در سال جدید و به خصوص بعد از جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونسیتی به خاک کشورمان، طرح جمع آوری و اخراج اتباع (بخوانید افغانستانی‌های مهاجر) غیرقانونی با شتاب بیشتری ادامه پیدا کرده و خبرها از اخراج حدود نیم میلیون نفر بعد از جنگ خبر می‌دهند. اینکه چی شد که این همه مهاجر به صورت غیرقانونی به کشور ورود کردند را باید در یادداشت دیگری بررسی کرد.

 

به گزارش فرارو، به صورت کلی هر طرحی که با عجله و شتاب صورت گیرد، در اجرا با اشتباهاتی همراه هست. با این مقدمه، ذکر چند نکته در مورد نحوه برخورد با اتباع خصوصاً اتباع افغانستانی ضرورت دارد؛ 

 

۱. ورود بی‌ضابطه مهاجرین، آن هم مهاجرینِ در پیِ یک تغییر رژیم، به کشور اشتباه بوده و نباید از اول صورت میگرفت. مسئولین مربوطه باید احتمال وجود گروهی از نیروهای اطلاعاتی و امنیتی در بین مهاجرین را پیش‌بینی می‌کردند. از طرفی اقدام ضربتی وزارت کشور نیز اقدامی هیجانی است که البته بخشی از آن ناشی از  تغییر نگاه مردم به مهاجرین افغان در پی دخالت تعدادی از آنها در حملات علیه نیروهای مسلح کشورمان در جنگ اخیر با رژیم صهیونسیتی می‌باشد. اولا نه تنها هیچ گزارش رسمی دقیقی تاکنون از سوی مقامات کشور از دخالت تعداد اتباع درگیر جاسوسی از کشورمان گزارش نشده است بلکه در مواردی به همکاری اتباع در دستگیری جاسوسان اشاره شده است.

 

2. رییس دادگستری یزد اخیرا اشاره کردند که «ضربه‌های مؤثری به شبکه نفوذ رژیم غاصب صهیونیستی بر پایه گزارش‌ها و همکاری‌های اتباع افغانستانی وارد شده است». لذا برچسب زدن و انگ جاسوس بودن به همه اتباع اشتباهی فاحش در برخورد با این مهمانان ناخوانده می‌باشد.

 

۳. اخیرا کلیپی از دست درازی دو نوجوان به یک نوجوان افغانی در فضای مجازی منتشر شده است که اگر صحت داشته باشد باید به حال خود گریست که این چنین با اتباع و مهاجرینی، که از سر استیصال به ما پناه آوردند، برخورد می‌شود. انجام چنین رفتارهایی با همزبانان خود از نظر انسانی و حقوق بشری کاملاً مردود بوده و باعث ابجاد نگاه منفی به کشور و ایجاد موج افغان ستیزی می‌شود.

 

۴. افغانستان کشوری است مسلمان. غالب دولتمردان و مسئولین کشور ما آن‌ را به عنوان کشور «دوست» و «برادر» خطاب قرار می‌دهند. حال چه شده است که خطای نابخشودنی عده‌ای از اتباع را به نام همه نوشته و چنین با آنها با برخورد می‌شود. این شیوه برخورد با یک مسلمان، با ادعاهای این دولت که توصیه‌های امام علی (ع) را سرلوحه خود کار خود قرار می‌دهد، فرسنگ‌ها فاصله دارد.

 

۵. از منظر فرهنگی نیز افغانستان بخشی از حوزه تمدنی ایران بزرگ هست و کشورهای افغانستان، تاجیکستان و ... همچون اجرای جدا شده پیکر ایران بزرگ هستند. حال در شرایطی که جنگ رژیم صهیونسیتی علیه کشورمان باعث تقویت حس «میهن دوستی» شده چرا باید با شهروندان بخشی از ایران فرهنگی چنین برخوردی صورت گیرد.

 

۶. از نظر تاریخی نیز این شیوه برخورد غیر قابل قبول می‌باشد. افغانستان به لحاظ تاریخی همسایه ما هست و تغییر همسایه‌های تاریخی چیزی نیست که بتوان آن را انجام داد. بنابراین باید بتوان با آنها تعامل کرد و و با شیوه درست استرداد آنها را مدیریت کرد. 

 

۷. اگر از نگاه سود و زیان اقتصادی به این مسئله نگاه کنیم باز هم به نظر می‌رسد دچار خطا هستیم. افغانستان جزو ده کشور اول مبادلات تجاری با ایران بوده و میزان مبادلات اقتصادی ایران و افغانستان حدود ۳.۲ میلیارد دلار برآورد شده است. با توجه به شرایط تحریمی کشور، رقابت‌های شدید کشورهای منطقه‌ و سیاست «اول همسایه»، دولت در صورتی که موج این خشونت‌ها علیه اتباع ادامه پیدا کند ممکن است موجب تغییر سیاست تجاری افغانستان با ایران شود. چیزی که در شرایط فعلی اصلاً مطلوب ایران نمی‌باشد.

 

بنابراین قبل از اینکه چنین برخوردهای تشدید شود صرفا به دلیل گناه نابخشودنی تعداد انگشت شماری از اتباع افغانستانی، باید و باید به تبعات چنین برخوردهایی نیز توجه شود. این موج افغان ستیزی در کشور باعث جری شدن همسایه‌ی شرقی، که محل گروههای تروریستی معاند جمهوری اسلامی هست، شده که برای آینده ایران خطرناک است. از طرفی دیگر، این نحوه برخورد، با سیاست حسن همجواری و همسایگی در تضاد است و ممکن است با واکنش دولت تندروی طالبان همراه شود. دولتی که از همان ابتدا با صورت خوش با آن رفتار شده و نسبت به تغییر رویه‌های گذشته آن خوش بین بودیم.

 

مسئولیت این کار مستقیماً متوجه شخص دکتر پزشکیان به عنوان رییس جمهور و وزارت کشور دولت ایشان می‌باشد.