به گزارش خبرگزاری صداوسیما جنگل‌های مانگرو که در ایران به نام‌های «حرّا» و «چَندل» شناخته می‌شوند، در سواحل جنوبی کشور پراکنده‌اند و با توانایی خارق‌العاده خود در جذب کربن آبی، در خط مقدم مقابله با تغییرات اقلیمی قرار دارند. دفتر حفاظت از زیست‌بوم‌ها و سواحل دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، مطالعات جامعی را در خصوص تنوع گونه‌ای و خدمات محیط زیستی این جنگل‌ها، به‌ویژه ظرفیت جذب کربن آن‌ها، در دست اجرا دارد.
رشد ۳۲۰۰ هکتاری پوشش مانگرو؛ هشداری از تغییرات اقلیمی:
تحلیل داده‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهد که طی ۳۰ سال گذشته، حدود ۳۲۰۰ هکتار به سطح پوشش مانگروها افزوده شده است. این گسترش که عمدتاً در مناطق خارج از محدوده پیشین دریا رخ داده، می‌تواند نشانه‌ای از بالا آمدن سطح آب‌های ساحلی بر اثر تغییر اقلیم باشد. این پدیده، نیاز حیاتی گونه‌های مانگرو به فضا برای «حرکت به سمت خشکی» را برجسته می‌سازد و توسعه‌های ناپایدار در این مناطق را به چالشی جدی بدل می‌کند.
مناطق کلیدی مانگرو در ایران و نقش جوامع محلی:
مناطق مهمی چون «خورخوران» در هرمزگان و «خور باهو» در چابهار، به دلیل اهمیت زیست‌محیطی، اقتصادی و فرهنگی، در کنوانسیون رامسر ثبت شده و تحت پوشش مناطق حفاظت‌شده‌ی ملی قرار دارند. مشارکت فعال جوامع محلی در کاشت و نگهداری نهال‌های مانگرو، نقشی کلیدی در پایداری و توسعه این اکوسیستم‌های ارزشمند ایفا می‌کند.
حفاظت از مانگروها؛ سرمایه‌گذاری برای آینده:
در روز جهانی مانگرو، بر اهمیت حفاظت از این زیست‌بوم‌ها به عنوان سرمایه‌گذاری برای آینده اقلیم، سواحل و نسل‌های آتی تأکید می‌شود.کنترل فرسایش ساحلی یعنی جلوگیری از تخریب سواحل در برابر امواج و توفان‌ها، تثبیت رسوبگذاری و جلوگیری از جابجایی آن با سیستم ریشه‌ای خاص و حفاظت از آبسنگ‌های مرجانی از ویژگی‌های مهم جنگل حرّا در حفظ تنوع زیستی است. همچنین جنگل حرّا نیازهای زیستگاهی آبزیان را تامین می‌کند به‌طوری که بسیاری از آبزیان مراحل اولیه رشد و تکثیر خود را در این جنگل‌ها سپری می‌کنند و زیستگاه بسیاری از پرندگان آبزی و کنار آبزی در جنگل‌های حرّا است.
