به گزارش همشهری‌آنلاین، مایکل کیماج مدیر موسسه کنان در مرکز ویلسون واشنگتن در نشریه فارن‌پالیسی نوشته: ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه، در زمینه پنهان کردن و فرار از جلوه‌های شکست مهارت زیادی دارد. او در سال ۲۰۰۰ به قدرت رسید و در جنگ وقت روسیه علیه منطقه جدایی‌طلب چچن- که روسیه در نهایت با گذشت زمان در این جنگ پیروز شد- اقتدار خود را نشان داد. از آن پس هم او در جنگ‌های بعدی کشورش به عنوان مثال در جنگ روسیه و گرجستان در سال ۲۰۰۸، در تهاجم روسیه به اوکراین برای الحاق کریمه در سال ۲۰۱۴ و البته تهاجم تمام‌عیار روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ و حتی در عملیات نظامی روسیه در سوریه در سال ۲۰۱۵ نقش و اقتدار خود را به عنوان یک رهبر تعیین‌کننده به نمایش گذاشته است.
البته در هیچ یک از این نمایش‌ها پوتین به موفقیت پایدار و ماندگاری دست نیافته است. چنان‌که در حال حاضر گرجستان در معرض خطر است و حضور روسیه در سوریه نیز با چالش مواجه شده است؛ پوتین، اما تاکنون هیچ مسئولیتی در قبال شکست‌ها نپذیرفته و بعد از این هم به خصوص در صحنه جهانی کمترین مسئولیتی را درباره شکست‌های احتمالی آینده نخواهد پذیرفت. در واقع او همیشه نقش پیروز را بازی می‌کند.
پوتین به بهانه جنگ اوکراین نیز در این مدت به دنبال نمایش صحنه‌ها و جلوه‌های موفقیت بوده است. او این کار را همین چند ماه پیش، یعنی در روز نهم ماه مه- موسوم به روز پیروزی در روسیه، که به یادبود تسلیم نازی‌ها در سال ۱۹۴۵ به این اسم نامیده شده است- نیز انجام داد و شانه به‌شانه شی جین‌پینگ رئیس‌جمهور چین، نمایشی از موفقیت به اجرا رساند. آن‌ها نظاره‌گر رژه غرورآفرین سربازان روسی در میدان سرخ بودند که قرار بود این پیام را برساند که روسیه نه منزوی و تنهاست و نه می‌توان شکستش را هم به مخیله راه داد- که به بیانی بهتر جلوه‌ای از این گزاره بود که ارتش این کشور شکست‌ناپذیر است.
در چند وقت اخیر رسانه‌های دولتی روسیه نیز به دنبال تاکید بر این باور بوده‌اند و همین حالا هم به طور مستمر به مخاطبان خود می‌گویند که اوکراین با گذشت زمان بیشتر از همیشه متزلزل خواهد شد. این رسانه‌ها هم‌چنین خواستار انتقال این پیام نیز بوده‌اند که اروپا موفق به غلبه بر ناهنجاری یا آنومی پسا-ملی خود نخواهد شد و ایالات متحده آمریکا هم همان‌طور که تاکنون در برابر روسیه سر تعظیم فرود آورده و اذعان کرده که گسترش ناتو باعث وقوع این جنگ شده، در ادامه نیز قادر به ایستادگی در برابر منطق و قدرت روسیه نخواهد شد.
این فضای سرشار از موفقیت اما با توجه به شرایط حاکم بر میدان جنگ به نظر می‌رسد که در آستانه یک تغییر بزرگ قرار گرفته است. به عبارت بهتر به نظر می‌رسد که روند سینوسی جنگ تاکنون- که شبیه جزر و مد بوده- به احتمال زیاد روند حوادث را در آستانه تغییر شرایط نظامی علیه ولادیمیر پوتین قرار داده باشد.
