او با تاسف از وضعیت نشر، به‌ویژه برای نویسندگان جوان، یاد می‌کند: «در این دهه اخیر ناشران کمتر به انتشار مجموعه‌داستان، خصوصا اثر اول نویسندگان جوان، علاقه نشان داده‌اند. پس موفقیت این دوستان در چاپ کتاب، حاکی از جدیت و پیشرفت آنها در ادامه مسیر نویسندگی است.»
سناپور درباره اهمیت جوایز ادبی گفت: «این جوایز، نه فقط انگیزه نوشتن را افزایش می‌دهند، بلکه برای ما هم فرصتی هستند تا از وضعیت مردم در نقاط دورتر و کمتردیده‌شده کشور باخبر شویم. به‌ویژه اگر به کتاب اول نویسندگان نیز توجه ویژه‌ای شود، می‌توانند قدمی اساسی برای تثبیت صدای نسل تازه باشند.»
او به اهمیت بازخورد گرفتن برای نویسندگان جوان اشاره کرد و توضیح داد: «نویسندگان اغلب در خلوت خود می‌نویسند. اگر امکان چاپ نداشته باشند، صدایشان شنیده نمی‌شود. جایزه‌های ادبی این فرصت را ایجاد می‌کنند که دست‌کم داستانشان خوانده شود، حتی اگر برنده نشوند. همین‌که بدانند نویسندگان شناخته‌شده کشور آثارشان را دیده و بررسی کرده‌اند، دلگرمی بزرگی است. البته گفت‌وگوی مستقیم و عمیق با داوران نیز اتفاقی مثبتی است که بیشتر در قالب کارگاه‌ها و جلسات داستان‌خوانی رخ می‌دهد.»
