حرکت کردن روی زمین برای ما بسیار طبیعی و قابل فهم است. وقتی می‌خواهیم به جلو حرکت کنیم، باید به چیزی مانند زمین فشار بیاوریم تا بتوانیم حرکت کنیم. هنگام راه رفتن، پاهایتان به زمین فشار می‌آورند، هنگام شنا کردن، بدنتان به آب فشار وارد می‌کند و چرخ‌های درحال چرخش خودرو نیز ازطریق اصطکاک به سطح جاده فشار وارد می‌کنند تا خودرو به سمت جلو حرکت کند.
به گزارش زومیت، اما همان‌طور که نظریه نسبیت خاص اینشتین و آزمایش مشهور مایکلسون-مورلی برای نخستین بار نشان دادند، در فضا تقریباً خلأ حاکم است. به عبارت بهتر، محیط ماورای جو زمین دارای تراکم بسیار پایین ماده و فاقد مقاومت یا تکیه‌گاه فیزیکی است؛ درنتیجه چیزی وجود ندارد که بتوان در برابر آن نیرویی وارد کرد و بنابراین حتی با تکان خوردن و تقلا کردن زیاد نیز، حرکت خالصی به سمت جلو حاصل نخواهد شد.
وقتی روی زمین راه می‌رویم، طبق قانون سوم نیوتن، کف پایمان به عقب فشار وارد می‌کند (کنش) و در پاسخ، زمین نیروی مساوی اما در جهت مخالف رو به جلو به پایمان وارد می‌کند (واکنش). همین نیرو موجب می‌شود که بدن ما به جلو حرکت کند. اگر در روز برفی زمین لغزنده باشد، نمی‌توانیم نیروی مناسب به عقب وارد کنیم؛ درنتیجه، واکنش کافی دریافت نمی‌کنیم و حرکت‌کردن سخت می‌شود.
ممکن است برای برخی این پرسش پیش بیاید که موشک‌ها در فضای خلأ که هیچ هوایی برای «فشار دادن» وجود ندارد، چطور حرکت می‌کنند؟ پاسخ ساده است: قانون سوم نیوتن همه‌جا کار می‌کند؛ چه روی زمین و چه در فضا. براساس این قانون، هر کنشی واکنشی مساوی و در جهت مخالف دارد.
