سید محمد مهدی روحانی برگزیده یازدهمین جشنواره مد و لباس فجر در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به تأثیر برگزاری جشنواره‌هایی همچون جشنواره مد و لباس در حمایت از تولیدکنندگان گفت: در پاسخ به پرسش شما درباره تأثیر برگزاری جشنواره‌ها در حمایت از تولیدکنندگان و افراد برگزیده در این صنعت، باید گفت که این تأثیر بستگی به نوع نگاه و اهداف پشت برگزاری جشنواره دارد. اگر جشنواره‌ها تنها به دادن جوایز یا لوح‌های تقدیر محدود شوند، تأثیر عملی چندانی بر حل مشکلات تولیدکنندگان یا رشد صنعت مربوطه نخواهند داشت. در بسیاری از موارد، این نوع حمایت‌ها بیشتر جنبه نمادین و شعاری پیدا می‌کنند و مشکلات واقعی تولیدکنندگان و فعالان این حوزه همچنان بی‌پاسخ می‌مانند.
وی ادامه داد: حمایت واقعی باید فراتر از مراسم و تقدیرات باشد و به ابعاد عملی مثل شناسایی چالش‌های موجود، ارائه برنامه‌های کاربردی برای رفع مشکلات، فراهم کردن تسهیلات مالی واقعا مؤثر بدون پیچیدگی‌های غیرضروری و همچنین تبلیغات و معرفی محصولات در سطح گسترده بپردازد. متأسفانه، بسیاری از جشنواره‌ها صرفا محلی برای حضور افراد خاص، رقابت‌های سطحی و برنامه‌های نمایشی هستند که تاثیر ماندگاری بر صنعت ندارند.
این تولیدکننده گفت: نقش نوآوری در این مسیر بسیار مهم است. وقتی صحبت از رقابت و پیشرفت در یک صنعت خاص می‌شود، باید زمینه برای حمایت از ایده‌های جدید و خلاقانه فراهم شود. به عبارتی، اگر صرفا تکرار همان محصولات قدیمی با اندکی تغییر باشد، نمی‌تواند تأثیر چشمگیری داشته باشد. در نتیجه، جشنواره‌ای که فاقد چنین اهدافی باشد، احتمالا بیشتر به یک گردهم‌آیی با اثرگذاری محدود شباهت دارد.
روحانی گفت: در خصوص ساختارهای حمایتی صنعت پوشاک ایرانی-اسلامی، کمبود سیاست‌گذاری منسجم و نبود یک مرکز تخصصی که تحت حمایت واقعی دولت فعالیت کند به وضوح احساس می‌شود. حتی تغییرات مدیریتی نیز بدون برنامه‌ریزی و معرفی شفاف اهداف جدید انجام می‌شود. بنابراین، برای دستیابی به پیشرفت واقعی و ایجاد تأثیر مثبت نه تنها در قالب این جشنواره‌ها بلکه در کل صنعت، باید راهکارهایی عملی‌تر و برنامه‌هایی پایدار طراحی و اجرا شود.
وی افزود: برای مثال می گویند این مغازه را به شما واگذار می‌کنیم. اجاره‌اش مبلغی مشخص است. نمی‌گوییم مجانی کار کنید، ولی از شما کمتر می‌خواهیم بپردازید تا حمایتی از شما کرده باشیم. من این مجموعه ای که در حال فعالیت هستم را با فوریت و دقت بالا ساخته‌ام؛ روی در و دیوارش، حس و تلاش من است. تاکنون در سیزده استان کشور، نمایشگاه‌هایی برای ترویج فرهنگ حجاب برگزار کرده‌ام و از تمام اداره‌های ارشاد شهرهای مختلف لوح تقدیر گرفته‌ام. اما این لوح‌ها پول نمی‌شوند، آینده نمی‌شوند و حتی برای نیروهای من هم آورده‌ای ندارند. فقط حس خوبی به من می‌دهند که مسیری را طی کرده و موفق بوده‌ام. اما برای سرمایه‌گذاری مجموعه من هیچ تغییری خلق نکرده‌اند.
این تولیدکننده گفت: روزی که در جشنواره فجر حاضر بودم، تنها دو شعبه داشتم. اکنون تعدادشان به چهار رسیده، اما با اطمینان می‌گویم هیچ کدام از این رشد مدیون حمایت دولتی نبوده است. همه‌اش را خودمان انجام داده‌ایم. چالش‌هایی که با آن روبرو هستیم، خیلی فراتر از چند دقیقه صحبت است. مهم‌ترین مشکلات اکنون نیروی انسانی و منابع مالی هستند. نیروی انسانی متخصص بسیار محدود شده است؛ هرچند که افراد کمیابی یافت می‌شوند، بسیاری تعهد کافی ندارند و در محیط پرچالش و تورمی، اصلاً برایشان مقرون به صرفه نیست که بمانند. در نتیجه به سرعت محیط را ترک می‌کنند.
وی افزود: مسئله منابع مالی هم دست ما را بسته است. به عنوان مثال، جنس هزار تومانی را می‌خرم و با سختی فراوان هزار و صد تومان می‌فروشم؛ از این مبلغ اندک مجبورم حقوق نیروهایم را پرداخت کنم. اما وقتی سال جدید می‌رسد، همان کالا برای من با قیمت ۱۵۰۰ تومان قابل خریداری است. حال چطور باید کسب‌وکارم را ادامه دهم؟
روحانی گفت: در مورد تولید پوشاک تابستانی هم مشکلی جدی داریم. شما هم از اهمیت این موضوع کاملاً آگاه هستید. وقتی از امروز به آینده نزدیک نگاه کنید، تولیدکننده‌ای مثل من باید از تابستان آماده شود. اما وقتی بازار تهران مملو از بی‌اطمینانی و تزلزل است و تنها ۱۰ درصد فعالان بازار اجناس خود را عرضه می‌کنند، فرصت ما برای تولید عملاً از بین می‌رود. نمی‌توان جنس تابستانی را در زمستان آماده کرد؛ چون تمرکز بر نیاز همان فصل‌هاست، اما زمانی که نااطمینانی سیاسی وجود دارد و تکلیف هیچ چیز روشن نیست، حتی زمان خرید مواد اولیه یا تولید هم معلوم نیست.به همه این‌ها نگرانی‌های اقتصادی هم اضافه می‌شود. قیمت دلار دائم دچار نوسان است؛ کالایی با دلار ۱۰۰ هزار تومان خریداری می‌شود و وقتی دلار به ۸۴ هزار تومان کاهش یابد، ضرر هنگفتی برای ما باقی می‌گذارد. کسب‌وکار چیزی فراتر از چهار عمل ساده ریاضی است؛ بخش بزرگی از آن وابسته به آرامش روانی است. اما متأسفانه در شرایط فعلی چنین آرامشی وجود ندارد؛ هر روز اخبار نگران‌کننده‌ای در مورد مسائل سیاسی یا نوسانات ارزی دریافت می‌کنیم که کل سیستم را تحت تأثیر قرار داده و تمرکز کاری را از ما می‌گیرد.
وی ادامه داد: سال‌های زیادی است که درگیر این مسائل هستیم؛ پوستم کلفت شده، اما هر بار که موضوع حمایت یا دورهمی‌های این چنینی مطرح می‌شود، بیشتر آزار می‌بینم. چراکه حتی دورهمی‌های قبلی هم هیچ نتیجه قابل لمسی برای ما نداشتند و فقط هزینه و زمان ما را تلف کردند.
این تولیدکننده گفت: جشنواره‌ای که هر سال در جریان است و جاهایی هم دیده‌ایم که موفقیت‌هایی کسب شده، باید خروجی ملموس و مفیدی داشته باشد. اگر محصولی در یک جشنواره برنده می‌شود، باید ظرفیتش حداقل در سطح ملی به تولید انبوه برسد. نمی‌گوییم صادرات جهانی، اما حداقل در بازار داخلی عرضه‌اش صورت بگیرد. سوال اینجاست که آیا چنین اتفاقی رخ داده است؟ متأسفانه، گاهی احساس می‌شود که تبلیغی که ما انتظار داریم، وجود ندارد. مثلاً اینکه بیایند و بگویند فلانی محصول تازه‌ای تولید کرده و ارزشمند است، چنین چیزی دیده نمی‌شود.
وی افزود: خاطرم هست که پارسال دبیر جشنواره‌ای می‌گفت قرار است برندهای برگزیده در سطح شهر معرفی شوند، اما باور کنید تاکنون حتی یک عکس یا فیلم از مراسم اهدای جوایز به ما نداده‌اند که در مجموعه خودمان یا فضای مجازی منتشر کنیم. عجیب نیست که چنین موارد ساده‌ای هم نادیده گرفته شود؟ آیا واقعاً باید به این شرایط دل خوش کنیم؟ خروجی این ۱۰ یا ۱۲ دوره جشنواره چه بوده؟ چه تغییری ایجاد کرده؟ چه آورده‌ای برای شرکت‌کنندگان داشته است؟
روحانی گفت: من به‌عنوان نماینده مجموعه‌ای از افراد، که اغلب بیش از ۸۰ تا ۹۰ نفر از آنها هنرمندان زن هستند و هر کدام تخصص و هنر ویژه‌ای دارند، واقعاً انتظار حمایت بیشتری دارم. برای ما خلق یک کالای جدید کار سختی نیست، اما وقتی حمایت‌ها و شرایط این‌گونه باشند، هیچ انگیزه‌ای برای حضور در این فضاها باقی نمی‌ماند. ترجیح می‌دهیم بر مجموعه خود تمرکز کرده و به جای مواجهه با مشکلات، مسیر خودمان را مستحکم‌تر پی بگیریم.
