علاوه بر اتفاقات مربوط به جنگ اخیر، اعداد و ارقام از ضرورت پرداختن جدی به ادامه طرح بازگرداندن اتباع افغانستانی ها حکایت می کند.
گذشته از روند افزایشی ورود افغانستانی ها به ایران، زاد و ولد خانواده های آنها در داخل ایران نیز روند عجیبی به خود گرفته است. سال گذشته، جمالیان، عضو کمیسیون بهداشت مجلس گفته بود که اغلب زایمان‌های برخی استانها متعلق به مادران افغانستانی است.
بر اساس اخبار تازه منتشر شده، تنها در سال ۱۴۰۲، بیش از ۱۰۵ هزار زایمان رایگان برای اتباع افغانستان در بیمارستان‌های کشور ثبت شده است. جمع این عدد با آمار افغانستانیهایی که با هزینه خودشان و یا در منزل زایمان کرده اند قطعا عددی بالاتر خواهد بود.
توجه به رایگان بودن این زایمانها، همانند استفاده بسیاری از اتباع افغانستان از انواع امکانات و یارانه ها، همانند شهروندان عادی ایران، موضوع مهمی است که در بررسی های مربوط به میزبانی ایران از این مهاجران، باید مورد توجه همسایه شرقی و نهادهای بین المللی قرار گیرد.
عدد مربوط به زایمان رایگان، برای ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ عددی بالاتر هم خواهد بود. بر اساس پیش بینی هوش مصنوعی از آمار، با روند قبلی و بدون در نطر گرفتن طرح بازگشت، این عدد در سال ۱۴۰۴ به ۱۴۵ هزار زایمان رایگان می رسد. البته طرح بازگرداندن اتباع افغانستانیی فعلا تاثیری در این امار نمی تواند داشته باشد چرا که تاکنون عمدتا مهاجران غیرقانونی که بیشتر هم مجرد هستند، برگردانده شده اند و خانواده های اتباع همچنان در ایران هستند.
اگر همین آمار ۱۴۰ هزار تولد در سال را مبنا قرار دهیم، این رقم با آمار سالانه موالید کشورهایی مانند بحرین (حدود ۲۵ هزار تولد)، قطر (۳۵ هزار تولد) و حتی ارمنستان (۴۰ هزار تولد) قابل مقایسه است. به عبارت دیگر، جمعیت نوزادان افغان متولدشده در ایران در یک سال، از مجموع تولدهای چند کشور همسایه بیشتر است.
در نگاهی دیگر تعداد زایمان‌های رایگان افغانستانی ها در همان سال ۱۴۰۲نیز، برابر موالید کل چهار کشور کرواسی (حدود ۳۵ هزار)، ارمنستان (حدود ۳۵-۴۰ هزار) ، اسلوونی (حدود ۲۰ هزار) و ایسلند (حدود ۴-۵ هزار) درذ یک سال است.
همچنین، آمار کودکان حاصل از ازدواج اتباع افغانستانی با ایرانیان نیز بر پیچیدگی این مسئله می‌افزاید. تعجب نکنید که امارها همچنان بالاتر از این حرفهاست. در شهریور ماه سال ۱۴۰۳ ، مدیرکل بیمه سلامت استان البرز گفت: از تعداد زایمان‌های استان البرز، بالغ بر ۵۰ درصد مربوط به اتباع بیگانه بوده است.
ضرورت حمایت سازمانهای بین الملل از طرح بازگشت اتباع افغانستانی
با توجه به سهم ۲۰ درصدی ایران از کل مهاجران جهان، که عمدتاً افغانستانی هستند، بسیاری از کارشناسان معتقدند که ادامه روند فعلی می‌تواند به چالش‌های جدی در تأمین خدمات بهداشتی، آموزشی و امنیتی منجر شود. از این رو، سیاست‌های اخیر دولت برای ساماندهی و بازگرداندن اتباع غیرمجاز نه‌تنها یک اقدام ضروری، بلکه گامی اساسی در حفظ امنیت ملی و توازن جمعیتی کشور است. مخصوصا بعد از ماجرای جنگ اخیر اسرائیل علیه کشورمان و نقش برخی از اتباع، موضوع از اهمیت ویژه تری نیز برخوردار شده است.
سازمانهای بین المللی و حقوق بشری باید ضمن توجه به کمک های شایان و میزبانی ایران برای طول چندین دهه از این مهاجران، باید تمهیدات ویژه ای را برای بازگشت این اتباع فراهم کند. ضمن این که انتظار از نهادهای بین المللی این است که به آسیب های وارده به شهروندان ایرانی در جنگ اخیر به واسطه برخی از این اتباع، توجه داشته باشند.
