به گزارش خبرورزشی، او این روزها در حبابی زندگی می‌کند و به زودی وارد حبابی دیگر خواهد شد. اما زندگی به سبک ویکتور اوسیمن، امروز بسیار آسان‌تر از گذشته است؛ بی‌دغدغه، بی‌فشار.

می‌توان با پیشنهادهای سرسام‌آور وسوسه شد یا در تعطیلات، بی‌اعتنا به آینده، روی صندلی آفتابگیر لم داد؛ چه فرقی می‌کند برای کسی که حتی به یک پیشنهاد ۳۰ یا ۴۰ میلیون یورویی، کوچک‌ترین واکنشی نشان نمی‌دهد؟ اگر قرار باشد پانزده روز دیگر بین دیمارو-فولگاریدا و کاستل دی سانگرو قدم بزند و فقط منتظر یک زنگ تلفن بماند.
نامش ویکتور اوسیمن است و معادل هفتاد و پنج میلیون یورو؛ عددی که برای هر باشگاهی، از جمله ناپولی، یک ثروت واقعی محسوب می‌شود. حالا بعد از تمام فراز و نشیب‌ها، سرنوشت حکم می‌کند که همه باید تصمیم خود را بگیرند.
همه‌چیز مدت‌هاست روشن است؛ از همان تابستان ۲۰۲۳، تابستان پس از قهرمانی بزرگ با لوچانو اسپالتی، زمانی که رابطه‌ها شروع به ترک برداشتن کرد. ماه‌هایی پر از دوندگی میان کوه‌های ترینتینو و دشت‌های آبروتزو، اما همیشه با مبدأ رم؛ تلاشی بی‌پایان برای رسیدن به توافقی که در عمل غیرممکن بود.
بازی با اعداد، مذاکره‌های فرسایشی، و در نهایت قراردادی با دستمزدی معادل ۱۱ میلیون یورو ناخالص که مثل باری سنگین روی دوش تراز مالی باشگاه آوار شد. باشگاهی که همزمان، مجبور بود این سرمایهٔ بزرگ فوتبالی را حفظ کند.

در نهایت، انتقال قرضی دقیقه نودی در سپتامبر ۲۰۲۴ باعث شد تا استعدادش روی سکوها خاک نخورد؛ او به گالاتاسرای رفت، درخشید و گل زد.
دوران اوسیمن در ناپولی، عملاً به پایان رسیده؛ حتی خوش‌بین‌ترین رؤیابافان هم نمی‌توانند به ترمیم این رابطهٔ شکسته امیدوار باشند. اما بازیکن همچنان پابرجاست؛ مهاجمی که باشگاه برای خریدش ۴۹ میلیون یورو نقد پرداخت کرد و حالا ارزشش، طبق بند فسخ، برای باشگاه‌های غیرایتالیایی ۷۵ میلیون یوروست. اگر مشتری از سری آ باشد، مذاکره آزاد است و احتمالاً مبلغ بالاتر خواهد رفت.
ماه‌هاست که مشتریانی در صف‌اند؛ الهلال، آماده بود بلافاصله چک را امضا کند، به شرطی که نیجریه‌ای بله بگوید. اما همهٔ بازیکنان مثل هم نیستند؛ اوسیمن قاطعانه پیشنهاد رفتن به عربستان را رد کرد و به تبع آن، حضور در جام جهانی باشگاه‌ها را نیز کنار گذاشت؛ فقط برای اینکه در جایی باشد که خودش می‌خواهد.
این داستان هنوز ادامه دارد. فردا قرارداد قرضی او با گالاتاسرای به پایان می‌رسد؛ باشگاهی که آماده است برای نگه داشتنش هر کاری بکند... و دوباره همان سناریو تکرار می‌شود: بروم؟ نروم؟ ببینیم چه می‌شود.

الهلال هنوز عقب ننشسته؛ به زودی دوباره وارد مذاکره با ناپولی خواهد شد. شاید برای گرفتن زمان بیشتر، شاید هم برای بستن پرونده؛ به هر حال، برای جذب مهاجمی که سیمونه اینزاگی شیفته‌اش شده، حاضر است به گفت‌وگو ادامه دهد. قیمت همچنان همان ۷۵ میلیون یوروست، اما هنوز روشن نیست که خود اوسیمن چه می‌خواهد و چقدر خواهد خواست.
اما پرسش اصلی این است: در این بین چه باید کرد؟ گام اول کاملاً روشن است؛ ناپولی طبق مقررات و البته عقل سلیم، باید او را فرا بخواند. اوسیمن موظف است روز ۱۴ یا ۱۵ جولای در کمپ کاستل وولترنو حاضر شود، تست‌های پزشکی بدهد و سپس همراه تیم به اردوی ترینتینو برود.
اگر او نپذیرد، راه‌حلی که روی میز است، توافقی محترمانه (جنتلمن اگریمنت) خواهد بود؛ توافقی که به اوسیمن اجازه می‌دهد به صورت انفرادی تمرین کند و از مواجهه‌های ناخوشایند احتمالی پرهیز شود.

در هر صورت، مسیر ناپولی روشن است. دعوت‌نامه رسمی (PEC) به زودی ارسال خواهد شد. این بار دیگر خبری از مذاکره برای تمدید نیست؛ تنها چیزی که باقی مانده، امید به خریداری است که بتواند آن‌قدر وسوسه‌کننده ظاهر شود که اوسیمن سرانجام بله بگوید و بلافاصله راهی ماجراجویی جدیدی شود. چون ماندن در خانه‌ای که درهایش قفل شده، برای هیچ‌کس خوشایند نیست.