به گزارش بهداشت نیوز برخلاف تصور رایج که ریزش مو را صرفاً به ژنتیک نسبت می‌دهد، عوامل متعددی در کم‌پشت شدن موها یا طاسی نقش دارند. استرس، کمبودهای تغذیه‌ای، عدم تعادل هورمونی (مانند دوران یائسگی در زنان) و بیماری‌های زمینه‌ای مثل مشکلات تیروئید، همگی می‌توانند به ریزش مو منجر شوند.
دکتر «راس کوپلمن»، جراح و متخصص کاشت مو، در گفتگو با رسانه‌ها، به بررسی برخی باورهای نادرست رایج درباره درمان ریزش مو پرداخته است.
آیا قطع مصرف ماینوکسیدیل ریزش مو را بدتر می‌کند؟
یکی از باورهای غلط رایج درباره درمان ریزش مو، مربوط به قطع مصرف ماینوکسیدیل (با نام تجاری روگین) است. بسیاری نگرانند که توقف مصرف، ریزش مو را تشدید کند. این دارو که ابتدا برای فشار خون استفاده می‌شد، امروزه به صورت موضعی یا خوراکی برای تحریک رشد مو و فعال‌سازی فولیکول‌های موی غیرفعال تجویز می‌شود.
دکتر کوپلمن توضیح می‌دهد: «واقعیت این است که وقتی مصرف ماینوکسیدیل را قطع می‌کنید، صرفاً موهایی را از دست می‌دهید که به کمک این دارو رشد کرده بودند. این قطع مصرف، روند طبیعی ریزش موی شما را بدتر نمی‌کند.» او تاکید می‌کند که ماینوکسیدیل یک درمان ریزش موی نگهدارنده است و برای دیدن نتیجه، استمرار در مصرف آن روی پوست سر (روزانه یا دو بار در روز برای محلول ۵ درصد) ضروری است.
آیا ریدنسل (Redensyl) جایگزین مناسبی برای ماینوکسیدیل است؟
ریدنسل یک درمان طبیعی ریزش موی گیاهی است که با ترکیباتی مانند دی‌اچ‌کیوجی، گلیسین و روغن چوب لارچ، به عنوان یک مسدودکننده دی‌اچ‌تی (DHT) شناخته می‌شود. DHT هورمونی است که با ممانعت از رسیدن مواد مغذی به فولیکول‌های مو، باعث کوچک شدن آن‌ها و در نهایت ریزش مو می‌شود.
در حالی که ماینوکسیدیل با افزایش جریان خون پوست سر عمل می‌کند، ریدنسل ادعا دارد که فولیکول‌های غیرفعال را دوباره فعال و تقویت می‌کند. با این حال، دکتر کوپلمن نسبت به اثربخشی ریدنسل به اندازه ماینوکسیدیل تردید دارد.
او می‌گوید: «ریدنسل محصول جالبی است که سلول‌های بنیادی فولیکول مو را هدف قرار می‌دهد. هرچند پتانسیل دارد و گزارش‌های مثبتی از بیماران وجود داشته، شواهد علمی آن به قوت ماینوکسیدیل نیست.» به گفته وی، ریدنسل ممکن است برای کم‌پشتی موی خفیف یا افرادی که نمی‌توانند ماینوکسیدیل را تحمل کنند مفید باشد، اما جایگزین دقیقی برای موارد شدیدتر ریزش مو محسوب نمی‌شود.
اثربخشی درمان‌های طبیعی برای ریزش مو چقدر است؟
در سال‌های اخیر، توجه به درمان طبیعی ریزش مو افزایش یافته است. دکتر کوپلمن می‌گوید: «سروصدای زیادی در مورد درمان‌های طبیعی وجود دارد، اما نباید آن‌ها را جایگزین درمان‌های پزشکی اثبات‌شده دانست. با این حال، برخی از آن‌ها می‌توانند به عنوان بخشی از یک برنامه جامع درمان ریزش مو مفید باشند.»
از جمله درمان‌های طبیعی محبوب می‌توان به عصاره شبدر قرمز (مفید برای ریزش موی هورمونی زنان)، نخلک اره‌ای (Saw palmetto) (مسدودکننده طبیعی DHT)، آشوگاندا (بهبود سلامت پوست سر)، کافئین (تقویت ساقه مو)، کورکومین (مهارکننده آنزیم مرتبط با DHT) و روغن رزماری اشاره کرد.
دکتر کوپلمن بیشترین نتایج امیدوارکننده را در میان درمان‌های طبیعی، در مصرف‌کنندگان روغن رزماری و نخلک اره‌ای مشاهده کرده است. مطالعه‌ای نشان داده که روغن رزماری می‌تواند در تحریک رشد مو به اندازه ماینوکسیدیل ۲ درصد موثر باشد. این روغن با تحریک جریان خون، تقویت فولیکول‌های مو و احتمالاً افزایش فاکتور رشد عصبی (NGF) به سلامت پوست سر و رشد مو کمک می‌کند.
دکتر کوپلمن برای استفاده از روغن رزماری توصیه می‌کند که افراد ابتدا دو تا سه بار در هفته از آن استفاده کنند و به تدریج دفعات مصرف را تا رسیدن به استفاده روزانه افزایش دهند.
منبع: خبر آنلاین
