عصر ایران - این زن یکی از هزاران پناهنده لهستانی بود که در سال‌های جنگ جهانی دوم، از سیبری و اردوگاه‌های شوروی، خود را به ایران رساند؛ جایی که برای مدت کوتاهی، «خانه‌ی دوم» بسیاری از آن‌ها شد.
با آغاز جنگ جهانی دوم و اشغال لهستان توسط آلمان و شوروی، هزاران لهستانی به اردوگاه‌های کار اجباری تبعید شدند. اما وقتی اتحاد شوروی در سال ۱۹۴۱ تغییر موضع داد و به متفقین پیوست، درهای خروج به‌سوی جنوب باز شد؛ و مقصد، ایران بود.
بین سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۲، بیش از ۱۲۰هزار پناهنده لهستانی از طریق بندر انزلی، اهواز، کرمانشاه و تهران وارد ایران شدند.
زنان، کودکان، مردان خسته از رنج تبعید…
و مردم ایران، با همه‌ی تنگناها، آغوش خود را به روی این غریبه‌ها گشودند.
در آن دوران، شهر اصفهان به «شهر کودکان لهستانی» معروف شد؛ جایی که کودکان یتیم لهستانی در آنجا پناه گرفتند، مدرسه رفتند، و حتی فارسی یاد گرفتند.
این تصویر نه‌تنها چهره‌ای انسانی از جنگ را نشان می‌دهد، بلکه یادآور کرامت و مهمان‌نوازی مردم ایران در یکی از بحرانی‌ترین برهه‌های تاریخ جهان است.
