به گزارش مشرق، در سایه جنگ خودساخته رژیم صهیونیستی، فاجعه‌ای انسانی در حال وقوع است. نه در خط مقدم جبهه‌ها، بلکه در دل شهرها، در زیرزمین‌هایی که قرار بود امن‌ترین مکان‌ها باشند. این گزارش روایی، تصویری تکان‌دهنده از وضعیت پناهگاه‌های عمومی در سرزمین‌های اشغالی به روایت رسانه‌های محلی و عبری ارائه می‌دهد.
اشدود: اتاق گاز بدون دود
در خیابان معاپیلیم ۲۸، گروهی از شهروندان در حالی که صورت‌شان از کمبود اکسیژن کبود شده، به دیوارهای نمناک پناهگاه تکیه داده‌اند. زنی سالخورده با چشمانی اشک‌بار می‌گوید: "اینجا هوایی برای نفس کشیدن نیست. مثل این است که داریم خفه می‌شویم." در حالی که نه صندلی برای نشستن وجود دارد، نه تشکی برای استراحت. مقامات محلی اما فقط توصیه می‌کنند: "۳۰ دقیقه تحمل کنید!"
بنی‌براک: درهای قفل شده به روی مردم
هفته گذشته، صدای انفجار ساختمانی در بنی‌براک را لرزاند. ابراهیم کوهن، یکی از ساکنان، جان باخت. ده‌ها نفر زخمی شدند. اما وقتی مردم به سوی پناهگاه مدرسه نزدیک دویدند، با درهای قفل شده مواجه شدند. ایدو شبرزتوخ، شاهد عینی می‌گوید: "پناهگاه‌ها یا قفل بودند یا تبدیل به انبار شده‌اند. سه دهه آمادگی برای جنگ با ایران، این بود؟!"
ایلات: زباله‌دانی به جای پناهگاه
در یکی از پناهگاه‌های ایلات، زنی جوان در حالی که صورتش را با دستمالی گرفته تا از بوی تعفن زباله‌ها در امان باشد، می‌گوید: "این مکان بیشتر شبیه زباله‌دانی است تا پناهگاه." گرد و غبار چنان فضا را پر کرده که نفس کشیدن را مشکل می‌کند. تأسیسات برق و آب از کار افتاده‌اند. شهرداری ادعا می‌کند تیم‌های نظارتی را اعزام کرده، اما وضعیت همچنان غیرقابل تحمل است.
پتخ تیکوا: نژادپرستی در لحظات مرگ
در روزهای گذشته، صحنه‌های شنیع در پتخ تیکوا به کرات اتفاق افتاد. خانواده‌های عرب و مهاجر پس از شنیده شدن صدای آژیر، به سوی پناهگاه‌های ساختمان‌ها می‌دوند اما ساکنان یهودی ساختمان با فریاد "اینجا جای شما نیست!" درها را به رویشان می بندند. پلیس حاضر در محل فقط تماشا می‌کند.
کابوس زنان در تاریکی پناهگاه‌ها
در ازدحام غیرقابل تصور پناهگاه‌ها، زنان و دختران جوان با خطر دیگری مواجهند. در برخی پناهگاه‌های شلوغ، گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از آزار و تجاوز به زنان و دختران منتشر شده است. نبود نظارت و ازدحام غیرقابل کنترل، این فضاها را به محیطی خطرناک تبدیل کرده است. مقامات به جای رسیدگی، این حوادث را "تلفات جانبی" می‌خوانند.
کارگران مهاجر: شهروندان درجه چندم؟
گروهی از کارگران مهاجر از اریتره و سودان در جنوب تل‌آویو روایت می‌کنند که چگونه از پناهگاه‌ها اخراج شده‌اند. یکی از آن‌ها می‌پرسد: "ما سال‌ها اینجا کار کرده‌ایم، مالیات داده‌ایم. آیا وقتی موشک می‌آید، جان ما ارزش نجات دادن ندارد؟"
فروپاشی یک نظام
این گزارش که تماماً مبتنی بر شهادت‌های مستقیم است و در رسانه‌های محلی و کاربران عبری‌زبان شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، پرده از واقعیتی هولناک برمی‌دارد: رژیم صهیونیستی نه تنها قادر به محافظت از شهروندان خود نیست، بلکه سیاست‌های تبعیض‌آمیز و مدیریت فاجعه‌بارش، هر روز بر عمق فاجعه می‌افزاید. پناهگاه‌هایی که باید مأمن باشند، به جهنمی در زیر زمین تبدیل شده‌اند.
