خبرگزاری مهر، گروه استانها - محراب علوی: در آستانه اربعین حسینی، کاروان بزرگ مشایه اهواز، با گام‌های استوار و دل‌هایی مملو از عشق به امام حسین (ع)، مسیر پیاده‌روی به سوی کربلا را آغاز کرده است. این کاروان، با وجود شرایط دشوار گرمای طاقت‌فرسا، با همراهی پیر و جوان، زن و کودک، به نمادی از ارادت و همدلی مردمان خوزستان بدل شده؛ کاروانی که در هر قدم، قصه‌ای از عشق، ایثار و ایمان روایت می‌شود.
وقتی دماسنج‌ها عددهای بی‌سابقه‌ای را نشان می‌دهند و شهرهای خوزستان در فهرست گرم‌ترین نقاط جهان قرار می‌گیرند، گروهی از عاشقان سیدالشهدا (ع) بی‌توجه به گرما و سختی راه، مسیر چندصد کیلومتری اهواز تا کربلا را با پای پیاده طی می‌کنند. کاروان بزرگ مشایه اهواز، اکنون پس از گذر از نواحی متعدد، به حمیدیه رسیده و آماده ورود به خاک عراق از طریق مرز چذابه است.
در بین صدها زائری که در این کاروان حضور دارند، چهار روایت از دل‌های بی‌قرار، نشانگر عمق این حرکت عاشقانه است؛ گفتگو با حاج سعید ۶۴ ساله، ام سعید ۵۵ ساله، امیرحسین ۱۷ ساله و نرگس ۹ ساله، شمایی از انگیزه، تجربه و احساس زائرانی را نشان می‌دهد که در اوج گرما، مسیر نور را برگزیده‌اند.
حاج سعید، مردی خوش‌رو و متین است که برای نهمین سال پیاپی در این کاروان حضور دارد. او که خود را خادم زائران می‌داند، با نگاهی پر از آرامش می‌گوید: راه زیارت اربعین، مسیر دل است. هر سال که پای در این مسیر می‌گذارم، احساس می‌کنم زندگی‌ام معنا می‌گیرد. گرما، خستگی و سختی راه چیزی نیست در برابر اینکه قدم به قدم با عشق حسین حرکت می‌کنی. من از اهواز آمده‌ام و همراهی با این کاروان برایم افتخاری است که با هیچ چیز دیگر قابل مقایسه نیست.
وی ادامه می‌دهد: مردم شهرها در مسیر، با دستان پر محبت، ما را پذیرایی می‌کنند. موکب‌ها، خانه‌هایشان را به روی ما می‌گشایند. این همدلی و عشق، زیباترین جلوه‌های ایمان و برادری است.
تجربه‌ای آرام اما مصمم
ام سعید، بانویی ۵۵ ساله از منطقه عین ۲ اهواز، که برای دومین سال متوالی در کاروان حضور دارد، با صدایی مطمئن و چهره‌ای نورانی از تجربیاتش سخن می‌گوید: در زیارت اربعین، زن و مرد، پیر و جوان، کودک و بزرگسال همه یکدل و هم‌پیمان‌اند. این مسیر، مسیر انسان شدن است. من امسال همراه با خواهرم و دخترم آمده‌ام. سختی‌ها وجود دارد، اما همراهی جمع، محبت مردم مسیر و حس حضور در مسیر اهل بیت، همه این‌ها سختی‌ها را شیرین می‌کنند.
وی به خدمات موکب‌ها اشاره کرده و می‌گوید: در هر شهر که وارد می‌شویم، انگار به خانه‌ای وارد شده‌ایم. میزبانان، ما را غریبه نمی‌دانند. گویی همه اهل یک خانه‌ایم؛ خانه‌ای به نام عشق حسین.
جوانی در آغاز راه عشق
امیرحسین، نوجوان ۱۷ ساله‌ای از کوی سیاحی اهواز، نخستین‌بار است که با دوستانش به زیارت اربعین می‌رود. انرژی و انگیزه در چشمانش موج می‌زند: مدت‌ها بود که آرزوی آمدن به این سفر را داشتم. حالا که قدم در راه گذاشته‌ام، حس می‌کنم به خواسته قلبی‌ام نزدیک شده‌ام. من و دوستانم از همان روز اول سعی کردیم با آمادگی کامل در مسیر باشیم. گرما زیاد است، اما خستگی را حس نمی‌کنیم. هر قدم، ما را به هدف نزدیک‌تر می‌کند.
وی اضافه می‌کند: برای نسل ما، شناخت فرهنگ عاشورا و زیارت اربعین، بسیار حیاتی است. این مسیر به ما کمک می‌کند تا مفاهیمی چون ایثار، محبت و ایمان را عمیق‌تر درک کنیم.
کودک دل‌بسته
نرگس، دختر ۹ ساله‌ای است که همراه مادرش برای اولین بار به این سفر آمده. با وجود سن کم، انگیزه و شور وصف‌ناشدنی‌ای در کلامش دیده می‌شود: از خیلی وقت پیش به مادرم می‌گفتم که می‌خواهم بیایم. دوست داشتم من هم کنار همه باشم. حالا که آمدم، خیلی خوشحالم. توی راه با بچه‌های دیگر شعرهای عاشورایی می‌خوانیم، و همه کنار هم هستیم.
مادر نرگس تأکید می‌کند که حضور فرزندش در این مسیر، با وجود دشواری‌ها، تصمیمی ارزشمند و تربیتی بوده است و می‌گوید: نرگس در این سفر درس‌های بزرگی می‌گیرد؛ درس‌هایی که شاید در هیچ کلاس درسی پیدا نشوند.
همدلی و خدمت‌رسانی در مسیر
در طول مسیر اهواز تا چذابه، بیش از ۸۰ موکب مردمی با شور و محبت، در خدمت زائران هستند. پذیرایی، تأمین غذا، محل خواب و استراحت و حتی خدمات بهداشتی از جمله خدماتی است که این مواکب بدون چشم‌داشت ارائه می‌دهند. استقبال مردمی از این کاروان، نه‌تنها خدماتی است بلکه نمادی از وحدت و عشق اجتماعی است که خوزستان را متمایز ساخته است.
نقش فرهنگی و دینی کاروان
مطابق اعلام اداره تبلیغات اسلامی خوزستان، ۳۰ مبلغ دینی همراه با این کاروان در مسیر اعزام شده‌اند. آنان با برپایی نماز جماعت، مجالس روضه، و جلسات آموزشی، نقش مهمی در ارتقای معنوی زائران دارند. این رویکرد نشان‌دهنده آن است که زیارت اربعین، تنها یک حرکت فیزیکی نیست، بلکه یک مسیر تربیتی، اعتقادی و فرهنگی است.
کاروان مشایه اهواز، اکنون آماده ورود به مرز چذابه و پیوستن به سیل عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) است. از حاج سعید تا نرگس، از گرمای سوزان خوزستان تا شب‌های مهتابی موکب‌ها، همه چیز از عشقی حکایت دارد که مرز نمی‌شناسد و با ایمان راه می‌سپارد. این مسیر، تنها یک سفر نیست؛ روایتی است از دل‌هایی که برای حسین می‌تپند، و گام‌هایی که با عشق، خاک را می‌پیمایند تا به کربلای دل برسند.
