به گزارش خبرگزاری مهر، در جهانی که سرعت رشد فناوری هر روز بیشتر می‌شود، چه سرنوشتی در انتظار فرهنگ مکتوب و آثار ماندگار ادبی خواهد بود؟ اگر کتاب‌ها، آن‌گونه که برخی رمان‌ها هشدار می‌دهند، قربانی عصر دیجیتال شوند، چه چیزی از حافظه جمعی یک ملت باقی می‌ماند؟
نویسنده جوان و از برگزیدگان مسابقه خودنویس، سعید تواضع، با نخستین اثرش «پایتون» پا به دنیای داستان‌نویسی حرفهای گذاشته است. او در این رمان علمی‌تخیلی، با تکیه بر دغدغه‌های فرهنگی و هویتی، مفاهیمی چون فراموشی کتاب، حافظه تاریخی و جایگاه شاهنامه در فرهنگ ایرانی را در قالب داستانی ماجراجویانه روایت می‌کند. این نویسنده در حال حاضر مشغول آماده‌سازی دومین رمان خود با عنوان «لاک‌پشت» است؛ اثری مستقل که مسیری تازه در کارنامه او خواهد بود.
این رمان‌نویس جوان توضیح می‌دهد: ویروسی که در «پایتون» به آن اشاره شده، در واقع وجود خارجی ندارد. در تاریخ اینترنت، ویروسی به نام «خزنده» یا creeper وجود داشته که تأثیر مخرب خاصی نداشته، اما همان را دست‌مایه ساخت ضدقهرمان رمانم قرار دادم. در داستان، این ویروس با استفاده از زبان برنامه‌نویسی پایتون ساخته شده و به یک هوش مصنوعی مخرب تبدیل می‌شود که هدفش نابودی کتاب‌ها، و پس از آن، از بین بردن فرهنگ، علم، زبان و اندیشه بشر است.
او می‌افزاید: اگر واقع‌بین باشیم، در دنیای داستان، حتی شاهنامه نیز به‌تنهایی توان مقابله با این ویروس را ندارد. اما قدرت آثار بزرگ ادبیات فارسی در این است که همواره عاشقان و شیفتگان خود را دارند؛ کسانی که حاضرند برای حفظ فرهنگ و هویت ایرانی جان بدهند. در رمان، قهرمان داستان به دل شاهنامه سفر می‌کند و با قهرمانان حماسی ایران همراه می‌شود تا آن را نجات دهد. این نگاهی استعاری به ضرورت حفظ و زنده نگه‌داشتن آثار ادبی برای نسل‌های آینده است.
خالق «پایتون» درباره نام‌گذاری اثر خود می‌گوید: این عنوان چند لایه دارد. از یک‌سو، پایتون نام یک زبان برنامه‌نویسی مدرن است که ویروس از آن استفاده می‌کند؛ از سوی دیگر، پایتون به معنای مار خزنده است که در شاهنامه با شخصیت ضحاک پیوند دارد؛ همان کسی که دو مار بر دوشش داشت. لوگوی زبان پایتون هم دو مار در هم‌تنیده را نشان می‌دهد. این بازی معنایی برایم جذاب بود و به همین دلیل این نام را انتخاب کردم.
وی ادامه می‌دهد: هرچند علاقه‌مند به نوشتن ادامه «پایتون» بودم، اما در نهایت تصمیم گرفتم پروژه‌ای مستقل را آغاز کنم. برای نویسنده‌ای تازه‌کار، رمان‌های چندجلدی با ریسک همراه‌اند. ترجیح دادم اثری تازه ارائه دهم تا دنیای نوشتاری‌ام را متنوع‌تر معرفی کنم. البته ادامه‌ی «پایتون» را هم شاید در آینده بنویسم، اگر فضا و زمان مناسب آن فراهم شود.
به گفته این نویسنده، دومین رمانش با عنوان «لاک‌پشت» در مرحله تولید قرار دارد؛ اثری نسبتاً طولانی‌تر از «پایتون» که داستان مردی نامیرا را روایت می‌کند. او فعلاً درباره خط داستانی توضیح زیادی نمی‌دهد، اما تأکید دارد که این اثر برایش اهمیت زیادی دارد و امیدوار است با استقبال مخاطبان همراه شود.
تواضع که از علاقه‌مندان ادبیات کهن است می‌گوید: علاقه شخصی زیادی به متون قدیمی ایرانی دارم و معتقدم نسل جدید باید با این آثار رابطه‌ای زنده، قوی و خلاقانه برقرار کند. شاهنامه نماد میهن‌دوستی، مقاومت و عشق به سرزمین مادری است و به همین دلیل، بهترین گزینه در برابر ویروسی مانند «پایتون» بود.
او تأکید می‌کند: هر دو اثر برایم عزیزند؛ هرکدام بخشی از ذهن و تجربه‌ام را در خود دارند. با این حال، احساس می‌کنم در «لاک‌پشت» پخته‌تر شده‌ام. فضای «پایتون» خاص است، اما «لاک‌پشت» حرفهای دیگری دارد و مخاطب متفاوتی را هدف گرفته. هر دو بازتاب دغدغه‌های من در سال‌های مختلف زندگی‌ام هستند.
در پایان، این داستان‌نویس جوان می‌گوید: این‌ها فرزندان من هستند. هرکدام را به نوع خودشان دوست دارم و بین‌شان فرق نمی‌گذارم. دنیای داستانی «پایتون» خاص است، اما حس می‌کنم در «لاک‌پشت» بلوغ بیشتری پیدا کرده‌ام. اینکه تا چه حد موفق بوده‌ام، به قضاوت مخاطبان بستگی دارد. در هر صورت، هر آنچه در این دو اثر آمده، حاصل تجربه‌های زیسته و سال‌ها دغدغه من است؛ خوب یا بد… فقط امیدوارم مخاطبان ادبیات فارسی با آثاری متفاوت روبه‌رو شوند.
