عصر ایران - فیات 500 آبارث، یکی از نمادهای فروتنانه دوران پس از جنگ ایتالیا، با تغییراتی هوشمندانه به یک خودروی کوچک اما پرقدرت و خشمگین تبدیل شد. این خودرو که بر پایه فیات 500 دوست‌داشتنی سال 1957 ساخته شده بود، ثابت کرد که سرعت به اندازه و ابعاد خودرو بستگی ندارد، بلکه تماماً به "روح" آن بازمی‌گردد.

نابغه پشت نشان عقرب

کارلو آبارث، مردی که نشان عقرب را روی خودروهایش حک کرد، پتانسیل نهفته‌ای را در این خودروی کوچک شهری با موتور عقب کشف کرد. 

موتور دو سیلندر آن بازسازی شد تا قدرتی معادل 38 اسب بخار تولید کند که تقریباً سه برابر رقم استاندارد بود. در خودرویی با وزن حدود 500 کیلوگرم، این قدرت آن را به معنای واقعی کلمه سریع می‌کرد. این خودرو می‌توانست به سرعت بیش از 140 کیلومتر در ساعت برسد و در پیچ‌های تند و سربالایی‌ها، خودروهای بسیار بزرگ‌تر را خجالت‌زده کند.

راه‌حلی خلاقانه برای مشکل فضا

اصلاحات موتور یک مشکل جدید ایجاد کرد: موتور برای محفظه خود بسیار بزرگ شده بود. راه‌حل به طرز شگفت‌انگیزی ساده بود؛ درپوش عقب موتور تا حدی باز گذاشته شد و با یک براکت نگه داشته می‌شد. این کار به خنک‌سازی موتور کمک می‌کرد، به جذابیت بصری خودرو می‌افزود و به امضای بی‌نظیر آبارث تبدیل شد.

ظاهری خشن با صدایی مهیب

این خودرو دارای گلگیرهای برآمده، چرخ‌های پهن و دو لوله اگزوز بود که مانند زنبورهای خشمگین غرش می‌کردند. صدا برای چنین خودروی کوچکی باورنکردنی بود، و رفتارش نیز همین‌طور. در پیچ‌ها به سرعت حرکت می‌کرد، در هنگام فشار آوردن یک چرخ را از زمین بلند می‌کرد و هر جاده‌ای را مانند یک مسیر مسابقه جلوه می‌داد.

فضای داخلی مینیمال اما هدفمند

در داخل، فضای کابین مینیمال اما هدفمند باقی مانده بود. صندلی‌های سبک وزن، یک دورشمار موتور و چیز دیگری وجود نداشت. رانندگان فرمان کوچک را با هر دو دست و اشتیاق بیشتری در دست می‌گرفتند.

فیات 500 آبارث به یک اسطوره موتورسواری در مقیاس کوچک تبدیل شد. هوشمند، پرسروصدا، بی‌باک و غیرقابل چشم‌پوشی. و وقتی امروز یکی از آن‌ها با درپوش موتور هنوز باز مانند یک فریاد نبرد از کنار شما عبور می‌کند، دقیقاً می‌دانید که چیست؛ خودرویی کوچک با نکته‌ای بسیار بزرگ برای اثبات.