عصر ایران - ب ام و M8 (E31) در ابتدا به‌عنوان رقیبی برای خودروهای فراری طراحی شد. قرار بود این خودرو به نسخه ویژه‌ای از موتور S70 مجهز شود که شامل تغییراتی همچون افزایش حجم موتور به ۶۰۶۴ سی‌سی، دو میل‌سوپاپ بالاسری برای هر ردیف سیلندر، سوپاپ‌های دریچه‌ای مستقل با کنترل غلتکی، چهار سوپاپ در هر سیلندر، منیفولدهای ورودی فیبر کربن و زمان‌بندی متغیر پیوسته سوپاپ‌ها بود.
تخمین زده می‌شد که M8 به حداکثر سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد و قدرتی معادل ۶۴۰ اسب بخار و گشتاور ۶۵۰ نیوتن‌متر تولید کند.
نکته مهم: بر خلاف تصور رایج، موتوری که در مک‌لارن F1 به کار رفت (S70/2) بر پایه موتور ۴۸ سوپاپ V12 نمونه اولیه M8 نبود و کاملاً از نو طراحی شده بود.
برای خنک‌سازی موتور و دیفرانسیل، دو ورودی هوا در کناره‌های عقب خودرو تعبیه شده بود. همچنین، اکسل محرک پهن‌تر و ترمزهای جلوی ارتقاءیافته، عرض محور چرخ‌ها را افزایش می‌داد. فضای داخلی خودرو کاملاً بازسازی شده بود؛ صندلی‌های سطلی و نشانگرهای اضافی برای فشار روغن، دمای روغن و دمای آب به آن افزوده شد. M8 برای حفظ استحکام ساختاری خود، از ستون B بهره می‌برد و چراغ‌های جلوی پاپ‌آپ آن حذف شده بودند.
تغییرات دیگر شامل اصلاحات بدنه مانند سپر جلوی جدید، آینه‌های جانبی جدید، گلگیرهای برجسته‌تر و یک دریچه روی کاپوت بود. وزن خالص خودرو به کمتر از ۱۴۵۰ کیلوگرم کاهش یافت. این کاهش وزن با استفاده از پلاستیک تقویت‌شده با الیاف شیشه در اجزایی مانند کاپوت، درها و درب صندوق عقب، استفاده از رینگ‌های فیبر کربن و حذف صندلی‌های عقب میسر شد. شیشه‌های خودرو نیز از جنس لکسان ساخته شده بودند. مخزن روغن به صندوق عقب منتقل شد و لوله‌های روغن از سقف خودرو عبور می‌کردند.
این پروژه در نهایت متوقف شد، چرا که ب ام و به این نتیجه رسید که بازار مناسبی برای یک نسخه با عملکرد بالای سری ۸ وجود ندارد. دلیل اصلی این تصمیم، رکود اقتصادی دهه ۱۹۹۰ بود. تنها نمونه اولیه تولید شده از این خودرو (که گفته می‌شود حتی برای استفاده در جاده‌های عادی نیز ایمن نبود) توسط ب ام و نگهداری می شود.
