به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران، تورم اغلب نتیجه تعارض میان منطق اقتصاد و ملاحظات سیاست است. چنان‌که فریدمن آن را پدیده‌ای پولی می‌دانست. اما تجربه نشان داده است که در پسِ آن، ردپای سیاست‌مدارانی قرار دارد که منافع انتخاباتی را بر ثبات اقتصادی ترجیح می‌دهند. این روایتی است که معمولا در کشورهای توسعه یافته مشاهده می‌شود. به عبارتی در این کشورها سیاستمداران با ایجاد تورم ، تحریک و رشد اقتصادی کوتاه‌مدتی را در جامعه به وجود می‌آورند.
اما به‌نظر می‌رسد در ایران اوضاع برعکس است. به بیان دیگر در براساس یافته‌های پژوهشکده پولی و بانکی که بال پژوهشی بانک مرکزی محسوب می‌شود سیاستمداران و دولت‌ها در ایران با کاهش تورم در زمان‌های نزدیک به انتخابات سعی در جذب آرای اکثریت مردم دارند. همچنین متوسط رشد نرخ ارز که براساس نظر برخی کارشناسان اقتصادی در ایران بر نرخ تورم موثر است نیز در دوران پیش از انتخابات با ثبات نسبی همراه بوده است.
نتیجه این سیاست‌ها ممکن است در کوتاه مدت موجب خوشحالی مردم شود اما در بدون شک دارای عواقبی منفی در بلندمدت خواهد بود.
نظریه ادوار تجاری سیاسی نوردهاوس، که در دهه ۱۹۷۰ توسط ویلیام نوردهاوس ارائه شد، یکی از نخستین تلاش‌ها برای توضیح ارتباط میان سیاست‌های اقتصادی و چرخه‌های انتخاباتی است. بر اساس این نظریه، سیاستمداران که به دنبال پیروزی در انتخابات هستند، از ابزارهای سیاست پولی و مالی به‌گونه‌ای استفاده می‌کنند که وضعیت اقتصادی در آستانه انتخابات بهبود یابد. به‌ویژه، دولت‌ها معمولاً با اجرای سیاست‌های انبساطی مانند افزایش هزینه‌های عمومی یا کاهش نرخ بهره، تلاش می‌کنند تا رشد اقتصادی و اشتغال را افزایش داده و رضایت رأی‌دهندگان را جلب کنند.
مشروح این گزارش را با تیتر «آیا انتخابات ریاست‌جمهوری بر نرخ تورم در ایران اثرگذار است؟» در اقتصادنیوز بخوانید.
