به گزارش خبرنگار مهر، از ۱۵ اردیبهشت تا ۲۴ اسفند، به فاصله ۴۰ روز مانده تا روز غدیر، بنا داریم هرروز یک شعر از شاعران معاصر و نیز شاعران بزرگ زبان فارسی درباره امیرالمومنین علی بن ابیطالب (ع) و روز غدیر بخوانیم.

در هشتمین شماره از پرونده «غدیریه در شعر فارسی» سراغ رضا حاج حسینی می‌رویم که از طلاب خوش‌قریحه و پرکار در شعر آئینی است.

در ادامه شعر غدیری رضا حاج حسینی را با هم می‌خوانیم؛

*

نه تنها من، نه تنها تو، نه تنها آنکه دین دارد

که عالم هر چه دارد از امیرالمومنین دارد

بگو در چنته‌ی خود هر چه دارد رو کند، اما

مگر دنیا چه خیری جز علی در آستین دارد؟

ید الله و لسان الله و عین الله و وجه الله

کدام انسان در این دنیا صفاتی اینچنین دارد؟

بخوان آیاتی از نهج البلاغه، کاملاً پیداست

که او هم یک کلامُ‌اللهِ اعجازآفرین دارد

زمانی که به پیغمبر تمام قوم شک کردند

فقط حیدر، فقط حیدر، فقط حیدر یقین دارد

خدا را شکر حیدر هست… عیدُالله اکبر هست

پیمبر خاطرش تخت است از اینکه جانشین دارد

بگو با یار و با اغیار، غیر از حیدر کرّار

ردای جانشینی را نه آن دارد، نه این دارد

حکومت بر شما کمتر از آب بینی بز بود

زمانی که علی اشراف بر عرش برین دارد

تمام کهکشان می‌چرخد آری روی انگشتی

که هر چه خواهی انگشتر برای سائلین دارد

چه حاجت دارد این مولا به انگشتر زمانی که

رکاب عرش از یاقوت چشمانش نگین دارد

از اشک چشم او یک قطره بر خاک نجف افتاد

از آن اشک است، آری، هر چه دُرّ این سرزمین دارد

خدا بی‌شک برای شیعیان در جنت الاعلی

از انگور ضریحش خوشه خوشه دست‌چین دارد

خدا را شکر هم کفوی برایش هست در عالم

علی، خیرالبشر، خیر نساءِالعالمین دارد

بگو تا سوره‌ی کوثر بخواند، تازه می‌فهمی

چقدر این قاری قرآن صدایی دلنشین دارد

درست از لحظه‌ای که آسمان روی زمین افتاد

علی چشمی پر از خون و دلی اندوهگین دارد

اگرچه هیچ کس زهرای مرضیه نبود… اما

خدا را شکر بعد از فاطمه، ام‌البنین دارد

اگر پشت و پناهی نیست، راهی هست… چاهی هست...

اگر در چاه، ماهی نیست، ماهی بر جبین دارد

جبین… آری! همان پیشانی بر سجده افتاده

که جای بوسه‌ای از حضرت روح‌الامین دارد

همان پیشانی «فُزتُ وَ رَبِّ الکَعبه» در مسجد

کز آن «شق القمر»، محراب، برهانی مبین دارد

و در کرب و بلا … پیشانی غرق به خون از سنگ

که آن آئینه‌ی افتاده بر روی زمین دارد

همان پیشانی گودال و «وَالشِّمرُ…» زبانم لال

و زینب رفت از حال و چه حالی بعد از این دارد!

همان پیشانی چین‌خورده‌ای که ماه عالم‌تاب

میانِ روضه‌خوانی‌های زین العابدین دارد

همان پیشانی سربندهای سرخ یا زهرا

که حالا امتدادی در قیام اربعین دارد

زبانم قاصر است اما حکایت همچنان باقی است

به پایان آمد این دفتر، ولی نه! نقطه‌چین دارد...