میثم مزلقانی

 از نگاه مخاطبان دیدن آثار هنروتجربه به سبکی از فرهیختگی و خاص بودن تبدیل شده بود و در مقابل سینمای هنروتجربه هم مخاطبان خاص و ثابت خود را جذب کرده بود. تا جایی‌که برای اکران آثار در این گروه رقابت سختی شکل گرفت. یکی از نکات مثبت این بود که تکلیف فیلمساز بعد از اکران فیلمش در هنروتجربه مشخص می‌شد، یا کارگردانی را بوسیده و کنار می‌گذاشت یا به‌سرعت و با انگیزه بیشتر فیلم بعدی را کلید می‌زد.

تا اوایل سال 1397 همه‌چیز به خوبی پیش می‌رفت که با تغییر مدیرعامل و توهمات شدید ایشان شیرازه این موسسه از هم پاشید و به سمت انحلال پیش رفت تا ریاست وقت سازمان سینمایی این گروه را به مرکز گسترش مستند و تجربی انتقال دادند و از سال 1400 مجدد با مدیریت جدید این گروه فعالیت جدی خود را آغاز کرد. هر چند که دیگر هنروتجربه به جایگاه سابق خود برنگشت و استقبال گذشته را به‌دست نیاورد.

ای‌کاش ریاست محترم سازمان سینمایی با تمام مشغله‌ای که این روزها دارند نیم‌نگاهی هم به فعالیت جدی‌تر و سامان دادن به سینمای هنروتجربه داشته باشند که مانند نوزادی در سال 1393 متولد شد و در این روزها وارد فاز نوجوانی می‌شود تا شاید در این فاز وارد فضایی پر شورتر با عملکرد و کارایی که در جهت آن متولد شده، بشود.