به گزارش مشرق، گیلو با تصمیم دولت آمریکا در تاریخ ۲۰ اوت تحریم شد. وزارت خزانه‌داری آمریکا این اقدام را با این ادعا توجیه کرد که گوئلو به دلیل صدور رای در راستای بازداشت «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر و «یوآو گالانت» وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی تحریم می‌شود.
گیلو در گفت‌وگو با لوموند، بدون اظهارنظر درباره پرونده‌های جاری، اثرات این تصمیم بر کار و زندگی روزمره‌اش را تشریح کرد و از مقامات اروپایی خواست که سازوکاری برای کاهش اثر این تحریم‌ها فعال کنند.
گیلو در پاسخ به این سوال که «هدف سازوکار تحریم آمریکا چیست؟» گفت: «در ابتدا برای مقابله با نقض حقوق بشر، تروریسم و مبارزه با قاچاق مواد مخدر ایجاد شد. امروز تقریبا ۱۵ هزار نفر در فهرست تحریم‌های آمریکا قرار دارند که عمدتا اعضای القاعده، داعش، گروه‌های مافیایی و رهبران رژیم‌های اقتدارگرا هستند. در کنار این فهرست بلند، نام ۹ قاضی دیوان کیفری بین‌المللی نیز دیده می‌شود.
قاضی فرانسوی در پاسخ به این سوال که «این تحریم‌ها به صورت عملی چه تاثیری بر زندگی روزمره شما دارد؟» گفت: «موضوع فراتر از ممنوعیت ورود به خاک آمریکا است. تحریم‌ها تمام جنبه‌های زندگی روزمره من را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این تحریم‌ها ارائه هرگونه خدمات توسط هر فرد یا نهاد آمریکایی، یا حتی شرکت‌های خارجی زیرمجموعه آن‌ها را ممنوع می‌کند. تمام حساب‌های من در شرکت‌های آمریکایی مانند آمازون، پی‌پال و دیگر پلتفرم‌ها بسته شده‌اند.»
گیلو ادامه داد: «برای نمونه، اتاق هتلی را در فرانسه از طریق اکسپدیا رزرو کردم اما چند ساعت بعد ایمیلی دریافت کردم مبنی بر اینکه رزرو به دلیل تحریم‌ها لغو شده است. در عمل، خرید اینترنتی تقریبا غیرممکن می‌شود، چراکه حتی نمی‌دانید بسته‌بندی محصول توسط یک شرکت آمریکایی تولید شده یا نه. وقتی تحت تحریم باشید انگار به به دهه ۱۹۹۰ بازگشته‌اید.»
وی در پاسخ به این پرسش که «آیا هنوز دسترسی به نظام بانکی ممکن است؟» گفت: «تحریم‌ها در این بخش حتی عمیق‌تر هستند. برخی بانک‌ها، حتی غیرآمریکایی، حساب افراد تحت تحریم را می‌بندند. هر تراکنش بانکی که به فرد یا شرکت آمریکایی مرتبط باشد، یا به دلار انجام شود، یا از سیستم تبدیل مبتنی بر دلار عبور کند، ممنوع است. در عمل، شما از بخش بزرگی از سیستم مالی جهانی حذف می‌شوید. علاوه بر این، تمام سیستم‌های پرداخت جهانی آمریکایی هستند: آمریکن اکسپرس، ویزا، مسترکارت. یک شبه، بدون کارت بانکی می‌مانید و این شرکت‌ها تقریبا انحصار کامل در اروپا دارند.»
وی افزود: «شرکت‌های آمریکایی فعالانه در تلاش برای ایجاد فشار و ترساندن افراد تحریم‌شده — در این مورد، قضات و دادستان‌هایی که در زمینه عدالت در منازعات معاصر فعالیت می‌کنند — مشارکت دارند. این تحریم‌ها می‌توانند بیش از یک دهه یا حتی بسیار بیشتر ادامه یابند. اعمال تحریم، فرد را در وضعیت دائمی اضطراب و ناتوانی قرار می‌دهد؛ هدف آن ایجاد ناامیدی و بازدارندگی است.»
قاضی فرانسوی در جواب به «آیا این روش کارآمد است؟» اظهار کرد:« من بیش از ۲۰ سال پیش هنگام آغاز حرفه قضایی سوگند خوردم. هنگام پیوستن به دیوان نیز سوگندی دیگر دادم. من قوانین تصویب‌شده توسط ۱۲۵ کشور را اجرا می‌کنم — این مسیر و معیار من است. ما به عنوان قضات می‌دانیم اجرای عدالت همیشه آسان نیست اما در برابر چنین حملاتی، قضات و دادستان‌های دیوان ثابت‌قدم مانده‌اند و به کار خود ادامه خواهند داد.»
وی در پاسخ به اینکه «چه کاری می‌توانید انجام دهید؟» عنوان کرد: «ادامه اجرای عدالت با استقلال کامل — حتی در شرایط دشوار. امروز دیوان در سراسر جهان علی‌رغم وجود چالش‌های امنیتی و لجستیکی به تحقیقات خود ادامه می‌دهد. در سال‌های اخیر، حکم‌های بازداشت مرتبط با درگیری‌ها در اوکراین، فلسطین و افغانستان صادر شده است. بازداشت‌هایی در فیلیپین و لیبی انجام شده و برنامه‌هایی برای جبران خسارت قربانیان در مالی، جمهوری آفریقای مرکزی و جمهوری دموکراتیک کنگو در جریان است.»
در ادامه این گفت‌وگو، گیلو در پاسخ به «۱۲۵ کشور عضو دیوان قرار است اوایل دسامبر نشست سالانه خود را در لاهه هلند برگزار کنند. با توجه به اینکه دولت ترامپ تهدید به تحریم‌های بیشتر علیه کل این نهاد کرده است، انتظار چه حمایتی دارید؟» اظهار کرد: «اثر این تحریم‌ها تا حد زیادی به واکنش دولت‌ها بستگی خواهد داشت. آیا آن‌ها از ما حمایت خواهند کرد؟ آیا اطمینان خواهند داد که تأمین‌کنندگان دیوان همچنان با آن همکاری کنند؟ برای دیوان کیفری بین‌المللی، این لحظه‌ای تعیین‌کننده است: چه کسانی مدافعان واقعی آن هستند؟ چه کسانی شجاعت دفاع از ارزش‌های انسانی را در برابر بربریت دارند؟ این موضوع بر سر همین است.»
وی توضیح داد: «عدالت کیفری بین‌المللی یک مفهوم انتزاعی نیست. پرونده‌های ما مربوط به صدها، حتی هزاران قربانی قتل، تجاوز و شکنجه است. آن‌ها از رنج خود سخن می‌گویند، از هزاران جسد، از معلولان و یتیمان. زمانی که دیوان مورد حمله قرار می‌گیرد، این قربانیان هستند که خاموش می‌شوند.»
قاضی فرانسوی در پاسخ به اینکه «دولت‌ها چه می‌توانند انجام دهند؟» بیان داشت: «مقامات اروپایی در برابر تحریم‌های آمریکا می‌توانند «قانون مسدودساز» را اجرا کنند؛ سازوکاری که پیش‌تر برای محافظت از شهروندان و شرکت‌های اروپایی در برابر اثر تحریم‌های کشورهای ثالث استفاده شده است. اروپا به حاکمیت بیشتر، به‌ویژه در حوزه‌های دیجیتال و بانکی، نیاز دارد. این تنها راه کاهش اثر تحریم‌ها و در نتیجه حفاظت غیرمستقیم از قربانیان جنایات بین‌المللی است.»
وی ادامه داد: «امروز جایی برای ساده‌انگاری وجود ندارد. بدون حاکمیت — نظامی، بهداشتی، مالی و دیجیتال — دیگر نمی‌توانیم تضمین‌کننده حاکمیت قانون باشیم. برخی نمایندگان اروپایی به این مسئله آگاه شده‌اند اما باید این آگاهی در میان دولت‌های ملی و کمیسیون اروپا نیز گسترش یابد؛ زیرا پشت این تحریم‌ها علیه دیوان کیفری بین‌المللی، مسئله بزرگ‌تری نهفته است: مسئله حاکمیت قانون.»
وی در پاسخ به این پرسش که «آیا چیزی به نام حاکمیت قانون بین‌المللی وجود دارد؟» گفت: «حاکمیت قانون بین‌المللی پروژه‌ای است پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد و نسل‌ها ادامه یافته است. حاکمیت قانون به طور عملی یعنی برابری تمامی افراد در سطح جهان در مقابل عدالت. دیوان برای ایفای نقش آخرین مرجع در نظامی ایجاد شد که هدفش حفاظت از قربانیان جنگ و وخیم‌ترین جرایم است. آنچه امروز در خطر است، بنیان ارزش‌های مشترک بشریت است.»
گیلو در پاسخ به اینکه «چگونه اهمیت امروزی دیوان کیفری بین‌المللی را تشریح می‌کنید؟» بیان کرد: «دیوان امروز اهمیت یافته است زیرا شکاف‌های جهان معاصر را آشکار می‌کند. اگر به نقشه نگاه کنید و ببینید چه کشورهایی عضو دیوان نیستند، بسیاری از آن‌ها جاه‌طلبی‌های امپراتوری دارند؛ اغلب، آن‌ها امپراتوری‌های سابق بوده‌اند. و پس از سه دهه پیشرفت در چندجانبه‌گرایی، امپراتوری‌ها دوباره بازگشته‌اند.»
وی در پایان گفت: «برخی باور دارند که قدرت باید در خدمت قانون باشد — و این همان اساس حقوق بین‌الملل است. برخی دیگر برعکس معتقدند قانون باید در خدمت قدرت باشد. برای آن‌ها، عدالت کیفری بین‌المللی یک مانع است. مانعی در برابر امپراتوری‌ها. به همین دلیل است که ما مورد حمله قرار گرفته‌ایم اما با وجود این چالش‌ها، من همچنان عمیقا خوش‌بین هستم، زیرا تقاضا برای عدالت در سراسر جهان بسیار گسترده است.»
