عصر ایران - این پروژه در یک محله سنتی "هوتونگ" در شهر قدیمی پکن واقع شده است و مساحتی حدود ۹۷ متر مربع را پوشش می‌دهد که توسط یک حیاط مسکونی فشرده احاطه شده است. پیش از این بازسازی، فضا یک بار توسط تیمی دیگر دگرگون شده بود، که این پروژه را به یک بهینه‌سازی دوم (بازسازی مجدد) تبدیل می‌کند.
فضای موجود دارای چندین مشکل بود. ساختمان شمالی دارای یک پنجره رو به خیابان است، در حالی که طبقات اول و دوم هر کدام دو نورگیر سقفی دارند - یک نورگیر مربع شکل در گوشه اتاق جنوبی و یک نورگیر دایره‌ای شکل در مرکز. با این حال، به دلیل نور ناکافی و محدودیت‌های حیاط، فضا احساس خفقان‌آور و شبیه به قرار گرفتن در ته یک چاه را القا می‌کند. ابعاد باریک و کشیده، همراه با سقف بلند، اثر اکو را تشدید کرده و به طور قابل توجهی راحتی کلی را کاهش می‌دهد.
سایت شامل یک ساختمان شمالی سنتی با استحکام ساختاری مناسب است که حفظ و به طور مناسب اصلاح شده است. در مقابل، ساختمان جنوبی که با روش‌های تقلیدی باستانی و با چارچوب چوبی مدرن ساخته شده، ارزش ساختاری کمتری دارد؛ به جز دیوارهای فونداسیون، بیشتر آن تخریب خواهد شد.
در طول بررسی سایت، یک درخت باستانی حفاظت‌شده، با ارتفاع تقریبی ۲۱ متر، در حیاط همسایه در فاصله ۳۲ متری جنوب کشف شد. این درخت به یک نقطه برجسته در طراحی تبدیل شد. در خانه‌های حیاط‌دار سنتی پکن و حیاط‌های عمومی، حیاط به عنوان قلب طراحی عمل می‌کند.
در این پروژه، درخت باستانی منظره‌ای قرض‌گرفته شده را فراهم می‌کند که کمبود حیاط داخلی را جبران می‌کند. طراحی، مفهوم "چشم‌انداز قرض گرفته شده" را با تنظیم دقیق سطوح سقف، و پرداختن به مسائل نور و عمق فضایی به کار می‌گیرد.
استفاده از عناصر سنتی مانند آجرهای خاکستری، کاشی‌های سقف خمیده، و سازه‌های چوبی، همراه با عناصر طبیعی مانند درخت باستانی و بامبو، حس "اثر زمان" را برمی‌انگیزد. از طریق یکپارچگی لایه‌لایه، فضا طنین فرهنگی و ارتباط معاصر به دست می‌آورد.
این بازسازی به طور سیستماتیک مشکلات فضای اصلی را برطرف می‌کند. دو ستون بزرگ مرکزی، اتاق را به دو نیمه تقسیم کرده و فاقد ورودی و تعریف فضایی واضح است. حیاط کوچک گوشه شمال غربی، که از طریق یک نردبان خارجی قابل دسترسی است، از نور محدود و جریان فضایی محدود رنج می‌برد. برای بهبود این مسائل:
حیاط شمال غربی کمی گسترش یافت، نردبان حذف شد و به یک باغچه زیبا تبدیل شد که نور طبیعی و تداوم بصری را افزایش می‌دهد.
یک ورودی جدید به طبقه همکف اضافه شد که حریم خصوصی را بهبود بخشیده و فضایی برای نگهداری کالسکه، دوچرخه و کفش فراهم می‌کند. چیدمان باز، آشپزخانه، ورودی و مناطق خشک و مرطوب را یکپارچه می‌کند و فضای باقی‌مانده را به عنوان یک منطقه فعالیت چندمنظوره برای زوج جوان و فرزندشان باقی می‌گذارد.
اتاق خواب اصلی در طبقه دوم اکنون شامل یک فضای خواب مجزا و یک کمد دیواری است که از طریق یک طراحی جریان‌یافته به سکوی پشت بام متصل می‌شود.
طبقه میانی شامل دو اتاق خواب و یک حمام است، با پنجره‌های نواری در امتداد پاگرد پله، که منظره‌ای از برج ناقوس پکن و تلاقی نور و سایه درخت باستانی را ارائه می‌دهد. در سرتاسر فضا، مبلمان به حداقل ضروری مانند تختخواب و صندلی محدود شده است، در حالی که راه حل‌های بهینه ذخیره‌سازی، نیازهای عملی را برآورده می‌کنند. نور طبیعی به طرز ماهرانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، با نور مستقیم، منعکس شده و پراکنده که با فصول تغییر می‌کند و به طور یکپارچه با مواد سنتی مانند آجرهای خاکستری، کاشی‌های سقف و چوب ترکیب می‌شود تا "نشانه‌های زمان" را به تصویر بکشد.
این پروژه نشان می‌دهد که جوهر طراحی فضایی نه در صرف دگرگونی، بلکه در یکپارچگی طراحی و زندگی نهفته است. هدف بهینه‌سازی فضا برای مطابقت با سبک زندگی ساکنان است، که آن‌ها را قادر می‌سازد احساس راحتی و آزادی کنند و واقعاً از خانه‌ای که منحصر به فرد متعلق به آن‌هاست، لذت ببرند.
متولی: هان شوانگ - HAN Shuang
دسته: خانه‌ها، بازسازی
معماران: آتلیه جینگ‌جینگ
مساحت: ۱۳۰ متر مربع
سال: ۲۰۲۴
عکس‌ها: وی‌چی جین
معماران ارشد: جینگ‌جینگ
کشور: چین
