این شرکت در حال برداشتن گام‌های اولیه برای امکان کنترل آی‌فون‌ها با سیگنال‌های عصبی است که از طریق نسل جدید ایمپلنت‌های مغزی ثبت می‌شوند. این فناوری می‌تواند دستگاه‌های اپل را برای ده‌ها هزار نفر که به دلیل آسیب‌های نخاعی شدید یا بیماری‌هایی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ای‌ال‌اس) قادر به استفاده از دست‌هایشان نیستند، کاربردی‌تر و قابل‌استفاده‌تر کند.
البته اپل تا چنین روزی هنوز چند سال فاصله دارد؛ یعنی تا زمانی که سازمان غذا و داروی ایالات‌متحده ایمپلنت‌های پیشرفته شرکت نورالینک ایلان ماسک و رقبای آن را تایید کند. این نوع ایمپلنت‌ها که به رابط‌های مغز و کامپیوتر معروف‌اند، قبلا بدون بروز هیچ مشکلی در مغز تعدادی از بیماران کاشته شده‌اند. انسان ابتدا با استفاده از صفحه‌کلید و موس به‌طور مکانیکی با کامپیوتر تعامل داشت. سپس گوشی‌های هوشمند فناوری لمس را معرفی کردند که یک ورودی رفتاری است، اما همچنان حرکتی قابل‌مشاهده است. حالا قابلیت جدید به این معنی خواهد بود که دستگاه‌های اپل به مشاهده حرکت خاصی از کاربر نیازی ندارند و می‌توانند از طریق سیگنال‌های مغزی رمزگشایی‌شده، قصد کاربر را تشخیص دهند.
اپل این قابلیت جدید را با کمک شرکت «سینکرون» (Synchron) پیش می‌برد که دستگاهی شبیه به استنت (یک دستگاه پزشکی برای باز نگه داشتن مجاری بدن مانند رگ‌ها یا شریان‌ها) تولید می‌کند که در یک رگ در بالای قشر حرکتی مغز قرار می‌گیرد. این دستگاه که نام آن «استنترود»(Stentrode) است، الکترودهایی دارد که سیگنال‌های مغزی را می‌خوانند و این سیگنال‌ها را به اطلاعات قابل‌درک برای دستگاه تبدیل می‌کنند.
اپل سال ۲۰۱۴، زمانی که استاندارد فناوری برای سمعک‌ها را به‌منظور ارتباط با آی‌فون‌ها از طریق بلوتوث، راه‌اندازی کرد، هم گام مشابهی برداشت؛ استانداردی که بیشتر سمعک‌ها از آن زمان مجهز به آن هستند.
