگی حرفه‌ای او با همکاری با کارگردان لوک بسون رقم خورد. بسون، رنو را در فیلم پساآخرالزمانی «آخرین نبرد» (۱۹۸۳) به کار گرفت. در این فیلم که تقریباً بدون دیالوگ بود، رنو با فیزیک بدنی قوی و چهره بیانگر خود به خوبی توانست دیده شود. در اواسط دهه ۱۹۸۰، او نقش‌های مکملی را در فیلم «مترو» (۱۹۸۵) ساخته بسون ایفا کرد و سپس در فیلم «آبی بیکران» (۱۹۸۸) در نقش انزو مولیناری، یک غواص آزاد، به شهرت رسید. این فیلم در فرانسه موفقیت بزرگی کسب کرد و رنو را به مخاطبان بیشتری در اروپا معرفی نمود.
