عصر ایران - این پورشه ۹۰۶ که به کاررا ۶ نیز معروف است، قرار است در حراجی "پورشه ایر|واتر" (Porsche Air|Water) توسط Broad Arrow Auctions به فروش گذاشته شود. پورشه ۹۰۶ که در فوریه ۱۹۶۶ به عنوان یک سری ۵۰ عددی در مجله رسمی پورشه، کریستوفوروس، معرفی شد، نشان‌دهنده یک تغییر رادیکال در طراحی و مسیر آینده بخش موتوراسپرت پورشه بود.
پیش از این، مدل برتر پورشه در مسابقات GT، مدل ۹۰۴ کاررا GTS بود. این خودروی دو منظوره جاده‌ای/مسابقه‌ای، یکی از آخرین طراحی‌های اتومبیل (در کنار ۹۱۱) از قلم فردیناند الکساندر (اف. ای.) پورشه بود، پیش از آنکه پسرعمویش، فردیناند پیئش ۲۸ ساله، سکان هدایت "پورشه سیستم اینجینیرینگ" را در دست بگیرد.
پورشه ۹۰۶ نوع پیئش، با وجود قانونی بودن برای استفاده در جاده، از ویژگی‌هایی چون درهای گالوینگ، دماغه بسیار پایین و کشیده و دم کام (Kamm tail) بلند بهره می‌برد. این فرم اساسی در طول سری حماسی "پورشه‌های پلاستیکی" و تا دوران رکوردشکن ۹۱۷ حفظ شد. کاررا ۶ با موتور ۲.۰ لیتری شش سیلندر تخت، که نسبتاً جدید اما از نظر مسابقه‌ای امتحان خود را پس داده بود، قدرت می‌گرفت. این موتور، علاوه بر مدل‌های ۹۰۱ و ۹۱۱، در پورشه‌های ۹۰۴ شش سیلندر نیز به کار رفته بود. موتور ۹۰۶، که در شاسی لوله‌ای در وسط قرار گرفته بود، ۲۱۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، با نسبت تراکم ۱۰.۳:۱، شاتون‌های تیتانیومی و سه کاربراتور وبر IDA 46 3C.
این خودرو بلافاصله پس از آغاز فصل مسابقات بین‌المللی ۱۹۶۶، موفقیت‌های چشمگیری کسب کرد. شاید معروف‌ترین آن‌ها، قهرمانی در کلاس زیر ۲.۰ لیتر FIA در همان فصل بود که طی آن، یک دستگاه ۹۰۶ متعلق به "اسکودریا فیلیپینتی" (Scuderia Filipinetti) برنده مسابقه تارگا فلوریو (Targa Florio) شد. این پیروزی بار دیگر ثابت کرد که پورشه می‌تواند خودرویی بسازد که در مسابقات بزرگ، چه در دست رانندگان کارخانه‌ای و چه در دست رانندگان خصوصی، قادر به کسب پیروزی‌های کلی باشد. احتمالاً همین نکته در ذهن "ارل ام. چیلز" (Earle M. Chiles) بود که پورشه ۹۰۶ خود را برای شرکت در مسابقات SCCA و USRRC شمال غربی اقیانوس آرام سفارش داد.
کارت گارانتی کارخانه‌ای (Kardex) شاسی شماره ۹۰۶-۱۴۰ نشان می‌دهد که این خودرو مستقیماً از طریق "پورشه کارز نورث‌وست" (Porsche Cars Northwest) در بیورتون، اورگن، به ارل ام. چیلز، وارث فروشگاه‌های زنجیره‌ای سوپرمارکت فرد مایر، تحویل داده شده و به سادگی به رنگ سفید (Weiss) نهایی شده بود.
