به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ هنگامی که امنیت کشور به خطر می‌افتد، وظیفه سازمان‌های دولتی، شهرداری‌ها و نهادهای مردم‌نهاد، مراقبت و حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه مانند سالمندان، بیماران و کودکان است.
شرکت‌های خصوصی دارای مسؤولیت اجتماعی، سازمان‌های داوطلبانه، انجمن‌های محلی (از جمله گروه مدیریت ساختمان‌ها) و نهادهای دینی و فرهنگی نیز نقش مهمی در تقویت توان دفاعی و پشتیبانی از جامعه دارند.
آموزش مهارت‌های ضروری مانند احیای قلبی-ریوی (CPR)، کمک‌های اولیه، یا مدیریت بحران در سطح محلی، مهم است.
گفت‌وگو و همکاری میان خانواده‌ها، همسایگان، انجمن‌های ساختمانی و تشکل‌های محلی درباره نیازهای آمادگی، می‌تواند پایه‌های مقاومت اجتماعی را مستحکم کند.
هر فرد آموزش‌دیده و آگاه، نقطه قوتی برای جامعه در زمان بحران است.
تمام جامعه باید به حالت بسیج عمومی وارد شود. ممکن است در این مرحله، افراد از سوی دولت یا سازمان‌های مسوول برای انجام وظایفی مشخص فراخوانده شوند وظایفی که بسته به مهارت‌ها، موقعیت شغلی، یا نیازهای محلی می‌تواند متفاوت باشد.
در موارد خاص، ممکن است آژیر هشدار (آژیر آماده‌باش) در سطح شهر به صدا درآید. شنیدن این آژیر به این معناست که کشور وارد بالاترین سطح آمادگی شده و همه مردم باید خود را به نزدیک‌ترین پناهگاه یا مکان امن برسانند.
هر خانوار باید بتواند دست‌کم به مدت یک هفته بدون اتکا به کمک‌های بیرونی، نیازهای اولیه خود را تأمین کند.
هر فرد به‌طور متوسط روزانه حداقل سه لیتر آب برای آشامیدن، پخت‌وپز و بهداشت فردی نیاز دارد.
نگهداری آب در ظروف تمیز، در محل خنک و تاریک و بررسی دوره‌ای کیفیت آن، مهم است.
ذخیره غذاهایی که نیاز به پخت طولانی ندارند و در دمای اتاق قابل نگهداری‌اند، ضرورت دارد.
مواد کنسروی، غذاهای خشک مانند برنج، ماکارونی، غلات و تنقلاتی که انرژی زیادی دارند، می‌توانند در مواقع اضطراری بسیار مفید باشند.
داشتن لباس گرم، پتو، کیسه‌خواب و بخاری‌های گازی یا نفتی، به جلوگیری از سرمازدگی کمک می‌کند.
داشتن رادیوی با باتری، شارژ دستی یا انرژی خورشیدی، به دریافت اطلاعات حیاتی کمک می‌کند.
نگهداری شماره‌های مهم روی کاغذ و فراهم کردن شارژر خودرو یا پاوربانک برای تلفن همراه، مهم اند.
پول نقد یکی دیگر از نیازهای کلیدی در شرایط بحرانی است.
درصورت نبودن سرویس بهداشتی، استفاده از کیسه زباله، سطل در‌دار، خاک اره و دستمال مرطوب می‌تواند به حفظ بهداشت کمک کند.
وجود جعبه کمک‌های اولیه، چراغ قوه یا چراغ پیشانی با باتری اضافه، سوخت کافی برای وسیله نقلیه یا بخاری و ذخیره داروهای ضروری از دیگر اجزای این آمادگی است.
باید مدارک شناسایی، پول نقد و داروهای مورد نیاز را همراه داشت.
لباس گرم و لباس اضافی برای محافظت در برابر سرما و شرایط نامساعد.
مقداری غذا و آب برای چند روز اولیه پس از تخلیه.
تلفن همراه به همراه شارژر و همچنین رادیو برای دریافت اخبار و اطلاع‌رسانی‌های ضروری، نقشه منطقه و دیگر ابزارهای جهت‌یابی.
آشنایی با موقعیت پناهگاه‌های اطراف خود.
در صورت وقوع حمله تروریستی، سه اقدام اساسی وجود دارد که باید به سرعت و با دقت انجام شوند.
باید سریعا محل حادثه را ترک کرده و از منطقه خطر دور شد تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.
اگر فرار ممکن نباشد، باید در جایی امن و مناسب پنهان شد و خود را از دید مهاجمان مخفی کرد.
برقراری تماس با شماره اضطراری ۱۱۳ برای اطلاع‌رسانی به نیروهای امدادی و دریافت کمک فوری اهمیت بالایی دارد.
تلفن همراه خود را در حالت بی‌صدا قرار دهید تا صدای زنگ آن باعث جلب‌توجه مهاجمان نشود.
تماس گرفتن با افرادی که ممکن است در معرض خطر باشند توصیه نمی‌شود.
در مواجهه با خونریزی شدید، نخستین و مهم‌ترین اقدام تماس فوری با اورژانس به شماره ۱۱۵ است.
برای کنترل خونریزی باید با استفاده از پارچه تمیز یا لباس مناسب فشار مستقیم و مداوم روی محل زخم وارد کرد تا خونریزی کاهش یابد و از ادامه آن جلوگیری شود.
مشروح گزارش را اینجا بخوانید.
